سه شعر جدید از محمدحسین عابدی
زمین خورده ایم و زمان خورده است ما را
لکه ای بر متن ام من
اشک های من را، خودم هم نمی بینم
های های من، تنها راه می رود بر زمین سیاه و سپید کلمات بهت زده
که نمی دانند برای چه می آیند،
برای چه می مانند،
برای چه احضار می شوند و ناپدید
در بهت این سال های های های همراه من اما
بسیار راه آمده اند
زمین خورده ایم و زمان خورده است ما را
بر زمینه این دنیا
حالا
لکه ای که کرم می خورد آن را و کوچک می گردد اما
نمی گردد هرگز به ساز این جهان، رقصان
گریه می کند های های، اما
به زور نمی رقصد
این لکه بر متن
————————-
این همه طوفان
گم نکردم تو را که دنبالت بگردم
از یادم نرفته ای که دوباره از برت کنم
پیشم نشسته ای و نمی بینی مرا
پیشت نشسته ام و نمی بینم تو را
این همه طوفان نمی گذارد که همدیگر را …
این همه رعد که نمی شنوی ام
این همه برق که از این خانه می رود
نگذار با پای پیاده تو را گم کنم
نخواه ام که دنبالت بگردم
دستم را بگیر تا گم نکنم تو را که دنبالت بگردم
به یادم باش تا نروی از یادم که دوباره از برت کنم
این همه طوفان
این همه رعد
———————
نگاه نزدیک از راه دور
هرگز
نخواستم خودم را بیندازم
و نه خواستم تو را .
خواستم ایستاده هم را در آغوش هم نگهداریم
هر آنچه خواستم، نشد. نه… شد؟
حالا می خواهم در آن سوی دنیا وقتی برخاستی، برخاستن من را هم تماشا کنی در این سوی دنیا
—————————
اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن (برگرفته از کتاب “تن‌هایی تنیده بر تن‌هایی”)
ﻣﻨﺤﻨﻲ ۱
ﺷﻌﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ
و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ
ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪم و ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮاﻧﺪم از اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ
ﻧﺨﻮاﻧﺪم ﻫﯿﭻ از اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺷﻌﺮی
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
ﺑﻮد اﺳﺖ
آرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ در
آب
در ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ آرام ﺑﺮ
زﻣﺎن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در
آب ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﺜﻞ اﻧﺤﻨﺎی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ
اﻧﺤﻨﺎی ﻣﺜﻞ ﻣﻨﻌﮑﺲ آب
در ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ آرام ﺑﺮ
زﻣﺎن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در
آرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ در
آب
ﺑﻮد اﺳﺖ
ﺑﻮد و اﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﻧﺨﻮاﻧﺪم ﻫﯿﭻ از اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺷﻌﺮی
ﮐﻪ در ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ
ﭼﺸﻢﺷﻌﺮی ﮐﻪ در ﻫﺰاروﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ
ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪم و ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮاﻧﺪم از اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ
و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮ ﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ
ﺷﻌﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ
ﻣﻨﺤﻨﻲ ۲
ﺑﻮد و اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﻧﺨﻮاﻧﺪم ﻫﯿﭻ از اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺷﻌﺮی
ﮐﻪ در ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ
ﭼﺸﻢﺷﻌﺮی ﮐﻪ در ﻫﺰارو ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ
ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪم و ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮاﻧﺪم از اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ
و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮ ﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ
ﺷﻌﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ
آرام ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﺑﺮ آب
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﺑﻮد اﺳﺖ
آرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ در آب
در ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ آرام ﺑﺮ زﻣﺎن
ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در
آب ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﺜﻞ اﻧﺤﻨﺎی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ
اﻧﺤﻨﺎی ﻣﺜﻞ ﻣﻨﻌﮑﺲ آب
در ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ آرام ﺑﺮ زﻣﺎن
ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در
آرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ در آب
ﺑﻮد اﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ
آرام ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﺑﺮ آب
ﺷﻌﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ
و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮ ﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ
ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪم و ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮاﻧﺪم از اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ
ﮐﻪ در ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ
ﻧﺨﻮاﻧﺪم ﻫﯿﭻ از اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽﺷﻌﺮی
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
ﻣﻨﺤﻨﻲ ۳
ﺑﻮد و اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﻧﺨﻮاﻧﺪم ﻫﯿﭻ از اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽﺷﻌﺮی
ﮐﻪ در ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ
ﭼﺸﻢﺷﻌﺮی ﮐﻪ در ﻫﺰارو ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ
ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪم و ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮاﻧﺪم از اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ
و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮ ﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ
ﺷﻌﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﯿﺮون دو ﯾﺪ
آرام ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﺑﺮ آب
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
ﺑﻮد اﺳﺖ
آرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ در
آب
در ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ آرام ﺑﺮ
زﻣﺎن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در
آب ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﺜﻞ اﻧﺤﻨﺎی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ
اﻧﺤﻨﺎی ﻣﺜﻞ ﻣﻨﻌﮑﺲ آب
در ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ آرام ﺑﺮ
زﻣﺎن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در
آرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ در آب
ﺑﻮد اﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
آرام ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮ اﻧﺤﻨﺎی زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﺑﺮ آب
ﺷﻌﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ
و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮ ﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ
ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪم و ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮاﻧﺪم از اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ
ﮐﻪ در ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ
ﻧﺨﻮاﻧﺪم ﻫﯿﭻ از اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽﺷﻌﺮی
ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﺳﺖ
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
