ترجمه‌ی گزیده‌ای از شعرهای سارا پشتیوان شاعر کرد عراقی
برگردان: زانا کوردستانی
“سارا پشتیوان” (Sara Pshtiwann) شاعر، ترانه‌سرا، نویسنده و بازیگر تئاتر کُرد، زاده‌ی ۲۰۰۲/۰۵/۲۸ میلادی در شهر کرکوک است، که از ده سالگی به همراه خانواده، در شهر سلیمانیه ساکن شده است.
شعرها و ترانەهای او را چند خوانندەی کُرد اجرا کردەاند. در زیر با ترجمه‌ی گزیده‌هایی از شعر این شاعر کرد عراقی آشنا می‌شوید:
(۱)
وقتی رفتی، گفتی طاقت می‌آورم!
خدا به بازماندگان متوفا صبر بدهد…
راست می‌گفتی، چون که رفتی خدا صبرت داد
اما از برای من به تو
کسی که از این جدایی مرد من بودم، نه تو!
(۲)
از آن همه مردانی که سیگار می‌کشیدند
بوی هیچکدام را به خود نگرفتم
ولی بویی در مشامم جا مانده
که خیلی شبیه به بویی است، که از یقه‌ی پیراهن تو می‌آمد.
(۳)
هر روز که معطل می‌کنی و بر نمی‌گردی
من چند تار موهایم را، برایت باز می‌کنم
خیلی می‌ترسم تا زمستان به غربت ماندگار شوی و
من ژاکتی به رنگ موهایم برایت بفرستم
تا بپوشی و گرمت شود.
(۴)
فقیر و غنی در زمستان هیچ تفاوتی ندارند،
ثروتمندان از گرما عرق می‌ریزند و
فقرا عرق می‌ریزند، برای پیدا کردن گرما!
(۵)
حتی اگر خون من باشی نمی‌گذارم در قلبم جریان پیدا کنی!
حتی اگر آشیانه‌ام باشی، خانه‌ام را با خود خواهم برد
حتی اگر خودکاری باشی میان انگشتانم
برای نوشتن اسمم، می‌گویم که بی‌سوادم!.
(۶)
دلتنگت‌ام، اما نه دلتنگ تو،
دلتنگ شنیدن شب‌بخیرهایت.
وقتی شب بخیر می‌گفتی
لبخند بر لبانم می‌نشست و شبم بخیر می‌شد
اما حالا خیلی وقت است، دیگر شبی بخیر ندارم،
از آن روز که به من گفتی: خدانگهدار.
(۷)
عشق چنین است که مفت مفت
خوشی‌های زندگیت را
با گریه و غصه عوض کنی
و دیگر هیچ نداشته باشی
که دل معشوقه‌ات را بخری.
(۸)
به حرمت شانه‌هایت
هرگز سر بر شانه‌ی دیگری نخواهم گذاشت
شانه‌ی تو سنگ سخت هم بشود
سرم را رویش می‌گذارم و شانه‌ی دیگری را تکیه‌گاهم نمی‌کنم؟
(۹)
آرزو و هوس‌ات را کرده‌ام
مانند ویار زن حامله‌ای به شیرینی‌ای،
که هنوز هم کسی نمی‌داند
طرز پختنش را…
(۱۰)
همچون بوی عطری گم شده‌ام
بین هزاران نفر هم بروم
باز من غریبم.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
