شعری از زهرا جلالی

آسمان‌های ابری

امتداد آغوش تو اند

دکمه‌های ‌پیراهنت را یکی یکی می‌بندی

که تنهایی‌ات را تنگ‌تر

چسبیده باشم

پشت بوته‌های کوچک شعر

گنجشک‌های خیس

روی نگاره‌ی ‌دست‌های زیبایت

کز کرده‌اند

و من از رگبرگ‌های گل رز

خطوط ملتهب چشمم را

بالا کشیده‌ام

گرم از نفس‌های تو

سرخ از گل آتشی که زیر باران

شعله خواهد کشید،…

چشم در آسمان

سر در آغوش تو

صورتم ‌خیس باران‌ست.

زهرا رمضان‌نژادجلالی