جاودانگی نام و یاد علیرضا احمدیان

کمتر از یک سال‌ِ پیش، نخستین بار علیرضا را در یک دیداری که توسط یکی از دوستانِ مشترکمان هماهنگ شده بود و قرار نبود بیشتر از نیم ساعت طول بکشد دیدم. خسته بودم و بی حوصله و در فکر اینکه در این ملاقات نیم ساعته، با آدمی که اصلاً نمی شناختمش و در یک رده سنّی هم نبودیم، قرار است چه بگویم و چه بشنوم. پنج دقیقه ای از صحبتمان نگذشته بود که شور و شوق علیرضا، روایت پردازی جذابش، گوش کردن با دقتش به حرف هایم و زبان بدنش سرِ حالم آورد. دیدار نیم ساعته‌مان حدود دو ساعت و‌ نیم طول کشید. بعد از آن هم، من که پس از اولین‌ دیدار با علیرضا و‌ با وجودِ تفاوت سنی بیش از یک دهه‌مان،  احساس کردم که سال هاست میشناسمش و هم‌کلاسی دبیرستانم است، پافشاری کردم تا پیاده تا جای بعدی که علیرضا میخواست برود قدم بزنیم و صحبت کنیم و او قبول کرد. دل کندن از هم‌صحبتی اش، حتی بعد از دیدار اول، دشوار بود.

بعد از ملاقات اوّلمان و در حدود یک سالِ اخیر، علیرضا برای من تبدیل شد به یک دوست، راهنما و تنها حلقه‌ی اتّصال من به جامعه‌ی ایرانیان ونکوور. هر هفته برایم ایمیل می‌فرستاد و از فرصت های کاری، داوطلبی و فعالیت های اجتماعیِ در شهر می گفت. شور و گرمایِ تشویقش به کار های مختلف آنقدر تاثیر گذار و الهام بخش بود که بعد از هر دیدارمان‌جانی دوباره می‌گرفتم، به هدف های بزرگم فکر می‌کردم، قصه پردازی ها میکردم، و سرشار از ذوق می‌شدم. این باعث شده بو که هر از چندگاهی که از که از دنیا و مافیهایش آزرده می‌شدم، تلفنم را بردارم و به علیرضا زنگ برنم تا دنیا رو طورِ دیگری برایم روایت کند و شورِ زندگی در من بسازد.

اولش از شنیدن خبر نبودنش در کنارمان از دنیا آزرده و اندوهگین شدم. لحظه ای به حرف هایش، به چهره اش در آخرین دیدارمان، و به زبانِ بدنِ پر حرارتش فکر کردم. تصویرش که جلوی چشمانم آمد و قصه هایش که با صدای پر شوقش در ذهنم مرور شد احساس آزردگی ام ناپدید شد. دریافتم که یاد و خاطرش آنقدر در ذهنم زنده است که باورِ رفتنش ناممکن است. آیا جاودانگی جز این است؟ علیرضا در میانِ ما هست و یادش همیشه جاودانه.

• درباره نویسنده:
• ‌‌تازه‌ترین‌ها:

شهرگان

In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.

Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;

شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده‌» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید

• روزهای سرگشتگی
• جلوی خانه ما یکی مرده بود؛ داستان‌هایی از زمانه درد و دربدری
• نگاهی به فیلم «کیک محبوب من»