بیانیه و مانیفست فراحسی و شعر پسازبانی
در این بلبشوی ادبیات که در آن هرکسی سازی می نوازد، و آنقدر این انسان که از هرچه ساز است متنفر شده ؛ زبان ادبیاتی پسازبانی بلند می شود و خودش را از گرد و خاک مسیر می تکاند و از آنسوی خاکریزهای زبانی و از برجکی فراحسی به میدانی که انسان های اسیر طی این چند دهه فعالیت اندیشه گی بدنبال رهایی؛ در تله غرایز گرفتار شده و خود و دیگران در این باتلاق تاریک پست مدرن فروتر رفته اند. آنچه را که شعر پسا زبانی در نظر دارد خلاصی انسان از بند غرایز است. همین غرایز محض انسانی بودند که انسان راحت طلب را با دال های تهی و برچسب های گوناگون نو و جدید ، وادار به تخریب مفاهیم انسانی کردند.
آری امروز انسان اسیر غرایز خود شده است و دیگر نیازی به دشمن خارجی ندارد، این امر باعث شده است که غرایز انسانی به لایه های زیرین زبان نفوذ کرده و با حملات خود مفاهیم انسانی را خنثی و عقیم کرده تا برچسب های نو و بدون مدلول را جایگزین آنها کنند. ستیز با غرایز انسانی همان تنها مولفه فراحسی رهایی انسان امروز از بند اسارت توسط شعرهای پسازبانی است، شعر پسازبانی تجرد شعر از زبان خود است که در زبان عامیانه و کوچه بازاری نمودار می شود و با مخاطب خود به گفتگو می نشیند.
از شاعران و منتقدین گرامی و گرانقدر دعوت میشود تا در این جریان انسان ساز و نجات معنا ما را یاری رسانند شاید بتوانیم فردایی بهتر را برای انسان و انسانیت رقم بزنیم.
با احترام
عبدالکریم قیطانی فرد
بنیانگذار فراحسی و شعر پسازبانی ایران
جمعه بیست و چهارم اردیبهشت ۱۴۰۰ شمسی
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
عبدالکریم قیطانی فرد، متولد ۱۳۶۶ شاعر، نویسنده، پژوهشگر و مخترع ساکن خوزستان شهرستان دزفول است. او صاحب دو مجموعه شعر، دو اختراع و ده‌ها مقاله است که در آخرین تحقیقات خود مفهوم آنتروپی را وارد علوم انسانی – ادبیات و شعر کرده تا شاید از این طریق پنجره ای نو رو به آسیب شناسی، نقد و بررسی ادبیات و شعر امروز گشوده شود.
