ضرب و شتم خواهر نسرین ستوده و گریه کودکان ستوده در روز ملاقات
آخرین ملاقات با نسرین ستوده: از ضرب و شتم خواهر تا گریه کودکان و تهدید ستوده به اعتصاب غذا
رضا خندان، که در ملاقات اخیر خود با همسرش نسرین ستوده، وکیل حقوق بشر و زندانی عقیدتی در زندان اوین، به همراه دو فرزند و خواهر زنش به مدت ۵ ساعت بازداشت شده است با اظهار اینکه در این بازداشت نه تنها به آنها بی حرمتی شده بلکه خواهر زنش نیز مورد ضرب و شتم یکی از ماموران زن زندان قرار گرفته است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «طبق معمول در زمان ملاقات داشتم در دفترچه یادداشتی سفارشات خانمم را می نوشتم که ناگهان یکی از مسولان زندان به نحوه زننده ای دستش را از بین من و دخترم رد کرد تا دفترچه را بگیرد. من مقاومت کردم و دفترچه را تحویل ندادم چون وسیله شخصی من بود و آنها حق بازرسی نداشتند. بازرسی وسیله شخصی افراد مستلزم حکم قضایی است. اگر محدودیتی در بردن وسایل به زندان بود باید مسولان از قبل اعلام می کردند. حتی کسی جلوی در زندان وجود ندارد تا ما وسایل مان را به او بسپاریم. اصلا محدودیتی برای وسایل خانواده های زندانیان وجود ندارد هر کسی می تواند با وسایل شخصیش به اتاق ملاقات برود. من این دفترچه را هفته های پیش هم داشتم. واقعا تا آخر ماجرا هم نفهیدم برای چه آن مامور می خواست دفترچه را بگیرد. بعد همان مامور، ماموری دیگری را فرستاد که من به او هم تحویل ندادم.»
رضا خندان از واکنش خانم ستوده و دیگر خانواده های زندانیان گفت:« بیشتر از اینکه می خواستند غیر قانونی دفترچه را بگیرند من از نحو گرفتن آن اذیت شدم. جلوی بچه ها و خانمم که آنطرف شیشه درمانده بود و نمی توانست کاری کند و بقیه خانواده های زندانیان که حیران مانده بودند او می خواست به زور دفترچه را بگیرد.وقتی مامور با حالت زننده دستش را از میان من و دخترم دراز کرد برای اولین بار دخترم در طول یکسال ملاقاتی زد زیر گریه. همه ما درمانده شده بودیم.»
رضا خندان در مورد دفترچه مذکور گفت: « دفتری با برگه های سفید است که کارهای که خانمم در ملاقاتی ها می گوید را در آن یادداشت می کنم. چه می دانم، مثلا دیگ و قابلمه می خواهد ، مثلا.. هر چیزی که شامل زندگی عادی شود. همه زندانیان این کار را می کنند. در ضمن خانم من موکل های زیادی داشته است که حالا کارهایشان را همکاران دیگرش انجام می دهند. اما همکارانش نمی توانند به ملاقاتی همسرم بیایند بنابراین من سوال های آنها را از نسرین می پرسم و یادداشت بر می دارم. من همیشه این کار را می کنم و نمی دانم چرا این بار مامور شک کرد. من حتی برگه ای که داشتم روی آن می نوشتم را پاره کردم و تحویل مامور دادم تا سوء تفاهم حل شود اما او کل دفتر چه را می خواست من هم چون تقاضایش غیرقانونی بود زیر بار نرفتم. کما اینکه بعد از آن وقتی قاضی دادسرا هم دفترچه را دید گفت اینکه چیز خاصی ندارد.»
همسر نسرین ستوده از عدم اجازه خروج آنها از زندان و سپس ضرب و شتم خواهر خانم ستوده گفت: « آنها علاوه بر اینکه دفتر چه را می خواستند ، گفتند باید بازرسی بدنی هم صورت بگیرد که دوباره ما مقاومت کردیم. من گفتم باید برای این کار حکم قاضی داشته باشید. بعد گفتند باید به دادسرا برویم، گفتیم ما با دادسرا کاری نداریم ما فقط آمده بودیم برای ملاقات اما چند مامور آمدند و به زور ما را بردند، اول می خواستند زن ها را در یک ماشین و مردها را در ماشین دیگر سوار کنند که دوباره ما مقاومت کردیم و نهایتا در یک ماشین همه را سوار کردند. ما ۵ ساعت آنجا بودیم و چند بار من از ماموران خواستم تا تلفنی در اختیار ما بگذارند تا با خانواده تماس بگیریم و علت تاخیرمان را به خانه بگویم که اجازه ندادند. خواهر خانم من با همسرش در خیابان ساعت ها قبل قرار داشت بنابراین مجبور شد با موبایلش تماس بگیرد. »
رضا خندان گفت: « اما ناگهان مامور خانمی آمد و به حالت خیلی بد و زننده ای گوشی را از دست او کشید. ایشان هم مقاومت کردند و گوشی را ندادند و مامور چند جای صورت و دست های خانم ستوده را زخمی کردند. جای ناخن های ماموربود. خیلی صحنه بدی جلوی بچه ها بود. خواهر خانم من استاد دانشگاه تهران است واقعا برخورد شایسته ای با یک فرهنگی نبود. اصلا فارغ از سمت و جایگاه هر کسی شانی دارد و باید شان و منزلتش حفظ شود.»
رضا خندان گفت:« نهایتا سرپرست دادسرا با نامه رسمی آمد که باید ما بازرسی بدنی می شدیم. همه ما بازرسی شدیم و در نهایت هم هیچی پیدا نکردند.»
رضا خندان در پاسخ به این سوال که خانم ستوده نسبت به این رفتار چه واکنشی داشتند، گفت: « وقتی این اتفاق افتاد نسرین گفت از هفته دیگر به ملاقات نمی آیم و اگر این بی حرمتی‌ها ادامه پیدا کند اعتصاب غذا را شروع می کنم. ایشان این هفته هم نمی‌خواستند به ملاقاتی بیایند چون متوجه شده بودند بعد از پایان ملاقات کابینی به او اجازه دیدن بچه‌هایش به شکل حضوری در حد چند دقیقه نمی‌دهند. قبل از شروع ملاقات هم‌بندی‌هایش از پشت شیشه به ما اشاره کردند که خانم ستوده برای ملاقات نمی‌آید ولی ظاهرا وقتی شنیده بود که همه خانواده منتظر او نشسته‌اند، طاقت نیاورده بود و آمد. حالا دیگر نمی دانم یکشنبه هفته آینده چه اتفاقی می افتد. تلفنشان هم که قطع است و من باید تا یکشنبه دیگر منتظر بمانم.»
رضا خندان در پاسخ به این سوال نیز که سرپرست دادسرا بعد از بازرسی بدنی، وسایل شخصی و دفترچه او چیزی نیافته چه واکنشی داشته است، گفت: « آنها اصرار دارند که بگویند ماموران زندان حق بازرسی و کندو کاو دارند اما ما زندانی نیستیم. شاید حق داشته باشند تا در وسایل زندانیان تجسس کنند اما ما خانواده های زندانی هستیم. مثل این است که در خیابان راه بروید و یکهو جلویتان را بگیرند و بخواهند وسایلتان را بگردند. حتی اگر من دفترچه غیر قانونی هم داشتم آن مامور اجازه نداشت به آن حالت به سراغ من بیاید باید به روش قانونی عمل می کرد و با حکم قضایی وسایل من را می گشت.»
نسرین ستوده ، حقوقدان و فعال حقوق بشر که به ۱۱ سال حبس ، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و خروج از کشور از سوی دادگاه بدوی محکوم شده است. او ۱۱ ماه است که در زندان اوین در حالی در بازداشت به سر می برد که هنوز حکم قطعی او اعلام نشده است. خانم ستوده بارها به علت عدم شرایط قانونی در زندان و روند پرونده اش دست به اعتصاب غذا زده است و همسرش نیز در بیرون از زندان به علت مصاحبه هایش با رسانه های خارجی زیر فشار است.
[کمپین بین المللی حقوق بشر]
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
