چشم‌های نگران از نقض حقوق بشر، فرو مُرد
فرانسیس مک‌کوئین چهره نام‌آشنای کانادا و فعال حقوق بشر درگذشت
نام فرانسیس مک‌کوئین برای بیشتر ایرانیان ونکوور بزرگ، آشناست و مترادف و همزاد با فعالیت بشردوستانه و تحقق آرمان‌های حقوق انسانی است. ایرانیانی که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ وارد ونکوور شدند، چه آن دسته که نیازمند دریافت کمک‌های معنوی و انسانی بودند و چه دسته‌ی دیگری که دغدغه همیاری و کمک در عرصه حقوق بشر و اعاده شرف پایمال شده‌ی انسانی در ایران جمهوری اسلامی را داشتند، فرانسیس مک‌کوئین را خوب می‌شناسند، نام، چهره انسانی و سر پرشور او را بخاطر می‌آورند.
فرانسیس، به مدت ۲۰ سال رئیس پیشین عفو بین‌الملل بریتیش کلمبیا و بنیانگذار و مدیر اجرائی انجمن بازماندگان در زیر شکنجه – ونکوور (VAST) بوده‌است.
مک‌کوئین تا آنجا که مربوط به جامعه ایرانی و کمک شایان او در دفاع از حقوق پناهندگان ایرانی و بازماندگان آسیب‌دیده از شکنجه می‌شود، سهم بزرگی بر دوش ما ایرانی‌تبارانی دارد.
در هر حرکت انساندوستانه و هر اعتراض و دادخواهی ما ایرانیان نسبت به ظلمی که از سوی جمهوری اسلامی ایران در داخل کشور صورت می‌پذیرفت، حضور می‌یافت و پیرامون نقض فاحش حقوق بشر در ایران و رساندن صدای اعتراض ایرانیان این شهر به گوش مسئولان دولتی و نهادهای غیرانتفاعی حقوق بشری تلاش می‌ورزید. دفتر کارش در سازمان «واست» به‌روی هر بازدیدکننده‌ای باز بود. اطمینان دارم ایرانیانی که با او همکاری نزدیک داشتند، خاطرات فراوانی از کمک‌های انساندوستانهاش دارند.
فرانسیس مک‌کوئین Frances MacQueen در دهه ۷۰ از انگلستان به ونکوور می‌آید و بطور برجسته درگیر فعالیت‌ها و جنبش‌های سیاسی می‌شود. او در سال ۲۰۰۷ پس از غلبه موفقیت‌آمیز بر سرطان ریه، ونکوور را به مقصد السالوادر ترک می‌کند و در آنجا سازمان نوبنیادی را به نام (ASST) تشکیل می‌دهد. این سازمان؛ مبارزه جهت «مصونیت از مجازات و اعاده حقوق از بازماندگان خشونت سیاسی» را، سرلوحه کار خود قرار می‌دهد.
فرانسیس مک‌کوئین متولد سال ۱۹۴۷ میلادی در آخرین هفته از ماه نوامبر روز ۲۶ نوامبر ۲۰۱۱ در حین انجام وظائف انساندوستانهاش در کشور السالوادور، از هوش رفته و مدت کوتاهی پس از ورود به بیمارستان، دوستانش را برای همیشه ترک می‌کند و چشم از جهان فرو می‌بندد.
مراسم بزرگداشت فرانسیس مک‌کوئین روز ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲ در ونکوور برگزار می‌گردد. برای اطلاع از آدرس و ساعت برگزاری این مراسم لطفاً به صفحه ۴۸ همین شماره شهروند بی سی مراجعه کنید.
شایسته‌است تا ما ایرانی تباران نیز در این روز حضور یابیم تا از چندین دهه فعالیت بشردوستانه او و همچنین کمک‌های بیدریغ‌اش در تحقق حقوق انسانی ایرانیان، سپاس و قدردانی به عمل آورده و برای آخرین بار با فرانسیس مک‌کوئین وداع بگوئیم.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
هادی ابراهیمی رودبارکی متولد ۱۳۳۳- رشت؛ شاعر، نویسنده و سردبیر سایت شهرگان آنلاین؛ مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کاناداست.
فعالیت ادبی و هنری ابراهیمی با انتشار گاهنامه فروغ در لاهیجان در سال ۱۳۵۰ شروع شد و شعرهای او به تناوب در نشریات نگین، فردوسی، گیله‌مرد، گردون، تجربه، شهروند کانادا و مجله شهرگان آنلاین چاپ و منتشر شدند.
او فعالیت فرهنگی خود را در دیاسپورای ایران فرهنگی – کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز کرده و سپس در فرگشتی «آینده» و «شهروند ونکوور» را منتشر کرد و از سال ۲۰۰۵ تاکنون نیز سایت شهرگان را مدیریت می‌کند.
ابراهیمی همراه با تاسیس کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۳ در نورت ونکوور، به نشر کتاب‌های شاعران و نویسندگان دیاسپورای ایران فرهنگی پرداخت و بیش از ۱۰ کتاب را توسط نشر آینده و نشر شهرگان روانه بازار کتاب کرد. اولین انجمن فرهنگی-ادبی را با نام پاتوق فرهنگی هدایت در سال ۲۰۰۳ به‌همراه تعدادی از شاعران و نویسندگان ایرانی ساکن ونکوور راه‌اندازی کرد که پس از تعطیلی کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۷ این انجمن با تغییر نام «آدینه شب» برای سال‌ها فعالیت خود را بطور ناپیوسته ادامه داد.
هادی ابراهیمی رودبارکی در سال ۲۰۱۰ رادیو خبری-فرهنگی شهرگان را تاسیس و تا سال ۲۰۱۵ فعالیت خود را در این رادیو ادامه داد.
آثار منتشر شده و در دست انتشار او عبارت‌اند از:
۱- «یک پنجره نسیم» – ۱۹۹۷ – نشر آینده – ونکوور، کانادا
۲- «همصدایی با دوئت شبانصبحگاهی» ۲۰۱۴ – نشر بوتیمار – ایران
۳- «با سایه‌هایم مرا آفریده‌ام» گزینه یک دهه شعر – ۲۰۲۴ – نشر آسمانا – تورنتو، کانادا
۴- «گیسْ‌برگ درختان پائیزی» مجموعه شعرهای کوتاه و چند هایکوواره – در دست تهیه
۵- «ثریا و یک پیمانه شرابِ قرمز» گردآورد داستان‌های کوتاه – در دست تهیه
فرانسیس مک کوئین بانوئی فرزانه وانساندوست بود که تمام عمر خویش راصرف خدمت به انسانها کرد .ار نظر اوتنها ملاک انسانیت بود رنگ ومذهب و ملیت برایش تفاوتی نداشت ودرد انسانها را با تمام وجودش احساس وبه کمک انها میشتافت.پناهندگان ایرانی بارها جسارت او را در کمک به خود دیده اند واز یاد نمیبرند.فرانسیس نمونه ای از عزم اهنین بانوان جهان برای تغییر بود.یادش را گرامی میداریم
Condolence to Iranian community and to her family ,relatives and friends.She will be alive in spirit among many people………
She sure will be missed. We all loved her.
Thank-you to the Iranian and Afghan Community for sharing our sense of loss. It means a lot to our famiy.
Our family home and farm was home to many new immigrants – some stayed a few days others longer, always finding a safe place to land. We shared stories with various communities and we learned a great deal from it. Frances was inspired by the persian community and was very proud. In time to buy a shah-toot tree which she shared the fruits of her labour with everyone.
In the winter of 2006 the windstorms struck down a fifty foot walnut tree. She told us she wanted to put it right, I told her it was better to cut it down. She said no it can be done and should. We used the primitive tools we had to thin the limbs and then we used two winches to put it right again. She believed in the imossible and so often she turned out to be right.
She lived a life of beauty and principle and she will be missed by many. I hope the fruits of her tree of life, inspire future leaders to challenge those that are wrong.
With love,
John MacQueen