Advertisement

Select Page

شعری از آفاق شوهانی

شعری از آفاق شوهانی

 


پلک‌های خیابان افتاده 
بر ارتکاب قتل‌های زنجیره‌ای‌ام
به تنهایی‌ام تیپا می‌زنم
تن می‌کشم از این صفحه به آن صفحه‌ی مانیتور
کافه‌ها خاموش
موزه‌ها در خواب
واق‌واق سگ ها از عبورم ذوب می‌شود
ستونی از تنم رخنه می‌کند در شاه‌عباس
ستونی از تنم تلپ می‌شود بر دوش ناصرالدین‌شاه
پارچه‌ی ابریشمی می‌افتد بر عصای میرزاملکم‌خان
هشدار پیامی گیجم می‌کند
چند تکه از پوستم را تایپ می‌کنم
چین می‌دهم تاب می‌دهم به لب
دوباره موزه سر برمی‌آوَرَد
روی لپ‌تاپ لبخند مونالیزا پهن می‌شود
سایه‌ام تقسیم شده بین تابلوها
درست سر وعده‌ی شام آخر رسیده‌ام
از فین کاشان رد می‌شوم
لب می‌گیرد از من مرگ
آغشته به خون امیرکبیر
نطفه برمی‌دارم از مرگ
هوا آلوده به بوی باروت است
انگار کسی از تاریکی‌ام پرده برمی‌دارد
ارتکابِ مرا تایپ می‌کند، ارتکاب به قتل در شام آخر
شاید شهوت کنیزکان ناصرالدین‌شاه را فاش کرده‌ام
شلیک می‌کنم به هوای شبانه
شلیک می‌کنم به فاحشه‌خانه‌ها
شلیک می‌کنم به شلیک
و به اختگی آقامحمدخان پناه می‌برم
سینه‌چاکی زبانم
لال، محو، خاموش
با پریدن هر واج از کیبورد
قرائت قتل را نامگذاری می‌کنم
چنگ می‌زنم به شمشیر و سپر ناپلئون
و فرومی‌روم در اعماق بیلبوردها
ریسمانی از خطوط را در فضا می‌پاشم
بوی گندِ نمای بیرونِ این جنایت در فضا می‌پیچد
دسترسی‌ام دیلیت می‌شود
برمی‌گردم و جسد نیمه‌جانم را لگدمال می‌کنم
کنار سطل آشغال موزه
کنار تاریکی تن‌کشیده بر خیابان.

#آفاق_شوهانی

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights