شعری از نازنین رحیمی
هیچ کس متوجه‌ی تاثیر پنجره
بر ما نیست
هر روز به کمی آسمان
کمی درخت کاج
کمی انار خورده شده
یکی و دوتا غار غار کلاغ
کمی دیوارهای قدیمی
و سقف‌های خاک خورده
پشت بام‌های پانخورده
صفحه‌های بزرگ ماهواره
و شاید
آدم‌های پاخورده…
کمی از صندلی خالی همسایه پیری که سال‌های قبل تمام شده…
چگونه معتادمان کرده است؟!
هیچ کس متوجه این پنجره نیست
که چگونه
هر خیالی را پشت پرده‌های باردارش
آزاد می‌کند
چگونه آغوشش برای شمعدانی‌ها باز است
حتی شمعدانی‌های خشک…
می‌دانی؟!
هیچ به رفتار ساده لوحانه‌ی پنجره
دقت کرده‌ای؟!
چقدر راحت
بی سانسور
اخبار را
چون یک گزارش تصویری
هر دقیقه پخش می‌کند…
حتی صدای اذان پیامبری اندوهگین را
که هزاران سال قبل سروده است
هیچ متوجه‌ی کار تمام وقت پنجره‌ها هستید؟!
#نازنین_رحیمی
