پیکر همایون خرم با حضور شجریان، فخرالدینی، گنجه‌ای، محمد موسوی و علیرضا قربانی تشییع شد
پیکر زنده‌یاد همایون خرم اول بهمن ماه در حالی از مقابل تالار وحدت تشییع شد که محمدرضا شجریان، علیرضا قربانی و محمد اصفهانی بر پیکر این هنرمند آواز خواندند و خرم با سنج و دمام همشهری‌های بوشهری‌اش به قطعه هنرمندان بدرقه شد.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مراسم تشییع پیکر همایون خرم اول بهمن ماه با حضور جمع گسترده‌ای از هنرمندان عرصه موسیقی و مردم از مقابل تالار وحدت برگزار شد.
در این مراسم که سید عباس سجادی مدیر مرکز موسیقی معاون هنری شهرداری تهران اجرای آن را برعهده داشت، محمدرضا شجریان پس از خواندن یک رباعی از خیام در مقابل پیکر همایون خرم در سخنانی مطرح کرد: این ضایعه بزرگ را واقعا تسلیت می‌گویم و سپاس از شما که اینگونه قدر هنرمندانتان را می‌دانید و با مهر، نهال وجودشان را آبیاری می‌کنید.
شجریان: باورم نمی‌شود، جسم همایون از بین ما رفت
استاد آواز ایران در ادامه سخنانش یادآور شد: با استاد همایون خرم بیش از ۴۵ سال دوست بودیم و چه شب‌هایی که در استودیو‌های رادیویی کنار هم حضور داشتیم و به تهیه برنامه‌های رادیویی می‌پرداختیم. آن شب‌ها را فراموش نمی‌کنم و چهره پرمهر همایون خرم را از یاد نخواهم برد، او انسانی با اخلاق ، با حوصله و پر مهر بود.
شجریان در بخش دیگری از سخنانش گفت: هنوز باورم نمی‌شود که جسم همایون از بین ما رفت. یک نفر آمد جلو و به من تسلیت گفت و بیان کرد: «خاکش بقای عمر شما باشد.» می‌خواهم بگویم چه بقایی که آدم دوستانش را از دست بدهد و کسی دیگر نمی‌تواند جای آنها را پُر کند.
وی تصریح کرد: وقتی وارد مجلس شدم، فخرالدینی را با چشمان پر از اشک دیدم که می‌گفت این عزیز ما هم رفت. متاسفم که هنرمندان یکی پس از دیگری ما را ترک می‌کنند و زندگی بدون این عزیزان دیگر لطفی ندارد.
فخرالدینی: امثال همایون خرم‌ها به سادگی از بین ما نمی‌روند
در ادامه این مراسم فرهاد فخرالدینی رهبر سابق ارکستر ملی در سخنانی مطرح کرد: من هنوز باورم نمی‌شود که همایون خرم عزیز در بین ما نیست.
او پس از اینکه یک رباعی از خیام را خواند درباره‌ی زنده‌یاد همایون خرم گفت: وقتی خبر فوت همایون خرم را شنیدم با خودم گفتم همایون بر زمین نخورد او استوار و پابرجاست و ما احساس، اندیشه او را در آثارش احساس می‌کنیم.
این هنرمند گفت: او در ارتباط با ماست. هنرمندان عزیز ما مثل همایون خرم عمر جاودان خواهند داشت و به سادگی از بین نمی‌روند.
فخرالدینی بخشی از سخنانش را به مشاهیر موسیقی ایران اختصاص داد و یادآور شد: در دوران ساسانیان هنرمندانی مانند «باربد» و «نکیسا» خوش درخشیدند و به مقام شامخی رسیدند. در واقع ما در تاریخ موسیقی چند دوره درخشان داشتیم و قرن سه تا ۹ نیز با حضور افرادی چون عبدالقادر مراغی و صفی‌الدین، دوران طلایی داشت.
او اظهار تاسف کرد: در دوره‌ی صفویه موسیقی کمرنگ شد و آن دوره درخشان در سال‌های ۳۰ تا ۵۰ با حضور هنرمندانی چون آقا حسینقلی و میرزا عبدالله دوباره شکل گرفت که در این زمان ردیف‌های موسیقی تنظیم شد و موسیو لومر به ایران آمد. البته کسانی مثل درویش‌خان نیز کنسرت‌هایی در ایران برگزار کردند که شایسته تقدیر است.
این هنرمند ادامه داد: به دنبال آن علی نقی وزیری مدرسه موسیقی را شکل داد و امثال خالقی و معروفی در آنجا تربیت شدند. در این راستا استاد صبا تربیت شد و صبا هنرمندانی مانند تجویدی و خرم را تربیت کرد که آنها خیلی چیزها از صبا یاد گرفتند. صدای سازشان شنیدنی بود و قطعاتشان بر دل می‌نشست. در این دوره آثار درخشانی به وجود آمد اما چگونه؟! با عشق و همدلی و تعامل نوازندگان آثاری مملو از احساس و زیبایی به وجود آمدند.
فرهاد فخرالدینی همچنین اظهار کرد: کارهای همایون روان هستند و جمله بندی خوبی دارند. اما نمی‌دانم از سال‌های پنجاه به بعد چه شد که بعضی از خودی‌ها و غیرخودی‌ها چهره‌های واقعی موسیقی‌دانان را می‌پوشانند؟! اما تاریخ فراموش‌کار نیست.
او اضافه کرد: همایون خرم مرد شریفی بود. ما پنجاه سال پیش در ارکستر گلها باهم آشنا شدیم و دوستی‌مان ادامه پیدا کرد و در شورای فنی ارکسترملی و شورای عالی خانه موسیقی با هم بودیم و اکنون جای همایون در بین ما خالی است. او دوست و همکار خوبی بود، از دست دادن چنین هنرمندی ضایعه بزرگی است.
فخرالدینی در پایان سخنانش گفت: همایون خرم همیشه پاینده و پابرجاست. آثارش را زمزمه خواهیم کرد چرا که اثری که از دل برخاسته بر دل نشیند.
گنجه‌ای: خرم یک آهنگساز بی‌نظیر بود
داوود گنجه‌ای هنرمند عرصه‌ی موسیقی که در مراسم تشییع پیکر همایون خرم حضور داشت، در سخنانی گفت: از طرف خودم و خانه موسیقی از آنهایی که به این هنرمند عشق می‌ورزند و اکنون در اینجا جمع شده‌اند، تشکر می‌کنم.
او پس از اینکه شعری را خواند در سخنانی گفت: من از صمیم قلب دست آنهایی را می‌بوسم که احترام یک هنرمند واقعی، یک عارف و یک مسلمان واقعی را می‌دانند و از همه آنها تشکر می‌کنم.
عضو شورای عالی خانه موسیقی با بیان خاطره‌ای مشترک از همایون خرم گفت: یک روز با همایون خرم به منزل تجویدی رفته بودیم. خرم ویلن را به من داد و گفت بزن. من گفتم تو شاگرد برجسته صبا هستی من ویلن بزنم؟ اما با اصرار خرم یک قطعه از تجویدی را نواختم.
گنجه‌ای همچنین گفت: همایون در یکی از کارهایش می‌گفت: «رسوای زمانه منم » اما من می‌خواهم بگویم هنرمند شیدا و پاک است.
این هنرمند در ادامه از مسوولان خواست که لیستی از هنرمندان بیمار تهیه کنند و به سراغ آنها بروند.
گنجه‌ای سخنانش را اینگونه ادامه داد: امشب که در سر شوری داریم یاحقی کجاست؟ ، تجویدی چه شد؟ در پایان می‌گویم که همایون خرم یک معلم شریف یک آهنگساز بی‌نظیر و یک پدر خوب بود.
علیرضا قربانی: همایون خرم،اخلاقی داشت که گاهی فراتر از قانون می‌رفت
به گزارش ایسنا، در ادامه این مراسم علیرضا قربانی روی سن قرار گرفت و گفت: امروز دردانه‌ای را از دست دادیم و بعید است مادر دهر دیگر مثل او بیاورد. در این سال‌ها که خدمت استاد بودم، اخلاق‌مدار بودن ایشان مرا جذب کرد.
این خواننده کلاسیک ایرانی گفت: ایشان یک هنرمند بودند که روی مدار اخلاق حرکت می‌کردند و از آن دور نمی‌شدند. همایون خرم، اخلاقی داشت که گاهی فراتر از قانون می‌رفت.
سپس محمد موسوی نوازنده پیشکسوت نی در کنار علیرضا قربانی قرار گرفت و گفت: استاد خرم هم رفت. من افتخار داشتم که در برنامه «گلها» در کنارشان باشم و خیلی چیزها از ایشان یاد گرفتم.
پس از سخنان موسوی و قربانی درحالی که موسوی ساز نی را می‌نواخت، علیرضا قربانی شروع به خواندن قطعه «رسوای زمانه منم» کرد اما پس از اینکه قربانی شروع به خواندن این قطعه کرد، بغضش شکست و لحظاتی ساکت ماند و این قطعه توسط مردم خوانده شد. در بخش دیگری از این مراسم محمد اصفهانی قطعه‌ای خواند و گفت: امیدوارم امروز از این مراسم بهره خاصی ببریم چرا که روح همایون خرم در این مراسم ناظر است.
این خواننده همچنین گفت: او در مسیر موسیقی یک سالک مثال زدنی بود. فکر می‌کنم او به اصل خودش بازگشت و در عین حال امیدوارم که قدر اساتیدی که هم اکنون در بین ما حضور دارند را بدانیم.
به گزارش ایسنا، فرزند همایون خرم نیز در بخشی از این مراسم گفت: باید بگویم از خورشید دور شدیم . پدرم خورشید بود و بر همه می‌تابید و هر کس قدر استعداد خودش از این نور استفاده می‌کرد. اما اکنون این نور و گرما را از دست دادیم به هر حال ما فرزندانش بودیم و این شانس را داشتیم که بیشتر از همه به او نزدیک باشیم.
سپس علی مرادخانی مدیر موزه موسیقی در سخنانی گفت: این لحظه‌ها، لحظه‌های ماندگاری است که یک ملت از عزیزی یاد می‌کنند و با پاسداری از او خاطراتش را بازگو می‌کنند.
او در بیان خاطره‌ای گفت: سال ۶۹ بود که به مرکز موسیقی آمدم آن زمان می‌گفتند ساز ویلن در موسیقی ایرانی جای ندارد و این موضوع برایم سوال‌برانگیز بود. اما با پشتیبانی هنرمندانی چون شجریان و فخرالدینی این دیدگاه عوض شد و ارکستر ملی آغاز به کار کرد و فضای موسیقی طوری بود که نمی‌توانستیم چنین سازهایی را انکار کنیم.
مراد خانی اضافه کرد: یک روز خرم را دعوت کردم تا با یکدیگر در این رابطه صحبت کنیم. او با همان مسلک عارفانه خودش نزد من آمد و در این زمینه راهگشایی انجام داد. همان روزی که صدای ویلنش در تالار وحدت برخواست فهمیدم که چه افق‌های روشنی در زمینه موسیقی خواهیم داشت.
او همچنین گفت: قرار بود ماه گذشته در موزه موسیقی نمایشگاهی از مجموعه عکس‌های ایشان داشته باشیم که متاسفانه فرصت نشد و این مراسم در حالی که او در بین ما نیست به زودی برگزار می‌شود.
سید عباس سجادی نیز که به عنوان مجری برنامه حضور داشت در سخنانی گفت: خرم از مردهای بی‌جانشین موسیقی ایران است که نسل‌های مختلف با آثارش زندگی می‌کنند. خیلی توفیق می‌خواهد که یک هنرمند بیش از شش دهه فعالیت کند و نسل‌های مختلف از آثار او بهره ببرند.
پس از پایان این مراسم در حالی که همشهریان همایون خرم از بوشهر با سنج و دمام عزاداری می‌کردند، پیکر همایون خرم به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س) بدرقه شد.
به گزارش ایسنا، این مراسم با حضور علی ترابی –مدیر انجمن موسیقی- و سید محمد میرزمانی –مدیر دفتر موسیقی- همراه بود.
هنرمندان از جمله پری ملکی، علیرضا مجابی، بیژن بیژنی، محمد علی شیرازی، تقی ضرابی، حسین پرنیا و… حضور داشتند و حضور هنرمندان پاپ از جمله کامران رسول‌زاده و شهرام شکوهی نیز در این مراسم قابل توجه بود.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
