شعرهایی از عفت کیمیایی
از عفت کیمیایی تا کنون دو مجموعه شعر با نام‌های “وعده‌ی ما آسمان آبی بود” (نشر دارینوش) و “آفتاب به سینه‌ام سنجاق می‌شود” (نشر ثالث) انتشار یافته است. او در زمره‌ی شاعران پیشکسوتی است که با ماهنامه‌های ادبی معتبری نظیر آدینه، دنیای سخن، گردون، کلک، پاپریک و … همکاری داشته است.
۱
بگذار عطر به هم ریخته‌گی
پرت کند ، حواس ِ خانه را
هنوز زیبایی این جاست
با نظم ِ میخک‌ها که،
ریسه می‌روند
از لب، به تن.
۲
سرگیجه می‌آورد
خوب یا بد
ارزانی خودش
کاش روزگار
گوشه‌ای داشت!
۳
از نگاه
می‌دزدی، از سقف
دو قمری بی تاب و ،
آسمان ِ دست تو.
از نگاه، از سقف
می‌دزدی
پوشیده می‌شوم.
۴
پَرت، می‌پَرَد
پَرت می‌شوی
و حواس
سیر می‌کند بی تو،
بودن را !
۵
دیگر اعتباری نیست
می‌نوازد
هر گونه که بنوازد
پای همه‌ی در بدری‌هایش
ایستاده‌ام
حال به قرار من، بی قرار است
تیک، تاک !
۶
از این راه
به خانه‌های زیادی سر می‌کشی
نگران نباش
هیچ کدام
بی راهه نیست
بی راهه منم !
۷
ریسه می‌شود ، کلمات
سینه‌ریزی آرایش می‌دهد
دلم را
هوای تو !
۸
باغ ، چه تدارک دیده؟
گل‌های خندان
گریانند !
۹
شاخه‌ی شکسته
پرنده را ، پر داد
به آرامی گذشتیم
جای ما
چمن خوابیده بود .
۱۰
چراغ خوب است
و گلدوزی روی پرده‌ای که ،
روزی آن را پس خواهی زد .
۱۱
به روشنی ، تیره است
صدای آوازه خوان
از گلویی که ، پرنده می‌گرید .
نمک و
زخمِ شهر !
۱۲
به رسم مرگ
زندگی ، گلوی زخمی پرنده
استخوانی ، مانده در حنجره .
۱۳
این جا که ایستاده‌ام
پرندگان
سراغ ِ تو را گرفتند
یکی
به سینه‌ام نوک زد .
۱۴
خیس از خیال دوست
بر می‌آیم
به دیدار ِ تنم !
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
سپیده جدیری؛ شاعر، مترجم، روزنامه‌نگار و بنیانگذار جایزه‌ی شعر زنان ایران (خورشید) است. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست» است. دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» به چاپ رسید و «دختر خوبی که شاعر است» مجموعه شعر دیگر اوست. تازه‌ترین کتاب منتشر شده‌اش در ایران مجموعه شعر«وغیره . . .» است.
از سپیده جدیری همچنین مجموعه‌ی «منطقی» که داستان‌های کوتاه او را در بر می‌گیرد به چاپ رسیده است. او دو ترجمه از اشعار ادگار آلن پو و خورخه لوئیس بورخس را نیز زیرچاپ برده‌است.
