مطهری: موسوی و کروبی یا آزاد شوند یا همزمان با احمدی نژاد محاکمه
این وضع تا کی باید ادامه داشته باشد؟ حرف من این است که باید تکلیف آقای موسوی و کروبی پس از آشتی ملی که در انتخابات رخ داد، روشن شود و ضرورتی برای ادامه حصر آنها نیست.
مطهری در پاسخ به انتقاد توکلی نسبت به نطق میان دستورش در روز گذشته گفت: حرف من این است که باید تکلیف آقای موسوی و کروبی پس از آشتی ملی که در انتخابات رخ داد، روشن شود و ضرورتی برای ادامه حصر آنها نیست.
علی مطهری در گفتگو با مهر در پاسخ به این سئوال که نظر شما درباره انتقادات آقای توکلی نسبت به نطق دیروزتان در مجلس چیست، گفت: ایشان ضمن تایید بخش اعظم نطق من، دو ایراد گرفته بودند یکی اینکه اقلیت هم حق اظهارنظر دارد و نباید دیکتاتوری اکثریت حاکم شود، بنابراین هواداران گفتمان افراط هم حق اظهار نظر درباره کابینه دولت جدید و غیره را دارند.
وی افزود: اصل این حرف درست است اما فعلا مصداق ندارد. آنچه در روزهای اخیر از طرف این گروه انجام می شود صرف اظهارنظر نیست بلکه ایجاد فضای رعب و متصل کردن موضوع به فتنه و فتنه گران است تا از این طریق رئیس جمهور منتخب را در انتخاب وزیران تحت تاثیر قرار دهند و در نهایت افراد مورد نظر خود را به ایشان تحمیل کنند.
نماینده تهران خاطر نشان کرد: ایراد دوم آقای توکلی به نطق من این بود که جرم آقای موسوی و کروبی را کم در نظر گرفته ام و با جرم آقای احمدی نژاد در فتنه یکسان دانسته ام. البته از نطق من چنین چیزی بر نمی آمد.
مطهری گفت: حرف من این بود که اگر آنها باید عذرخواهی کنند آقای احمدی نژاد هم باید عذرخواهی کند این به این معنی نیست که اتهام یا جرم اینها مساوی است. در مواقع دیگر در این موضوع صحبت کرده ام. علاوه بر این گفتم باید تکلیف این دو نفر پس از آشتی ملی که در انتخابات اخیر رخ داد، روشن شود و ضرورتی برای ادامه حصر آنها نیست و اصولا مجازات بدون محاکمه شرعا و قانونا مجاز نیست.
وی ادامه داد: یا آزاد شوند یا محاکمه، البته در صورت محاکمه باید به طور همزمان به اتهامات آقای احمدی نژاد هم رسیدگی شود. وضع فعلی قابل دوام نیست. آقای توکلی باید پاسخ دهد که آیا وضع فعلی را می پسندند و اگر می پسندند این وضع تا کی باید ادامه داشته باشد؟ اکنون که اکثر هواداران اینها با نظام آشتی کرده اند، چه ضرورتی برای ادامه این وضع وجود دارد؟
این سخنان علی مطهری بدون نگاه واقعی به حوادث سال ۸۸ در حالی است که مقام معظم رهبری همین شب گذشته در دیدار با دانشجویان درباره فراموشی مسائل اصلی فتنه ۸۸ هشدار دادند:
«یکى از برادرها به قضایاى سال ۸۸ و این حرفها اشاره کردند. من خواهش می کنم اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح می کنید، مسئلهى اصلى و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئلهى اصلى این است که یک جماعتى در مقابل جریان قانونى کشور، به شکل غیر قانونى و به شکل غیر نجیبانه ایستادگى کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش می کنید؟ البته ممکن است در گوشه و کنار یک حادثهى بزرگ زد و خوردهائى انجام بگیرد که انسان نتواند ظالم را از مظلوم تشخیص دهد؛ یا یک نفر در موردى ظالم، در موردى مظلوم باشد؛ این کاملاً امکانپذیر است؛ اما در این قضایا، مسئلهى اصلى گم نشود. خب، در انتخابات سال ۸۸، آن کسانى که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا براى مواجههى با تقلب، اردوکشى خیابانى کردند؟ چرا این را جواب نمی دهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومى، نخیر، به شکلى که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نمی کنند؟ در جلسات خصوصى می گویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا براى کشور هزینه درست کردید؟ اگر خداى متعال به این ملت کمک نمی کرد، گروههاى مردم به جان هم مىافتادند، می دانید چه اتفاقى مىافتاد؟ مىبینید امروز در کشورهاى منطقه، آنجاهائى که گروههاى مردم مقابل هم قرار میگیرند، چه اتفاقى دارد مىافتد؟ کشور را لب یک چنین پرتگاهى بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت بهخرج دادند. در قضایاى سال ۸۸، این مسئلهى اصلى است؛ این را چرا فراموش می کنید؟ دربارهى حادثهى سال ۷۸ هم ما حرف زیاد داریم؛ آن هم داستان دیگرى است.»
[شبکه ایران]
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجلهی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریهی «نمای ایران» آغاز بهکار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید