نویسنده: شهرگان

گاه
تنهایی می‌آید
قد بر می‌کشد

کنار تو
بوریای تن
به خنکای سایه‌ها
گسترده‌ام

چقدر جاربزند این حنجره. تریبون از حلقِ اسکندر مقدونی هم سبقت گرفته.

(سرود مادرانه برای کیان)

تنها به چهره‌ای خراشیده می‌شناسیَم