برچسب آرشیوها:  چهار شعر

۱ تقدیم به دلشاد؛ یار یادهای کردستان و کوه های اورامان چشم های سیروان آهسته و نرم گوش کن تا موج هایش آرام بشکند تا دریا دریا آبی که اشک های شیرین است در سینه کوه های اورامان گوش کن این همه ی سیروان که در گوش های تو می …

نعمت مرادی، شاعر، منتقد و داستان‌نویس متولد ۱۳۶۰ در خرم‌آباد از ایل و تبار «کاکاوند» است و بزرگ شده‌ی «هرسین» از توابع استان کرمانشاه. او چند سالی است که در شهریار ساکن شده و مسئولیت چند کارگاه شعر و داستان را در تهران و شهریار بر عهده دارد. برخی از …

۱ سَرِ پر سِرّم را ز تنَم بکَنَم بزنَم به‌سَرِ درد؟ دلِ پریشم را زسينه‌ام بدََرَم بزَنم به‌دلِ درد؟ دردِ سرِ سِرّم را چكنم؟ ببرَم بزَنم به‌سرِ سنگ؟ گره از تابِ دل واکنم در مُشتِ خون‌رنگ؟ گفتِ دلم، حال سَرم کی شنود این تنِ پردرد؟ سرم را بکَنم بزنم به …

۱) تیغ ها یکی از دلایل این شعر چیزی است که در آن گوشه ی خیابان می بینم * به من حق ندادند که اگر این آدم هایی که در این خیابان ها می آیند و می روند ، تیغ نیستند پس من چرا تکه تکه به خانه بر می …

مريم هوله متولد ١٩٧٨ تهران ساكن سوئد از سال ٢٠٠٣ داراى آثارى به زبان فارسى و كوردى و انگليسى، كه به زبان‌هاى انگليسى، سوئدى، هلندى، فرانسوى و… ترجمه شده‌اند. كتاب شناسی:  بادبادک هرگز از دست‌های من پرواز نخواهد کرد” – انتشارات میدلند گرافیكس شیکاگو – ۱۳۷۹-۲۰۰۰،  “ “باجه نفرین”  نشر …

۱ مکتوم   از آینه خرزهره می زند بیرون، وقتی به یاد نمی آورم زبان چگونه می پاشید، لای درزها وُ بتُن ها؟ چگونه آن کبودی ها که انقلاب نکردند به رُخ ندادن، آغشته بود چگونه بنویسم به تو که لاله های ات رفته تا گریبان ات وَ گیجگاهت هنوز شهیدت …

لیلا فلاحی سرابی متولد ۱۳۶۴ در خرم آباد است و از چهارم دبستان به دلیل شغل پدرش، در خوزستان، بندر ماشهر زندگی می‌کرده است. دوره‌ی کارشناسی و کارشناسی ارشد را در شهید چمران اهواز گذراند و نوشتن شعر را از ۱۶ سالگی شروع کرد و همزمان به انجمن شعر ماهشهر …

چهار شعر از آفاق شوهانی، برگرفته از کتاب «اصلن چرا ابدن»: آفاق شوهانی متولد ۱۳۴۶ در ایلام و از چهره‌های جریان موسوم به شعر دهه‌ی هفتاد به شمار می‌آید. او حدود ۱۷ سالسردبیری برنامه‌های ادبی رادیو را نیز عهده دار بوده است.    نام كتاب‌ها: ۱. تنهاتر از آغاز (مجموعه‌ى …

 عبور موقت زن توی قاب عکس نشسته بود بر دیوار ، با پیراهنش              دکمه‌­هایش و دستی که پشت پرده بود پنجره باز آفتاب با سایه‌­اش از نیمه گذشته انداخته بود خودش را در چشم‌­ها عکس آمده بود پایین              زن پایین دکمه‌­ها و پرده‌­ای که تکان خورده بود بیاهمدیگر …