(ابری تلوخوران مست)   اشك هایم طعم آب و در یا  را از یاد برده است  بر چهره ام شیاری تلخ نشست چگونه به آب و دریا بیندیشم  اینكه آب مایه ی آفرینش است  خدا رفت شراب بیاورد  ابری تلوخوران مست  بر تركمن صحرا نشست    باران ببین! كه زیبایی …

  «محوطه سکوت»   آفتاب را با پیراهنش تاق می زنم   این چشم‌ها تابنده  ترند   در تاریک و روشنی ما   در خانه   در اندوه آدمی  همه‌ی راه‌ها باید   به آبادی این خرابه ختم می شد   اینجا کجا باشد خوب است   فصل های آمده …

سه شعر از كتاب: اين النگو‌ها را كجا می‌بری زنان هزاران سال با آن رقصيده‌اند  از نرگس الیکایی به زودي در نشر آفتاب منتشر خواهد شد.   ” كشتي اندوه درياست “ آب را روي آتش بريز  درد را خلاصه مي كند  نترس دوباره متولد مي شوي  اين بار سنگ شكوفه …

۱ (هزار زاویۀ متغیر) من آن نیستم که باید  زندگی گاهی کم می‌آورد  سخت مي‌شود بودن  چمباتمه می‌زنی  راه می‌روی – می‌نشینی – می‌رقصی  من که نمی‌توانستم  چشم‌هایم  از هزار زاویۀ متغیر تبعیت می‌کردند  در فکری نبودم که باید  و از خودم  فقط جایی را می‌خواستم  تا رهگذران را فراموش …

Daytime alphabet The daytime alphabet taught me how to w R I T E I let loose all letters in a word and danced with it. When I was born again I was confronted with the assault of words within the territory of seasons I had to think about moon …

  ۱ (عدالت و ماه) تقويم را ورق مي زنم چشم هاي انتحاري ام در خون مي غلتند كجا خود را از آب گرفته ام كجاست اين غريق دست هايم تلنبار شده اند چشم هايم مرده ها را يك به يك دفن مي كنند راه فراري اگر باشد سهم خودم …