گفت و گو با فرهاد صوفی – نامزد پست شورای شهر در کوکیتلام
از سوابق اجتماعی و سیاسی خودتان بطور خلاصه بگویید:
– من حدود سی سال است که با سازمان عفو بینالملل همکاری دارم. توجه من همیشه به فعالیتهایی بوده که در کوتاه مدت امنیت و آسایش و در بلند مدت منجر به بهبود بنیادی شرایط زندگی جامعه بشود. این فعالیتها اهداف زندگی من هستند و تا زمانی که هستم ادامه دارند. تا کنون بدون اغراق تا سرحد ممکن و مقدور بر علیه کلیه سیاستهایی که منجر به نقض آزادیهای فردی و اجتماعی و حقوق انسان در ایران و جهان بوده مبارزه کردم وهمراه و حامی همه فعالان در این زمینه بودم.
در کانادا هم در تمام حدود چهل سال زندگیام با احزاب و گروهای سیاسی اجتماعی مترقی اینجا که هدفشان بهبود اوضاع سیاسی اجتماعی اقتصادی انسان بوده، همکاریهای موثری داشتم و اسم شناخته شدهای هستم.
برای کدامیک از بخش‌های انتخابات شهرداری‌ها: الف) شهردار ب) شورای شهر ج) هیئت امنای مدرسه شرکت می‌کنید:
– من یکی از کاندیداها برای شورای شهر کوکیتلام هستم. همین نوزدهم یعنی شنبه که فردا باشد انتخابات برگزار خواهد شد و مردم با مراجعه به صندوقهای رأی یک شهردار و هشت عضو شورای شهر را انتخاب خواهند کرد. من به اتکاء آراء هموطنانم امید دارم یکی از این هشت نفر باشم.
آیا تاکنون در هیچ یک از پست‌های بالا نامزد شدید و اگر آری چه تجربیاتی دارید؟
به عنوان عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی ترای سیتی برای یک دوره به وسیله نهصد عضو اتاق بازرگانی انتخاب شدم. اما این اولین باری است که برای شورای شهر کاندید شدم.
چه برنامه‌هایی در شورای شهر، شهرداری و یا هیئت امنای مدارس دارید؟
همانطور که قبلاً هم گفتم، معتقدم که شورای شهر باید به روی شهروندان باز باشد و تصمیمات شفاف گرفته شود. یعنی مردم باید امکان نظارت بر روند تصمیم گیریها، در شورای شهر داشته باشند. که من این کار را با تعیین ساعاتی معین برای ملاقات با مردم و پاسخ به پرسشهایشان کاملاً شدنی میدانم.
همچنین در صورتی که انتخاب بشوم تمام تلاشم را خواهم کرد که شورای شهر را قانع کنم مانند بانکها که برای جلب سرمایهی شهروندان متعلق به اقلیتهای قومی به استخدام افرادی از میان آنان دست میزنند، دایرهی استخدام در شهرداری و ادارات وابسته به آن مانند آتش نشانی، پلیس و غیره را گستردهتر کنند تا امکان بیشتری برای کاریابی و اشتغال برای ایرانیان در این نهادها به وجود بیاید.
سطح هزینه‌های بالا و رنج و فشاری که بر مردم با درآمد پایین وارد میشود دغدغه دیگر من است. در حال حاضر پنجاه و حتی شصت درصد درآمد خیلیها برای کرایه خانه میرود که رقم قابل قبول آن چیزی دور و بر سی درصد است. راههایی وجود دارد که اعضاء شورای شهر میتوانند درصد خانههای ارزان قیمت را افزایش دهند و از این طریق بار این هزینه را از روی مردم بردارند. این یکی دیگر از طرحهای من خواهد بود.
همانطوری که آگاه هستید طرح ترن هوایی هم در کوکیتلام مطرح است که علاوه بر سهولت با خودش مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. به عنوان مثال در زمان احداث آن بیزنسهای کوچک ممکن است دچار ضررهای جبران ناپذیری بشوند. شورای شهر و اعضاء آنها اگر با برنامه ریزی و دقت و توجه خاص بر مسائل و برنامه ریزی و نظارت بر هزینه شدن بودجه داشته باشند میتوانند آنها را مورد حمایت خود قرار دهند. یا افزایش جرایم که از تبعات این طرح هست اگر از قبل مورد توجه باشد و تمهیداتی در نظر گرفته شود می‌تواند امنیت شهر را نه تنها حفظ بلکه بالا هم ببرد. اینها مسائلی است که من با آگاهی و مطالعه آماده برخورد با آنها هستم.
در شهری که نامزد انتخابات شهرداری‌ها شدید، سطح هزینه‌های بالا چه میزان باعث کوچاندن طبقات با درآمد پائین و کاهش جمعییت در یک منطقه شده‌است؟ آیا این کاهش جمعیتی منطقه‌ای، منجر به تعطیلی و کاهش مدارس و موسسات خدمات اجتماعی نمی شود؟ چه طرحی برای جلوگیری از آن دارید؟
– بله متأسفانه وقتی شهرها گسترش مییابند و هزینه‌های زیستن بالا میرود همواره گروهی که آسیبپذیر هست به حاشیه رانده میشود یا به جاهای دورتر و ارزانتر کوچ میکنند. گرچه درصد کمی با این کوچ در واقع با فروش املاک خود به قیمتهای بهتر شرایط جهشی به سمت بهبود را برای خود مناسب میبینند اما این کوچ کردن‌ها ضرورتاً باعث کاهش جمعیت نمیشود چرا که همیشه نقل و انتقالات جایگزینی صورت میگیرد. با نظر شما در مورد بالا رفتن هزینه‌های زیستن موافقم. همانطور که در سئوال قبل خدمتتان عرض کردم هزینه بالای کرایه خانه یکی از مهمترین آنهاست. یکی از الویتهای من توجه بیشتر به طبقات کم درآمد و متوسط است تا به تدریج از فاصلهی طبقاتی در جامعه کاسته شود. من به سھم خود باور دارم و میدانم که راههایی هست که میشود شهرک سازان را وادار کرد نقش مناسبی ایفا کنند و با اختصاص حداکثر ظرفیت درصدی به خانههای ارزان قیمت، مشارکتی عادلانه داشته باشند.
کوکیتلام بعنوان شهر چند فرهنگی کانادا در سال ۲۰۱۲ معرفی شده‌است. شما چه طرحی برای آن دارید؟
– تضمین عدالت و تساوی فرصتها در کنار قوانین بسیار مفیدی که داریم شالوده تصمیمات من هست. در بسیاری از موارد من معتقدم عدم آگاهی از امکانات موجود باعث میشود خیلی از جوامع فرصت مساوی به دست نیاورند. در حالیکه من مطئنم میشود با گذاشتن برنامه‌هایی این آگاهی را رساند و جامعه را به تحرک واداشت. از این طریق من شرایطی به وجود خواهم آورد تا موانعی که باعث عدم مشارکت و استفاده شهروندان از امکانات میشود، بر طرف شود و باعث مشارکت آنها در فعالیت های اجتماعی بشود.
برای گسترش چند فرهنگی چه طرح مشخصی دارید؟ و برای ایجاد کمیته‌های فرهنگی چه کار می‌توانید بکنید؟
– علاوه بر آنچه که عرض کردم من فعالین و گروههای چند فرهنگی را در نشستهایی که خواهم داشت در جریان امکانات موجود و نحوه استفاده از آنها قرار خواهم داد. میدانید که حالا سیاستها و طرحهایی هست تا گنجینههای اسنادی مؤسسههای فرهنگی را دیجیتالیزه کند و آنها را در موزه مجازی به نمایش بگذارد. فقط ما باید پل ارتباطی خود را بر قرار کنیم تا از امکانات موجود در عرصههای مختلف هنری و فرهنگی از جمله ادبیات مکتوب، سینما، تئاتر، نقاشی و صنایع دستی بهره بهتری ببریم.
با توجه به اینکه وزیر فرهنگی کانادا جیمز مور، نماینده انتخابی شهر پورت مودی است، فکر نمی کنید که اقوام و دیگر ملیت‌های ساکن ترای سیتی بهتر از هرکسی می‌تواند این خواست را مطرح کند؟
– همینطور است که میفرمایید و این حاصل نمیشود مگر با شرکت در انتخابات. درصد شرکت در انتخابات، تأثیر گذاری حرف اقوام و ملیتها را بالا میبرد. امروزه به راحتی از طریق کامپیوتر و آمار میشود در زمان اندکی درآورد که هر قوم و ملتی چقدر در انتخابات نقش دارد. اگر ما شرکت در انتخابات را خیلی جدی بگیریم مطمئناً در سطح شهر و استان و کشور هم جدی گرفته خواهیم شد.
با کدام دولت احساس نزدیکی می‌کنید و می‌توانید بهتر با آن کار کنید؟
– هر دولتی که با رأی مردم بر سرکار بیاید و آزادیهای فردی و اجتماعی مردم را محترم بشمرد و حقوق بشر برایش در کانادا و جهان مورد احترام باشد من قادر به همکاری با آن هستم.
چرا باید به شما رای داد؟ و چه انتظاراتی از جامعه خود دارید؟
– من حدود چهل سال است که در کانادا هستم. با دست خالی به عنوان مهاجر آمدم و با پوست و گوشت و استخوان حس کردم که مهاجرین با چه مشکلاتی دست به گریبانند. از سویی سی سال فعالیت گسترده اجتماعی و حقوق بشری دارم و کاملاً با زیر و بم مسائل آشنا هستم و درک روشنی از دو طرف دارم.
با اینکه پیوندهای بسیار خوبی با شهروندان غیر ایرانی بر قرار کردم همواره به فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی خودم پایبند بودم و هرگز از ایرانیها دور نبودم و دوری نگزیدم. رأی هموطنان من است که برنده شدن مرا پر ارزش و قطعی می‌کند. درست است که من حامیانی در جامعه میزبان دارم اما اشاره من به آنها در یکی دو مصاحبه به این خاطر بوده تا به هموطنانم اطمینان بدهم رأی آنها را برای ترقی دیگران استفاده نمیکنم بلکه چون احتمال انتخاب شدن را محتمل میبینم از آنها میخواهم با رأی تأثیر گذار خود این احتمال را به یقین و حتم تبدیل کنند.
میخواهم آنها بدانند که من به دلیل فعالیتھای گسترده و طولانی با سازمانهای اجتماعی و اقتصادی و حقوقی، با قوانین شهرداری‌ها و دیگر موسسات شهری و استانی و فدرال بسیار آشنا هستم. برای نمونه، همانطور که عرض کردم من حدود دو سال و نیم جزو هیئتمدیرهی اتاق بازرگانی ترای سیتی بودهام. نزدیک به ۹۰۰ بیزینس مختلف در این اتاق بازرگانی عضویت دارند و اینها سالی یک باراز میان کاندیداها هشت نفر را به عنوان نمایندگان خود در هیئت مدیره انتخاب میکنند. مدتی هم عضو کمیتهی مشورتی جامعهی چند فرهنگی کوکیتلام بودهام. اینها را عرض میکنم که وقتی از هموطنانم میخواهم به من رأی بدهند بدانند که کارنامه من چه بوده.
آنها وقتی بدانند که من در سن شصت و یک سالگی و با داشتن این تجارب است که فکر میکنم توانایی نماینده بودن آنها را دارم، حتم دارم به من رأی خواهند داد.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
هادی ابراهیمی رودبارکی متولد ۱۳۳۳- رشت؛ شاعر، نویسنده و سردبیر سایت شهرگان آنلاین؛ مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کاناداست.
فعالیت ادبی و هنری ابراهیمی با انتشار گاهنامه فروغ در لاهیجان در سال ۱۳۵۰ شروع شد و شعرهای او به تناوب در نشریات نگین، فردوسی، گیله‌مرد، گردون، تجربه، شهروند کانادا و مجله شهرگان آنلاین چاپ و منتشر شدند.
او فعالیت فرهنگی خود را در دیاسپورای ایران فرهنگی – کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز کرده و سپس در فرگشتی «آینده» و «شهروند ونکوور» را منتشر کرد و از سال ۲۰۰۵ تاکنون نیز سایت شهرگان را مدیریت می‌کند.
ابراهیمی همراه با تاسیس کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۳ در نورت ونکوور، به نشر کتاب‌های شاعران و نویسندگان دیاسپورای ایران فرهنگی پرداخت و بیش از ۱۰ کتاب را توسط نشر آینده و نشر شهرگان روانه بازار کتاب کرد. اولین انجمن فرهنگی-ادبی را با نام پاتوق فرهنگی هدایت در سال ۲۰۰۳ به‌همراه تعدادی از شاعران و نویسندگان ایرانی ساکن ونکوور راه‌اندازی کرد که پس از تعطیلی کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۷ این انجمن با تغییر نام «آدینه شب» برای سال‌ها فعالیت خود را بطور ناپیوسته ادامه داد.
هادی ابراهیمی رودبارکی در سال ۲۰۱۰ رادیو خبری-فرهنگی شهرگان را تاسیس و تا سال ۲۰۱۵ فعالیت خود را در این رادیو ادامه داد.
آثار منتشر شده و در دست انتشار او عبارت‌اند از:
۱- «یک پنجره نسیم» – ۱۹۹۷ – نشر آینده – ونکوور، کانادا
۲- «همصدایی با دوئت شبانصبحگاهی» ۲۰۱۴ – نشر بوتیمار – ایران
۳- «با سایه‌هایم مرا آفریده‌ام» گزینه یک دهه شعر – ۲۰۲۴ – نشر آسمانا – تورنتو، کانادا
۴- «گیسْ‌برگ درختان پائیزی» مجموعه شعرهای کوتاه و چند هایکوواره – در دست تهیه
۵- «ثریا و یک پیمانه شرابِ قرمز» گردآورد داستان‌های کوتاه – در دست تهیه
