آیا میزان حداقل دستمزد در ونکوور بزرگ مانند شهر سیاتل افزایش خواهد یافت؟

هم‌اکنون در استان بی‌سی معلمین این استان در مقایسه با دیگر استان‌های کانادا از کمترین دستمزد و مزایا برخوردار هستند، و از سویی با کاهش ۱۰ درصدی دستمزد از سوی دولت محلی کریستی کلارک روبرویند. به همین علت معلمین برای حفظ میزان فعلی دستمزدهای خود و بهتر شدن شرایط کارشان در مبارزه و اعتصاب به‌سر می‌برند که نیازمند حمایت‌های همه جانبه‌ی ماست.

پس از شش ماه تلاش جمعی و سازمان‌دهی و تظاهرات خیابانی کارگران، شهر سیاتلِ آمریکا در یک اقدام تاریخی و موفقیت‌آمیز توانست سطح حداقل دستمزد از ۷ و ۹ دلار در ساعت را به ۱۵ دلار افزایش دهد. ایده افزایش حداقل سطح دستمزد بیش از یک سال است که از جانب فعالین و جنبش کارگری آمریکا پی گیری می‌شود. طی این مدت کارگران آمریکا بخصوص کارگرانی که در رستوران‌های زنجیره‌ای غذا، (فاست فود) یا فروشگاه‌های نظیر «وال مارت» کار می‌کنند طی تظاهرات متعددی خواهان ارتقا سطح دستمزدها خود هستند. همچنین مبارزه حق خواهانه برای ارتقا سطح دستمزد در بیش از سی کشور ازجمله در کانادا که فروشگاه‌ها و رستوران‌های بزرگ زنجیره‌ای آمریکایی در آنجا دارای شعباتی هستند، به شکل‌های گوناگون در جریان است. در شهر سیاتل پس از انتخابات شش ماه پیش شهرداری و انتخاب یکی از اعضای شورای شهر بنام “Kshama Sawant” یکی از فعالین سوسیالیست آمریکایی – هندی تبار که دارای دکترای اقتصاد است، مبارزه برای ارتقا سطح دستمزد در سیاتلِ امریکا با سرعت بیشتری به‌پیش رفت. بااینکه مبارزه برای ارتقا سطح دستمزدها از جانب برخی از کمپانی‌های بزرگ مانند «starbuks» و صاحب میلیاردر معروف آن، آقای «Haward shultz» با مخالفت جدی روبرو شد، لیکن خانم«Kshama»به همراه کارگران و تلاش اتحادیه‌های کارگری، به‌عنوان سازمان دهندگان اصلی این حرکت توانستند بیش از ۷۴ درصد از حمایت مردم سیاتل و همچنین حمایت برخی از صاحبان کار و شهردار سیاتل و دیگر اعضای شورای شهر سیاتل و اساتید دانشگاه را حول خواسته افزایش سطح دستمزد به میزان ۱۵ دلار در ساعت را جلب کنند. سرانجام شهر سیاتل توانست در دوم جون ۲۰۱۴ این پیروزی را که با اکثریت آرای شورای شهر سیاتل به تصویب رسید را رقم زند. «Keshma Sawants» در ارتباط با این دستاورد طی سخنانی در شهرداری سیاتل گفت:

«نیم‌قرن پیش دکتر مارتین لوتر کینگ مبارزه را برای ارتقا سطح دستمزد در تظاهرات واشنگتن که بیش از ۲۵۰ هزار نفر در آن شرکت داشتند را آغاز کرد. اکثریت کارگران سیاه‌پوست خواهان حقوق خود بودند. آن‌ها برای ۲ دلار در ساعت که در مقایسه با دلار امروز مساوی ۱۵ دلار فعلی است به میدان آمدند. در واقع دکتر کینگ، اولین جنبش برای بالا بردن سطح دستمزد به میزان ۱۵ دلار را آغاز کرد و درعین‌حال مبارزه علیه ستم نژادی را به‌پیش برد… این رأی‌گیری که در شورای شهر انجام شد انعکاس مبارزات و تظاهرات خیابانی یک‌ساله گذشته کارگران است. او به‌عنوان یک عضو سوسیالیست شورای شهر در ادامه سخنانش گفت: پیام امروز بسیار روشن است. اگر ما کارگران خود را با راهکار سوسیالیستی سازمان‌دهی کنیم می‌توانیم نابرابری دستمزدها و بی‌عدالتی اجتماعی را موردحمله قرار دهیم.»*

در کانادا و شهر ونکوور نیز درحالی‌که دولت محافظه‌کار و دولت استان بی سی، و «خانم کریستی کلارک» سطح دستمزدها را با توجه به گرانی و تورم بیش‌ازحد، در پایین‌ترین سطوح نگه‌داشته‌اند، لیکن مبارزه برای ارتقا سطح دستمزد در سرتاسر کانادا در جریان است. هم‌اکنون در استان بی‌سی معلمین این استان در مقایسه با دیگر استان‌های کانادا از کمترین دستمزد و مزایا برخوردار هستند، و از سویی با کاهش ۱۰ درصدی دستمزد از سوی دولت محلی کریستی کلارک روبرویند. به همین علت معلمین برای حفظ میزان فعلی دستمزدهای خود و بهتر شدن شرایط کارشان در مبارزه و اعتصاب به‌سر می‌برند که نیازمند حمایت‌های همه جانبه‌ی ماست.

تلاش‌هایی نیز برای بالا بردن حداقل سطح دستمزد در سطوح مختلف در شهرهای کانادا در جریان است ولی این تلاش‌ها و مبارزات کارگری در کانادا هنوز به‌مانند مبارزات کارگران در دیگر شهرهای آمریکا به‌صورت فعال و گسترده درنیامده است.

در حال حاضر اکثر نهادهای پژوهشی و کارگری در استان بی‌سی و ونکوور در این راستا هم‌نظرند که دستمزد ۱۰ دلار و ۲۵ سنت با توجه به گرانی بی‌سابقه در ونکوور بزرگ، برای یک زندگی معمولی دیگر کافی نیست. بنا بر مطالعات (آوریل، ۲۰۱۴) موسسه “Canadian Center ForPolicy Alternative” که مقر آن در ونکوور است، ضمن اینکه از گسترده‌تر شدن شکاف بی‌سابقه بین فقر و ثروت در کانادا یاد می‌کند، میزان حداقل دستمزد فعلی را برای یک زندگی عادی کافی نمی‌داند. در این گزارش آمده است: «برای یک خانواده دارای دو فرزند در ونکوور بزرگ که بتوانند یک زندگی در حد متعارف داشته باشند با احتساب مخارجی که شامل غذای مناسب، رفت‌وآمد و ترابری و مخارج مهدکودک باشد، هر دو سرپرست خانواده باید حداقل دستمزدشان‌ ۲۰ دلار و ۱۰ سنت باشد تا بتوانند از عهده مخارج ضروری بر آیند.

پیروزی بیش از ۱۰۲ هزار کارگر شهر سیاتل که زیر خط فقر قرار داشتند، برای ما که در کانادا و ونکوور بزرگ زندگی می‌کنیم و در رستوران‌ها و یا فروشگاه‌های بزرگ یا کوچک با حداقل دستمزد و در بعضی موارد پایین‌تر از حداقل دستمزد، کار می‌کنیم، می‌تواند درس آموز و امیدوارکننده باشد. هم‌اکنون در سطح شهر ونکوور بزرگ فعالیت‌هایی از جانب فعالین کارگری، اتحادیه‌های کارگری و نهادهای مدنی برای بالا بردن سطح دستمزد وجود دارد که با پیوستن به این فعالیت‌ها و کمپین‌ها می‌توانیم صفوف این پیکار و تلاش را برای افزایش سطح دستمزد مستحکم‌تر کنیم.