خطرناک‌تر از پاندمی کرونا؛ به بهانه مرگ دردناک مادر هفت کودک بومی

در میانه خبرهای گسترش کووید۱۹ در مونترال و دقیقا در روز سی‌ام سپتامبر (روز پیراهن نارنجی) – که به دلیل خشونت تاریخی در مدارس مذهبی علیه بومیان کانادا نام‌گذاری شده است – حادثه‌ای رخ داد که بیانگر ادامه‌دار بودن خشونت است. در قرن بیست‌و‌یکم، نماد آزادی مذهبی و جایزه صلح نوبل، تظاهرات برای تغییرات اقلیمی و حق سقط جنین برای زنان، هر روز نامی دارد و کمپین‌ها و کارزارهایی هر روزه در حال شکل گرفتن است اما به نظر می‌رسد تنها بخشی از مردم از این حقوق برخوردارند یا به بیان «جرج اورول» در کتاب «قلعه حیوانات»، «همه برابرند اما برخی برابرترند!».

مرگی برای زندگی دوباره

«جویس آشاکوان» تنها ۳۷ سال داشت. مادر هفت فرزند بود که بزرگ‌ترین آنها ۱۹ ساله و کوچک‌ترین آنها هفت ماهه است. دخترعمویش در گفتگوهای مکرر گفت که بارها بابت ناراحتی قلبی به بیمارستان مراجعه کرده و مورد خشونت و تبعیض قرار گرفته است. این بار او با ثبت یک ویدیوی هفت دقیقه‌ای و پخش زنده آن از فیس‌بوک خود توانست آخرین لحظات زندگی‌اش را به آغازی دوباره برای بحث درباره تبعیض نژادی در کبک تبدیل کند. زندگی زنی جوان با مرگی دردناک خاتمه یافت، هفت فرزند بی‌مادرشدند تا همه ما دوباره به یاد بیاوریم که نژادپرستی از پاندمی کرونا هم خطرناک‌تر است.

کمیسیون تحقیق عمومی دقیقا یک سال قبل (اول اکتبر ۲۰۱۹)، گزارشی در مورد روابط بین مردم بومی و برخی خدمات عمومی در کبک با عنوان «گوش دادن، آشتی و پیشرفت» منتشر کرد که حاوی حقایق تلخی در مورد تبعیض سیستماتیک بود. این گزارش حاصل یک تحقیق سه ساله است که با هدف شناسایی عوامل تبعیض بین مردم بومی و سایر افراد جامعه انجام گرفته است. این تحقیق شامل شهادت بسیاری از شاهدان بومی است که داستان‌های شخصی خود را با کمیسیون در میان گذاشتند. یادداشت حاضر چکیده‌ای کوتاه از نتایج گزارش ۴۸۸ صفحه‌ای این کمیسیون است.

انواع تبعیض

دادگاه‌ها به طور کلی سه نوع تبعیض را تشخیص می‌دهند: تبعیض مستقیم، تبعیض غیرمستقیم و تبعیض سیستمی. «تبعیض مستقیم» به عنوان رفتار منفی با یک شخص بر اساس تعلق خاطر او به یک گروه اجتماعی خاص، (به طور آگاهانه یا ناآگاهانه) تعریف می‌شود. «تبعیض غیرمستقیم» به آثار ناعادلانه‌ای که ممکن است ناشی از اعمال قوانین، سیاست‌ها، هنجارها و عملکردهای ظاهرا «خنثی» بر روی یک شخص یا گروهی از مردم باشد، اشاره دارد اما شیوه‌ها، سیاست‌ها و فرهنگ یک جامعه می‌تواند «تبعیض سیستماتیک» را در کل زندگی آنها نهادینه کند و آثار آن در طول چندین نسل ادامه یابد.

چهار یافته مهم

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد ناآگاهی گسترده در خصوص مردم بومی در بین عموم، یکی از دلایل ادامه‌دار بودن خشونت سیستماتیک علیه آنهاست و باید در درک منشأ تبعیض سیستماتیک در خدمات عمومی مورد توجه قرار گیرد.

گذشته از ناآگاهی، این تصورات غلط باعث گسترش تعصبات و کلیشه‌هایی شده است که روابط بین مردم بومی و خدمات عمومی را مخدوش کرده است.

نکته مهم دیگری که در این گزارش مورد توجه قرار گرفته است، منبع اصلی کسب اطلاعات درباره بومیان است. اغلب رسانه‌های چاپی و دیجیتالی منابع اصلی کسب اطلاعات در مورد مردم بومی در کبک هستند. رسانه‌ها با توجه به رویکرد خود می‌توانند به کاهش باورهای غلط در مورد مردم بومی کمک کنند یا تصویر منفی را که درباره آنها شکل گرفته، تقویت کنند. به گفته «اریک کاردینال» یک متخصص ارتباطات و کارشناس مسائل بومی، روزنامه‌نگاران در مورد مردم بومی دانش کافی ندارند و این مساله به عدم افزایش اطلاع عمومی منجر می‌شود.

زمانی برای اقدام

این داستان جدید نیست. بارها و بارها در گذشته، بومیان کانادا از کبک و از بشریت درخواست کرده‌اند تا به درد ناشنوای مردم خود پایان دهند و شروع تازه‌ای در روابط ایجاد کنند. به نظر می‌رسد اکنون بیش از نام‌گذاری و گرامی‌داشت، زمان اقدام فرا رسیده است. در میانه اخبار کووید۱۹، به یاد داشته باشیم تبعیض نژادی از هر پاندمی خطرناک‌تر است.

برگرفته از مجله هفته – کانادا