گزارشی از نشست سه روزه حزب دموکرات در بروکسل
حزب دمکرات کردستان در روزهای ۷ تا ۹ دسامبر ۲۰۱۲ نشستی در بروکسل برگزار کرد و مهماندار بسیاری از کوشندگان حزبی و سیاسی شد. انگیزه این نشست،همچنان که از عنوان آن برمی آید، گفتگو و هم اندیشی در باره "چگونگی گذار از جمهوری اسلامی و نوع نظام سیاسی آینده در چارچوب ایران" بود. من نیز افتخار آن داشتم که جزو میهمان ها باشم. از همین دیدگاه هم گزارش کوتاهی از این نشست را به خواننده تقدیم می کنم.
۱- حضور ملی و سرتاسری حزب دموکرات کردستان. صرف برگزاری این نشست برای هم اندیشی و گفتگو در باره برنامه های ملی ـ و نه منطقه ای ـ بی شک از مهم ترین فرازهای آن بود. البته این طبیعی است که حزبی ایرانی نشستی برای ایران بگذارد. اما با توجه به بیانیه دل آزار چندی پیش حزب دموکرات کردستان ایران و کوموله، این نشست از سوی حزب دمکرات کردستان که خواست های روشن و به حق منطقه ای ـ قومی دارد، معنا و نمادی آفرین برانگیز و دل گرم کننده داشت.
اما از همین دیدگاهِ یکپارچگی کردستان و ایران، کاوه آهنگری، از اعضای رهبری حزب دموکرات کردستان، به نکته ای به جا و اندیشه برانگیز اشاره کرد: اگر این هست که هر کرُد، به عنوان ایرانی می بایستی تمامی ایران زمین را در مبارزه و کوشش های خود در نظر داشته باشد (چنانکه نشست بروکسل نشانگر آن است)، هر ایرانی میهن دوستی نیز می بایستی سختی ها و ستم های رفته بر او را مشکل خود داند و برای از میان بردن آن بکوشد و مثلا برای حق آموزش و سخن گفتن به زبان مادری و نیز اداره غیر متمرکز ایالتی و ولایتی کردستان مبارزه کند.
این سخن راست است! نمی توان از هم میهنان کرد خواست که در همه حال خود را بخشی از ایران زمین بدانند، بدون آن که دیگر ایرانیان غیر کرُد مشکل ها و بلکه درخواست های به جای ایشان را جزو مبارزه و کوشش ملی خود ندانند. این دیالکتیک در باره دیگر منطقه های قومی ایران زمین نیز رواست.
۲- پاسداشت یک پارچگی ایران زمین و گوناگونی ایرانیان. حتی پیش از آغاز نشست، دعوت نامه به روشنی تاکید داشت بر همزیستی ایرانیان با ویژگی های گوناگون در ایران زمین یک پارچه. این نکته هم آفرین برانگیز بود. نگاه کنید به عنوان و به ویژه علامت دعوت نامه: ایرانیانی با رنگ های مختلف دست به دست هم داده اند تا ایران زمین را پاس دارند (و ای بسا در ایرانی آزاد و سربلند به شادمانی و دست افشانی بپردازند).
۳- با دموکراسی در پی دموکراسی. برای مبارزه در راه دموکراسی چه شیوه ای شایسته تر و پسندیده تر از خود دموکراسی است؟ چگونه می توان به نیروی اپوزیسیونی اعتماد کرد که ادعای آزادی طلبی و دموکراسی خواهی دارد و اما با این یا آن دیگر نیروی اپوزیسیون نمی نشیند که گویا پاسدار، شاهی، اصلاح طلب اسلامی یا وابسته به خارجی است. باید که ایرانیان دیدگاه های استصوابی و گزینشی چنین نیروهایی در اپوزیسیون را از همین امروز باز شناسند. به باور نگارنده به دموکراسی خواهی چنین نیروهایی نمی توان اعتماد داشت.
نشست حزب دموکرات کردستان در بروکسل اما، از این گونه نبود. از همه نیروهای اپوزیسیون دعوت کرده بودند ـ هر چند که بسیاری نیامدند؛ و به همه شرکت کنندگان امکان آزادی در گفتار دادند، هر چند که برخی از گفتارها مخالف مواضع رسمی حزب شان بود. شاید همچون سخنان نویسنده همین سطور در مورد مسئله ملی و انتخابات آزاد. بسیاری از پانل ها نیز توسط کسانی اداره می شدند که نه عضو حرب دموکرات کردستان بودند و نه حتی کرُد! آزاد منشی حزب دموکرات کردستان در این مورد هم آفرین برانگیز بود و امید است که پایدار باشد.
۴- سه انتقاد. کارنامه، برای آن که متین و راست باشد، نمی تواند نکته های ضعف را پوشیده دارد ـ حتی اگر بسیار سبک تر از نکته های مثبت باشند. از همین رو گزارش ما از این نشست نمی تواند از این نکته های ضعف بی اعتنا بگذرد.
مهم ترین انتقاد مربوط است به بی اعتنایی شرکت کنندگان، از میزبان گرفته تا مهمان، به عنوان نشست در مورد چگونگی گذار از جمهوری اسلامی. به روشنی و با فروتنی بسیار بگوییم که جز نگارنده کس دیگری از راهبرد عملی گذار به دموکراسی در ایران سخن نگفت. پیشنهاد ما انتخابات آزاد بود بدون تنگاهای ولایت فقیه و معیارهای استصوابی و گزینشی قانون اساسی جمهوری اسلامی. چند مهمان حتی با طرح این پیشنهاد مخالف بودند و جلسه را ترک کردند. حتی در گزارش حزب هم از این نشست اشاره ای به پیشنهاد انتخابات آزاد ما نشده است.
(http://www.kurdistanukurd.com/fa/chalaki_dreje.php?id=83)
. بیشتر شرکت کنندگان به انتقاد و برخی به ابراز نفرت از استبداد و خشونت حکومت جمهوری اسلامی بسنده کردند. بدون آن که گزینه شدنی و اندیشه برانگیز پیشنهاد کنند. این چه نشستی است که شرکت کنندگان در یکی از دو مورد اصلی عنوان دعوت هیچ نگویند؟
انتقاد دیگر مربوط به شیوه (و بلند آهنگی) مدیریت برخی از روسای جلسه بود. در مواردی شد که رئیس جلسه به راحتی از مرز میان وظیفه اداره جلسه و ابراز عقیده شخصی بگذرد.
انتفاد سوم و آخر ما مربوط به پرهیختن از گفتگو در باره کارهای عملی است. اهمیت گفتگو و هم اندیشی میان نیروهای گوناگون اپوزیسیون برای سوتفاهم کمتر و نزدیکی بیشتر صد البته کاری بزرگ و نیکو است (از همین رو صد آفرین به حزب دموکرات کردستان)، اما نمی توان تنها گفت و هیچ نکرد. در نشست های پس از این، حتما می بایستی وقتی را هم به کار عملی مشترک، به ویژه در برون مرز و در پشتیبانی از درون مرز، تخصیص داد. جز این، در بلند مدت همه خسته خواهند شد. هم شرکت کنندگان در نشست و هم چشم بستگان به آن.
ـــــــــــــــ
پیوند ـ فیلم نشست سه روزه حزب دموکرات کردستان در بروکسل
بخش هفتم: جمشید اسدی (انتخابات آزاد، از دقیقه ۰۰ تا دقیقه ۸)، حسین لاجوردی (رئیس انجمن پژوهشگران ایران)، یاسین اهوازی (حزب تضامن دموکراتیک اهواز)، رحمان جوانمردی (کوشنده حقوق بشر)، حسین لاجوردی (انجمن پژوهشگران ایران).
http://www.youtube.com/watch?v=AutGbj-ikiI&list=UU5iBoiLwxyaQF18TZ3IQUdA&index=2
بخش ششم: احمد رافت (روزنامه نگار و کوشنده سیاسی)، افشار مختاری (حزب مشروطه ایران)، منوچهر عزیزی (سازمان دموکراتیک یارسان)، یاسین اهوازی (حزب تضامن دموکراتیک اهواز)، جمشید اسدی (در مورد انتخابات آزاد و شیوه مبارزه مسلمات آمیز، از دقیقه ۱۹ تا دقیقه ۲۸)، کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان).
https://www.youtube.com/watch?v=5j-zrswoNHo&list=UU5iBoiLwxyaQF18TZ3IQUdA&index=1
بخش پنجم: مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ایران)، رحیم بندوی (حزب مردم بلوچستان)، اکبر کریمیان (صدای موج سبز)، اسو حسن زاده (حزب دموکرات کردستان)، احمد رافت (روزنامه نگار و کوشنده سیاسی)، ناصر بلیدی (سخنگوی حزب مردم بلوچستان)، کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، افشار مختاری (حزب مشروطه ایران)، حسین لاجوردی (رئیس انجمن پژوهشگران ایران)، محمد تنگستانی (روزنامه نگار)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، مصطفی شلماشی (عضو دفتر سیاسی حزب دموکرات کردستان).
http://www.youtube.com/watch?v=G1-bmchq-ZU
بخش چهارم: جمشید اسدی (ملت و ملیت در ایران، از دقیقه ۰۰ تا دقیقه ۷)، مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ایران)، رحمان جوانمردی (کوشنده حقوق بشر)، یاسین اهوازی (حزب تضامن دموکراتیک اهواز)، جلال مدنی (دبیر کل حزب سوسیال دموکرات ایران)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان).
http://www.youtube.com/watch?v=3FDmO1ytaJI&feature=share&list=UU5iBoiLwxyaQF18TZ3IQUdA
بخش سوم: منوچهر عزیزی (سازمان دموکراتیک یارسان)، پرویز ضرغامی (اتحاد اقوام و عشایر ایران)، حسین لاجوردی (رئیس انجمن پژوهشگران ایران)، حسام دست پیش (تحلیل گر سیاسی)، عباس خرسندی (جبهه دموکراتیک ایران ـ خارج از کشور)، رحیم بندوی (حزب مردم بلوچستان)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، یاسین اهوازی (حزب تضامن دموکراتیک اهواز).
http://www.youtube.com/watch?v=E-nXLJXrJik&feature=youtu.be
بخش دوم: اکبر کریمیان (صدای موج سبز)، علیرضا کاظمی (کوشنده مدنی)، احمد رافت (روزنامه نگار و کوشنده سیاسی)، اسو حسن زاده (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، جمشید اسدی (حق بر مبنای رای به جای فدرالیسم، از دقیقه ۳۰ تا دقیقه ۳۴)، مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ایران)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان).
http://www.youtube.com/watch?v=tVy_LIVX9Bo
بخش نخست: کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، مصطفی شلماشی (عضو دفتر سیاسی حزب دموکرات کردستان)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ایران)، عباس خرسندی (جبهه دموکراتیک ایران ـ خارج از کشور).
http://www.youtube.com/watch?v=sHLPcnV5NhQ
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
