آیا مقام معظم رهبری یک دکل غیر قانونی است؟
معصومۀ ابتکار که در عنفوان جوانی مبتکر بودن خود را با بالا رفتن از سفارت آمریکا و شرکت در اِشغال آن نشان داد، امروز برای خودش یک پا ریئسِ سازمانِ محیطِ زیست شده است. او با یک حجاب چهار لایۀ حکومتی، سر و صدایی راه انداخته که بیا و ببین. معصومه که تجربۀ ایجاد سر و صدا و جار و جنجال را از دوران جوانی با خود حمل میکند در یک مصاحبه گفت:
«دکل‌های ارسال امواج جدید در تهران بدون مجوز شهرداری دیگر احداث نمی‌شوند و دکل‌های قبلی که ضوابط را رعایت نکرده باشند قلع و قمع می‌شوند.»
اگر نامبرده فرمایشش را همین جا تمام میفرمود هیچ نوع شکی در اذهانِ عمومی به وجود نمیآمد و ما فقط به دکلهایی فکر میکردیم که در رقابت با چوبههای اعدام به صورت انبوهی برای ارسال پارازیت در همه جا مخصوصاً در تهران در حال پخش امواج سرطانزا هستند. اما او در ادامۀ فرمایش خود در اقدامی حیرت انگیز تاکید کرد:
«هر دستگاهی که موج می‌فرستد اگر قانون را رعایت نکند باید با آن برخورد شود!»
آیا منظور او فرستادن نوعی پیام است؟ از آنجایی که در جمهوری اسلامی افراد به صورت فلهای در حال متحول شدن هستند و با گذشتۀ خود فاصله میگیرند آیا معصومه هم بعله؟ آیا او میخواهد بگوید حضرت رهبر هم یک دکل غیر قانونی است که مدتهاست با ارسال موج منفی باعث شده سرطانِ سانسور و خفقان در ایران نهادینه شود؟
هنوز دانشمندانی که دور و بر من هستند فرصت نکردهاند این مصاحبۀ خانم ابتکار را بخوانند و در نتیجه فکر نکنم بتوانند در این باره پاسخی داشته باشند. اما یکی از آنها که به تازگی به علت کمر درد دست از پخش روزنامه کشیده و خانه نشین شده است به بنده گفت از آنجایی که این دولت هم از توبره میخورد هم از آخور ما نباید زیاد این حرفها را جدی بگیریم. دانشمند مذبور در حالیکه یکی دیگر از سیگارهای مرا بر میداشت با خنده ادامه داد: «مخصوصاً حرفهای معصومه را»
نامبرده که نخواست نامش فاش بشود و تصادفی مصاحبۀ خانم رئیس را خوانده بود گفت:
« شما اگر به دنبالۀ مصاحبۀ او توجه کنید متوجه خواهید شد او کماکان به دنبال ایجاد هیاهو برای هیچ است و رشد چندانی از زمان دانشجویی خود تا حالا نکرده است.»
منظور این دانشمند که خرید سیگار را ترک کرده و به جان سیگارهای من افتاده بود آن قسمت از فرمایش معصومه خانم بود که فرمود:
«دکل‌ها از مناطق مسکونی باید ۵۰ متر و از محیط‌های حساس مانند مهدکودک‌ها، بیمارستانها، مدارس و دانشگاه‌ها ۱۰۰ متر فاصله داشته باشند.»
به گفتۀ این دانشمند پنجاه متر و صد متر یعنی از اینجا تا دمِ درِ مستراح. و این فاصله و آن همه دکل هیچ توفیری برای مناطق مسکونی و مهد کودکها و بیمارستانها، مدارس و دانشگاه‌ها انجام نمیدهد. این دانشمند در حالیکه میگفت: «آخ کمرم.» ادامه داد:
«برعکس این فرمایش خانم ابتکار نشان میدهد که در حال حاضر دکل‌ها داخل مناطق مسکونی و محیط‌های حساس قرار دارند. خود ایشان سهل است بلکه بزرگتر از ایشان هم نمیتواند یک متر آنها را تغییر بدهد.»
