چند شعر از عیدی نعمتی

عیدی نعمتی

متولد آغاجاری در خوزستان و قد کشیده در یک خانواده ی کارگری ست. نوشتن را از روزنامه ی دیواری  دبیرستان آغاز کرده است . درباره خودش و نوشتن می گوید: ” در فضایی که بوی بابونه وُ نفت می داد، دنیا را نظاره می کردم و برای فهم زندگی به کتاب پناه می بردم . از آن جا که در جوامع استبداد زده ، دیواری مرز هنر وادبیات را از سیاست جدا نمی کند ، سر بر بالش سیاست گذاشتم و خواب های آشفته که تا هم اکنون نیز ادامه دارد شروع شد . چند سالی نیز به گفته زنده یاد به آذین مهمان آقایان بودم . آن گاه  که روی موج صدای مردم به ساحل زندگی باز آمدم ، هنوز عرق ها خشک نشده آواره ی دنیا شدم . در تمام این سال ها شعر همدم و همراه من بوده در گذر از چم وُ خم روزگار. اگر تاریخ از رویداد ها فاصله می گیرد تا آن را بازگو کند ، هنر و ادبیات از درون با هستی و گذران آدمی سروُ کار دارد و  شعرنزدیک ترین و درونی ترین روایتگر آدمی ست”

تاکنون مقالاتی در حوزه ادبیات وسیاست در جراید از او منتشر شده اند. او همچنین چهار کتاب شعر دارد:
(۱)- چقدر سوراخ روی این دیوار است  ۲۰۰۸
(۲)- صمیمیت های غارت شده  ۲۰۱۲
(۳)- باد از پسِ پلکِ یاد می وزد ۲۰۱۴
(۴) –آخرین انار پاییز – نشر زاگرس ۲۰۱۷

۱
ما

برای کشوی میز ها می نویسیم

بیرون

زرهپوش ها و سربازان

چهار راه ها را

قرق کرده اند

در آسمان میدان

پرند ه ای پر نمی زند.

ما

برای کشوی میزها می نویسیم

و به پچپچه ی گرم شورشی

که در نگاه هاست

دل می بندیم .

واژه ها

از کشوی میزها

بیرون می آیند .

۲

چه می کند

با جان آدمی

این سه حرف

ما از لای سیم های خاردار

به دیدار آفتابگردان ها می رویم

و زخمی هامان را

در پیرهن امید پنهان می کنیم

باد بر پرچم ما نیز خواهد رقصید

چه می کند

با جان آدمی

عشق!

۳

جاده ها

در ما سفر می کنند

آدرس ها کهنه می شوند

ما خانه عوض می کنیم وُ

دست از آرزوهامان بر نمی داریم

پا در راه

به شوق دیدارت

شب

سراغت را از ستاره می گیریم

روزی

چمدانِ خاطره ها وُ

سفر نامه ی ما را

کسی از اهالی صبح

پیدا می کند!

۴

کاش

تفنگ ها سکوت می کردند

آفتاب

روی صدای گنجشکان وُ

بوی نرگس ها

طلوع می کرد!

• درباره نویسنده:
• ‌‌تازه‌ترین‌ها:

شهرگان

In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.

Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;

شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده‌» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید

• نگاهی به فیلم «کیک محبوب من»
• برگزاری اولین دوره «نمایشگاه کتاب فارسی الف» در تورنتو
• نگاهی به رمان «سقوط آدم‌های خوش‌بخت»