ونکوور را بهتر بشناسیم
خیابان مین (Main) حد فاصل شکاف طبقاتی
نقشه شکاف طبقاتی در خیابان مین - ونکوور
گزارشی از پیت مک‌مارتین*
ترجمه محسن صفاری
حدود یک ماه پیش، اندی یان (Andy Yan) تصمیم گرفت که نقشه ونکوور را بر پایه قیمت خانه‌ها ترسیم کند. یان، پژوهش‌گری که با Bing Thom Architects کار می‌کند، از این گونه کارها زیاد انجام می‌دهد. او بدنبال الگوهایی است که به نحوی نشان دهنده جغرافیای فرهنگی و اقتصادی شهر باشد.
نقشه‌ای که در این صفحه می‌بینید نتیجه کار اوست.
او بهای ارزیابی شده خانه‌های تک‌خانوار برای سال ۲۰۱۱ را تهیه کرده و آن را روی نمودار برد. این خانه‌ها نیمی از کل سطح زمین‌های شهر را دربر می‌گیرند. املاکی که بیش از یک میلیون دلار ارزش دارند با رنگ آبی و املاکی که کمتر از یک میلیون دلار ارزش دارند با رنگ قرمز نشان داده شده‌اند.
خط جدائی این دو دسته از املاک، همان گونه که مشاهده می‌شود، خطی تند و حیرت‌آور است. این مرز به مثابه یک خط‌کش مستقیم و یکنواخت است. و این مرز مستقیم خیابان مین (Main) است. شرق این خیابان، اگر تعبیر مرا ببخشید، کمتر- مایه‌داران و غرب این خیابان بیشتر- مایه‌داران قرار دارند.
البته در هر قسمت می‌توان مناطقی را از گروه دیگر مشاهده کرد. در غرب این خیابان خانه‌های تک‌خانواری به ارزش کمتر از یک میلیون در منطقه مارپل (Marpole) وجود دارند. هم چنین تعدادی املاک مشابه در طول برادوی (Broadway) و فیرویو (Fair View) پراکنده‌اند.
گستره املاک بالای یک میلیون دلار در شرق خیابان مین، اندکی بیشتر است (و به گمان یان در حال رشد).
نمونه‌های منفرد خانه‌های بالای یک میلیون تقریبا در تمامی محلات شرقی قابل مشاهده‌اند، اما موضوعی که یان پیش‌بینی نکرده بود، این است که تعداد قابل توجهی از خانه‌های بالای یک میلیون در منطقه ویکتوریا ـ فریزرویو (Victoria – Fraser view) و رینفرو ـ کالینگ‌وود (Renfrew – Collingwood) با این همه تقسیم‌بندی شرق و غرب در وجه غالب آن صحت خود را ثابت کرد.
یان می‌گوید: «از نتایج بدست آمده تعجب کردم. همیشه فکر می‌کردم که بهای ارزیابی شده املاک در شهر، پراکندگی یکنواختی دارد. اما اختلاف نسبتا آشکار است.»
البته نتایج فوق بدین معنی نیست که خیابان مین، دیواری است حایل بین دو واقعیت و دو حد مفرط. این پارامترها نسبی هستند. یان به دنبال خانه‌هایی با بهای ارزیابی شده کمتر از ۰۰۰ر۵۰۰ دلار بود اما نتوانست چیزی یپدا کند. منطقه شرقی تهیدست نیست بلکه به طور قابل توجهی کمتر از غرب مرفه است.
یان می‌گوید: این نقشه آشکار می‌کند که علیرغم اختلاف ارزش املاک در دو سوی خیابان شهر، ونکوور در حال تبدیل شدن به شهر گرانی برای زندگی کردن است.
او در نقشه بدست آمده چیزی فراتر از ارزش املاک یافت. وی نقشه‌ای از نتایج انتخابات شهرداری را روی این نقشه گذاشت و دریافت که این دو نقشه بر هم مطابقت دارند. محلات بالای یک میلیون دلار به NPA(1) رأی دادند و محلات زیر یک میلیون دلار به Vision(2).
البته طبعاً خانه‌های بالای یک میلیون دلار در دل مناطق Renfrew – Collingwood و Victoria – Fraser view به NPA رأی دادند. این محله‌ها تنها قسمت‌هایی از بخش شرقی بودند که رأی‌شان به حساب NPA ریخته شد.
یان عامل دیگری را نیز در تعیین گرایش انتخاباتی مشاهده کرد. برداشت وی این بود که معمولا میزان ثروت و به درجه کمتری ریشه قومی، تعیین کننده وابستگی و گرایش سیاسی در ونکوور است.
اما او در این پژوهش علاوه بر دو عامل فوق به عامل تعیین کننده جدیدی رسید: تراکم. هر اندازه که تراکم محله‌های تک خانوار بیشتر، احتمال رأی دادن آنان به Vision افزونتر. و محله‌های دربر گیرنده ساختمان‌های چندخانواری – که در نقشه یان ترسیم نشده‌اند اما مناطق سفید در نقشه نمایان‌گر این محله‌هاست – تقریبا به طور کامل به Vision رأی دادند. مناطق Mount Pleasant, Fairview, Kitsilano, West end و باریکه‌های Grandview & Kingsway همه به Vision رأی دادند. اما NPA نتوانست در این محدوده‌ها بجز رأی مناطق محدود مرفه و کمتر تراکم، برای دیگری بدست آورد.
کاربرد ضمنی سیاسی نقشه یان بسادگی قابل درک است. شهر ونکوور به دو قسمت متمایز تقسیم شده است. عوامل تعیین کننده این تقسیم سیاسی‌ی قابل پیش‌بینی – و اگر برداشت یان درست باشد – قابل پیاده شدن روی یک نقشه است.
اما کاربرد ضمنی فرهنگی آن بسیار جدی‌تر و متنوع‌تر است. نقشه یان، بدون خواست آگاهانه وی، حکایت از محرومیت، استطاعت مالی، نابرابری در درآمد و در کیفیت زندگی دارد. و نیز از فشارهای گوناگونی، فشارهایی خارج از کنترل ما، در تعیین ماهیت شهر حکایت دارد.
و با توجه به این موضوع من نقشه یان را مانند شهری که او توصیف می‌کند، ترسیمی از دوگانگی می‌دانم. در واقع جدای از آن که به کدام سوی خیابان مین، بنگرید؛ او ثروت و رفاه خارج از اندازه را ترسیم می‌کند.
این نقشه توصیف یک واقعیت زشت است.
پی‌نوشت‌ها:
* By Pete McMartin, Vancouver Sun December 10, 2011
۱- NPA, Vancouver's NPA is an independent organization made up of citizens who live, work, own businesses or properties in the City of Vancouver. One of Canada's longest established political organizations, the NPA has been nominating candidates for Vancouver City Council, Park Board and School Board since 1937.
۲- As centre-left civic party, Vision was founded by former COPE (Coalition of Progressive Electors) members first elected to Vancouver city council in 2002.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
