سروده‌هایی در همبستگی با روزنامه‌نگارانِ دربند
پرونده لا
برای امیلی، پوریا، نسرین، صبا، سلیمان، ساسان، جواد، پژمان، حسین، کیوان، نرگس، میلاد، اکبر، علی، حسین و ریحانه
پرونده می‌رود در مسیر لا
لا لابه لای موهای معشوق فنا شده در ترانه
لا لا به لای ترانه لا به لای شعر لا به لای جمله‌ای مینور
لا می‌رود به لا در مسیر ماهواره‌های سرگردان
که فحش می‌دهد دزد بی نا
موس موس می‌کند
لا به زیرزمین‌های لا در هوای دودگرفته لا به لای میله‌ها
لا به هموند تمام بندهای شعر که ترا
نه ترانه را و لا به بند به طرح فروپاشیدن لبخند
لا به پرونده
لا به لا در مسیر لا
لا به زمین سفت و جای نپاشیده
و پری که نه
پرونده‌ای که
از لابه لای موهای ترانه
روی زمین افتاد
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
سپیده جدیری؛ شاعر، مترجم، روزنامه‌نگار و بنیانگذار جایزه‌ی شعر زنان ایران (خورشید) است. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست» است. دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» به چاپ رسید و «دختر خوبی که شاعر است» مجموعه شعر دیگر اوست. تازه‌ترین کتاب منتشر شده‌اش در ایران مجموعه شعر«وغیره . . .» است.
از سپیده جدیری همچنین مجموعه‌ی «منطقی» که داستان‌های کوتاه او را در بر می‌گیرد به چاپ رسیده است. او دو ترجمه از اشعار ادگار آلن پو و خورخه لوئیس بورخس را نیز زیرچاپ برده‌است.
