Advertisement

Select Page

دو شعر از مهران زنگنه

دو شعر از مهران زنگنه

__________

گریز

  دلتنگ‏تر از من

خسته‌‏تر از من

دلشکسته‏‌تر از من

پرنده‏‌ای بر آبکوهه‏‌ی باد نشسته بود

پشت به جهان کرده بود

و چونان من

همپای من

           از خویش و از جهان می‏‌گریخت

***

تنهایی

 

نه بلورم

       نه گیاه

از نسب ستارگان نیستم

تبارم به آفتاب نمی‏برد

از پشت “آدم” نیامدم

پا بر زمین که نهادم

                     سردی زمین مرا به گریه واداشت

چشم بر جهان که گشودم

   – به سن عقل-

                       خود را تنها یافتم

                       پس در را ببستم

                       در خود نشستم

                       در خود نگریستم

                       و چون هیچ نیافتم

     پلک بر پلک نهادم

     چشم بر بستم و دیگر نگشودم

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights