Advertisement

Select Page

باور

باور

شعری از هادی ابراهیمی

 

دختری با صدای نگران در پشت پنجره آپارتمان‌اش در تهران، از ورای تاریکی شب، از خود می‌پرسد این جا کجاست؟  و فردای آن روز. . .

این حسی است از آن کلام:

«به ندا آقاسلطان»

 

دخترم!

گفته بودی کشته می‌شوی.

باورت نکرده بودم!

 

آنقدر جان جوان زندگی در تنت

زیبا می‌رقصید

که واژه‌ی مرگ

از دهانت شنیده نمی‌شد.

 

دخترم!

گفته بودی کشته می‌شوی!

 

آن چشم باز ات

هنوز زندگی را می‌رقصد

چگونه باور کنم!

هنگام که مرگ نیز

از باورش شرم می‌کند.

 

گفته بودی رنگ شرابی را دوست می‌داری.

شراب زندگی

از خط نازک ابروانت

آرایش زیبا و پنهان و پیدای موهایت را

رنگ شراب می‌زند.

 

دخترم

گفته بودی بهای آزادی‌ام را

تو می‌پردازی

با جان جوان و شیرینت!

باورت نکرده بودم.

 

چشمی در کاسه‌ی شراب خون

و چشمی دگر به جستجوی پاسخ

جا گذاشته‌ای!

گوی آتش است

چشم به جا مانده نگرانت!

جهان را سوزانده است!

 

دخترم

باورت نکرده بودم

جهان باورت کرده‌است.

 ۲۲ ژوئن ۲۰۰۹

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights