تفاوت نرمش قهرمانانه با نرمش مفتضحانه را شرح دهید و نتیجه گیری بکنید

شهرگان: همۀ ما می‏دانیم که نرمش قهرمانانه بسیار بهتر از نرمش مفتضحانه است، اما بسیاری از ما نمی‏دانیم که چند نوع نرمش وجود دارد.

دانشمندان می‏گویند که از زمان‏های بسیار بسیار قدیم و از دورانی که قهرمان‏های دیپلماسی انقلابی بودند، نرمش قهرمانانه وجود داشته ولی ما از وجود آن بی خبر بوده‏ایم یا برای آن تره خُرد نمی‏کرده‏ایم. در مملکت ما که دو هزار و پانصد سال تاریخ آنجوری و هزار و چهارصد سال تاریخ اینجوری دارد، همیشه مسئله نرمش مطرح بوده اما گاهی آن را تا حد نرمش صبحگاهی پایین و زمانی تا سطح جنگ جنگ تا پیروزی بالا برده‏ایم که این البته ربطی به موضوع ما ندارد و همینطوری برای طولانی‏تر کردن مطلب آن را نوشتم.

خدابیامرز دایی ما که سالها قبل اعدام شد همیشه می‏گفت که ما به نرمش احتیاج داریم، دیپلماسی خرکی هر قدر که بتازد، آخرش می‏بازد. نظام آن زمان چون نرمش قهرمانانه نداشت و عجله داشت دایی ما را کشت و در نتیجه او زنده نماند که از او بپرسم منظور او چه نوع نرمشی بوده است. ولی کلاً ما نرمش قهرمانانه را دوست داریم. امامان ما هم همین نوع نرمش را دوست داشتند. شما هیچ کجای دنیا امامی را نمی‏توانید پیدا کنید که نرمش مفتضحانه دوست داشته باشد. نرمش‏های آنها همه قهرمانانه بوده.

 آدم را اگر بزنند به زمین و روی سینه‏اش بنشینند و بلانسبت دسته بیلی بخواهند به ماتحتش فرو کنند و آدم نرمش نشان بدهد که خب این نرمش به چه درد آدم می‏خورد. این نرمش به یک قران نمی‏ارزد. گیرم که قیمت سکه را از مرز یک میلیون بکشد پایین و قیمت دلار را هم تکان بدهد. آدم باید دیپلماسی خنده داشته باشد. خداوند تبارک و تعالی این صورت را به آدم عطا نکرده است که آدم همیشه اخم بکند، و برج زهرمار باشد، و اعدام و سنگسار بکند، و پرچم آتش بزند، و به همه مرده باد بگوید.

فرق نرمش قهرمانانه با نرمش‏های دیگر در این است که در نرمش قهرمانانه ما دیپلماسی لبخند هم داریم. در صورتی که در نرمش مفتضحانه باز هم اخم‏های ما در هم است و چه بسا در هم‏تر هم بشوند.

یکی دیگر از فرق‏های این دو نرمش در این است که نرمش مفتضحانه را آدم وقتی دستش به هیج جا بند نباشد انجام می‏دهد. نرمش مفتضحانه مثل نرمش صبحگاهی می‏ماند که اگر خود ما چاق و خشتک ما تنگ باشد چه بسا ما با پاره‏گی روبه رو بشویم.

 در صورتی که در نرمش قهرمانانه خشتک ما تنگ که نیست هیچ، بلکه از پای ما در حال افتادن است ولی  کشور ما مورد تحریم نیست. ما مشکل صادرات و واردات نداریم و به غیر از روپیه هند بقیه همه ارزهای جهان به مملکت ما سرازیر است.

حیف است که این رئیس جمهور جدید یکهو اینهمه دستاوردهای نظام در زمان آن رئیس جمهور را ندیده بگیرد. حداقل مدیریت جهانی را حفظ بکند و برای رهبران جهان کلاس نرمش بگذارد و به آنها دیپلماسی خنده را نشان بدهد.

 ما از خداوند متعال خواستاریم که کشور دوست و برادرما سوریه هم از حضرت رهبر پیروی کرده خیلی زود به دیپلماسی خنده رو آورد و سریعاً نرمش قهرمانانه را به جا بیاورد تا کشورهایی که برای حقوق بشر سینه می‏زنند دست از این عمل بیهوده برداشته با آنها و ما وارد مذاکره بشوند.

ممکن است بعضی از ایادی برانداز که با نظام خصومت دارند اینگونه وانمود کنند که نرمش قهرمانانه مثل جام زهر است با این تفاوت که به جای حضرت امام آن را حضرت رهبر میل می‏فرمایند، اما شما باید به دیپلماسی خنده که بغل این جام قرار دارد عنایت کنید تا ببینید که خیلی با مزه می‏شود.

در پایان ما خیلی سعی کردیم به عمه‏جان خودمان زنگ بزنیم و نظر او را هم برای شما جویا بشویم اما ایشان هنوز با ما نرمش قهرمانانه نکرده‏اند و قهر هستند.

نرمش قهرمانانه از نگاه مانا نیستانی

در پایان ما به این نتیجه می‏رسیم که نرمش قهرمانانه بسیار خوب است و ما باید خدا را به خاطر وجود چنین نرمشی شکر بکنیم. این نرمش دست و بال ما را همیشه باز می‏کند که ما هر چقدر خواستیم کرکری بخوانیم و الدرم و بلدرم بکنیم اگر نتیجه نداد، بعد ما از این نعمت خداوند استفاده کرده یکهو و ناگهانی نرمش قهرمانانه انجام بدهیم تا هم ائمه اطهار و هم پیروان خود را شاد و راضی بکنیم. گور بابای بقیه.