دو شعر تازه از مریم گمار
۱
به خیابان که بتابی
چه قطعه پنجم بتهوون باشد
چه رودخانه ای از دیدگاه بارت
می مانَد ردّ خورشید
برگونه ی پنجره
به خیابان که بتابی
اشکم
الماس می شود
و سکوت آینه
شکسته
به خیابان که بتابی
می گذرد
از پیشانی بهار
تا بپیچد بر ساقه ی رویا
نسیم
می بینی؟
با تو کوتاهتر شده است
دست سایه.
۲
پیچیده برسپیدار نگاهم
شرجیِ لبخندت
می بینی؟
سلام می دهد خورشید به تو
که از ارتعاش نامت
می رقصد صنوبر
وَترانه
به پیشواز بهار می رود
نشان کدام آرایه را بگیرم
که نشکفد در مجاورت باد؟
ای کوه سر به زیر!
اکتفا مکن
به بهانه ی کوچک فواره
یا عصب های بلند رود!
باید که شکل بگیری
در بُعد دیگری از درخت
در شعری که آفتابیست.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
مریم گمار: شاعر، نویسنده و منتقد ادبی
