رضا براهنی؛ تاثیرگذارترین شاعر، داستاننویس و منتقد ایرانی درگذشت
رضا براهنی زاده ۲۱ آذر ۱۳۱۴ امروز (۵ فروردین ۱۴۰۱) در کانادا درگذشت. این خبر را فرزند او، اوکتای براهنی ساعاتی پیش اعلام کرد. براهنی عضو پیشین کانون نویسندگان ایران و یکی از چهرههایی بود که در سالهای ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ برای تشکیل کانون نویسندگان ایران با جلال آل احمد همکاری داشت. او همچنین رئیس سابق انجمن قلم کانادا است. آثار او به زبانهای مختلف از جمله انگلیسی، سوئدی و فرانسوی ترجمه شدهاست.
براهنی در گفتگو با مجله «مهرنامه»، در آبان ۱۳۹۳ گفت:
«فارسی زبان رسمی و مشترک همه ایران است و زبان فوقالعاده شاهکاری است که من نویسندهٔ آنم، ولی از زبان مادری خودم هم دفاع میکنم و ابداً به تجزیه اعتقادی ندارم.
هرگز تمامیت ایران را از نظر دور نداشتهام و گفتهام که اسلحه دست میگیرم و برای آن میجنگم، ولی خب عدهای دفاع من از زادگاه و زبان مادریام را برای مقاصد خودشان بهانه کردهاند و نمیفهمند که وقتی دم از آزادی بیان میزنیم نمیتوانیم بعدش زبان مردم را ممنوع کنیم. حس من به وطنم همان حسی است که در شعرهایم بیانش کردهام. من در شش سالگی انشایی به زبان ترکی نوشتم معلم مجبورم کرد کاغذ را قورت بدم همان موقع زبان مادریم را هم قورت دادم.»۱
حکومت اسلامی در ایران حضور این انسان فرهیخته را تاب نیاورد و او ناگزیر به جلای وطن شد.
رضا براهنی دوبار برای ایراد سخنرانی از سوی هفتهنامه شهرگان (شهروند بی. سی)، به ونکوور کانادا دعوت شدهبود. او در اولین سفر خود به ونکوور در نوامبر سال ۲۰۰۳ به نقد آثار صادق هدایت و هوشنگ گلشیری پرداخت. رضا براهنی که در سالن دانشگاه سایمون فریزر سخنرانی میکرد، در پایان شعر «دف» یکی از سرودههای خود را برای حاضرین خواند.
با شنیدن شعر دف با صدای رضا براهنی، یاد و خاطرهاش را گرامی میداریم.
۱- ویکی پدیا
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجلهی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریهی «نمای ایران» آغاز بهکار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید