گروه رستاک؛ احیاء کننده موسیقی اقوام ایران زمین
به انگیزه حضور گروه رستاک در ونکوور و اجرای کنسرت در این شهر:
اعتبار و ماندگاری هر ملتی همیشه بستگی به اهمیت هنری و فرهنگی کشورش دارد. هنر و ادبیات که هر کدام دارای شاخه‌های متفاوتی هستند، در دل و روح مردم ریشه می‌دوانند که این ریشه‌ها پیوند مستقیم با زادگاه و کشوری دارد که در آن متولد میشوند، رشد می‌کنند، یاد می‌گیرند و یاد می‌دهند.
البته این موارد بستگی تتگاتنگی با نوع زندگی و آموزش در آن اقلیم دارد. ایران عزیز ما نمونه بسیار زیبایی است از زندگی مسالمت آمیز اقوام مختلف که هر کدام از آنها از ادبیات و هنرهای ویژه خود برخوردار است.
موسیقی این اقوام به همراه گویش ویژه خودشان را که همان موسیقی مردمی یا محلی و یا نواحی است، در اصطلاح موسیقی فولکلور (Folklore) می نامیم که شنیدن آن روح ما را به گوشه گوشه ایران پرواز می‌دهد.
این ادبیات محلی یا سنتی که جزء گنجینه ملی هر کشوریست، سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است که همیشه مادر ادبیات یک کشور و الهام بخش شاعران و نویسندگان بوده است. ادبیات مردمی شامل قصه‌ها، افسانه‌ها، اسطوره‌ها، ترانه‌ها و تصنیف‌ها است و حتی بازی‌های کودکانه و معما‌هایی که از دوران کودکی بصورت چیستان شنیده‌ایم.
این فرهنگ متعلق به عموم مردم است که از نسلی به نسل دیگر منتقل گشته است. ایران ما چون از پیوند اقوام مختلفی شکل یافته است، گنجینه بسیار غنی از فرهنگ عام دارد که یکی از اینها موسیقی متفاوت و زیبای اقوام ایرانی است که هرکدام به لحاظ متفاوت بودن زبان و گویش خود از زیبایی خاص خود برخوردار است.
اخیراً در ایران یک گروه از جوانان هنرمند دست به اقدام جمع آوری و خواندن موسیقی اقوام ایرانی کرده اند، نام این گروه “رستاک”، است که در ویکی پیدیا اینگونه معرفی میشوند:
این گروه فعالیت خود را در تابستان ۱۳۷۶ در قالب یک گروه موسیقی تجربی آغاز کرده و با الهام از عناصر شنیداری موسیقی بومی ایران و با رویکرد به گونه‌ای از موسیقی با قابلیت برقرای ارتباط با سایر فرهنگ‌ها، اقدام به تحقیق و برگزاری جلسات با حضور هنرمندان و اساتید حوزه‌های موسیقی نمود.
اساسی ترین موضوعات مورد بحث در این جلسات، باز جست نغمه‌های اصیل و کهن موسیقی مقامی ایران است که با شیوه‌ای نو در حوزه موسیقی معاصر ایران سریان یابد.
حکایت اینگونه موسیقی که ماهیت نغمات خود را از موسیقی کهن ملل گوناگون اخذ کند، بسیار مفصل است. رستاک تجربه‌ای است در حوزه این «ژانر موسیقیایی»
البته معلوم است که برای اجرای موسیقی مختلف و متفاوت اقوام گوناگون باید از سازهای مربوط به همان اقلیم نیز استفاده کرد، که رستاک برای اجرای برنامه‌های خود از سازهایی چون دمام، دهلک، دسرکتن، بالابان، رباب، دیوان، دهل، سرنا، استفاده می‌کنند تا بتوانند نوای حقیقی و مطلوب را بگوش برسانند.
خوشبختانه در ۱ ماه جون این گروه برای اولین بار در ونکوور در تالار Vouge Theatre اجرا خواهند داشت.
گروه رستاک کارش تقلید نیست بلکه تحقیق آکادمیک و ساخت و اجرای حرفه‌ای است. به‌همین منظور مثلا اگر بخواهند یک ترانه محلی لری را اجرانمایند با استادان فن بومی می‌نشینند، تمرین می‌کنند و بعد به اجرا در می‌آورند و برای هرچه بهتر درک کردن این اشعار و موسیقی تا‌کنون به اقصی نقاط ایران مسافرت نموده‌اند تا بتوانند از گنجینه موسیقی اقوام مختلف ایران بخوبی بیاموزند و برای شنوندگان دیگر به ارمغان آورند.
مشتاقانه منتظر دیدار این عزیزان بر روی صحنه در ونکوور کانادا هستیم.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
