ورزنه اصفهان؛ دو هفته است کشاورزان اعتصاب کرده‌اند

همین وضعیت است که به گفته آقای محسنی شهروند اهل ورزنه، باعث شده شهر آب انبارهای تاریخی به چنان وضعیتی از نظر خشکسالی گرفتار شود که  بخشی از مردم آن حتی برای گذران زندگی به “فروش کلیه های خود” نیز متوسل شوند، یا برخی نیز به فروش کارتن و مقوا از میان زباله ها روی بیاورند.”

سیزده روز است که کشاورزان «ورزنه» اصفهان با ۵۰۰تراکتور کشاورزان ورزنه ای، جاده را بسته اند، یک اعتصاب پرماجرا. 

این نخستین دور اعتصاب مردم ورزنه نیست؛ پیش از این نیز همزمان با اعتراضات سراسری دی ماه، کشاورزان این منطقه با پارک کردن تراکتورها در جاده بین شهری، تلاش کردند اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند. حرکتی که البته با بحرانی شدن شرایط امنیتی و اخطار نهادهای محلی پایان یافت. قبل از آن نیز، در ابتدای پاییز امسال، باز ردیف کردن تراکتورها در جاده به نشانه اعتراض بود که نام “ورزنه” را دوباره در میان اخبار کشور بر سر زبان ها انداخت.

محمد حسنی ورزنه ای، شهروند اهل ورزنه، در گفتگو با ایران وایر با تشریح وسعت اعتراضات فعلی کشاورزان این شهر گفت ” اعتصاب نه تنها در ورزنه که در روستاهای “کفران”، “فارقان” و چندین روستای دیگر از توابع این شهر در جریان است.”

به گفته این شهروند، ” تنها خواسته اعتصاب کنندگان، اجرای قانون “احیای زاینده رود است” که در سال۹۱  تصویب دولت شد امّا برای اجرای آن باید التماس کرد.”

تاریخچه این اعتراضات را می توان دستکم تا شش سال پیش نیز به عقب برد. جایی که در کشاوزان ورزنه ای برای اعتراض به بحران بی آبی، تنها به حرکت نمادین قطار کردن تراکتورها در جاده بسنده نکردند و لوله های انتقال آب زاینده رود به مناطق کویری از جمله یزد را شکستند. حرکتی که البته به ضرب و شتم آنها از سوی پلیس نیز انجامید. 

اعتصاب سال ۹۱ کشاورزان ورزنه به صدور یک قطعنامه انجامید که در آن می توان علت بروز بحران خشکسالی در این منطقه را از نگاه آنان فهمید. در این قطعنامه کشاورزان، سه معضل ” فروش بی رویه آب از محل حقابه ها، عدم نظارت و محافظت شایسته از رودخانه که منجر به حفر ۷۶۲۰ حلقه چاه غیر قانونی در حریم رودخانه شد و البته نصب پمپاژها” در این مسیر را به عنوان عوامل اصلی بروز بحران خشکسالی در ورزنه اعلام کردند.

احداث چاه های غیر مجاز از سوی کشاورزان در مناطق مختلف کشور، سیاستی بود که در دوره احمدی نژاد برای جبران مشکل خشکسالی تجویز شد؛ روندی که نه تنها به فروکش کردن بحران کمک نکرد که حالا باعث خشکی کامل چاه ها تا عمق چندین متر از سطح زمین شد.

عدم تخصیص حقابه قانونی کشاورزان و انتقال آن به استان های مجاور نیز یکی دیگر از عمده اعتراضات مردم ورزنه است که همواره با این پاسخ تکراری از سوی مسئولان رو به رو شده است: “چاره دیگری نداریم.”

کشاورزان ورزنه ای می گویند سیاست انتقال آب از شرق اصفهان به یزد، برای مصارف صنعتی و کشاورزی انجام می گیرد که مسئولان وزارت نیرو همواره با تکذیب این موضوع اعلام کرده اند این انتقال تنها با هدف تأمین آب شرب مناطق کویری مانند یزد انجام می شود. 

بحران زیست محیطی در ورزنه در شرق استان اصفهان البته به کم آبی  خلاصه نمی شود. خشکی تالاب گاوخونی در همسایگی این شهر، وضعیت وخیم آلودگی هوا را نیز فراهم کرده است؛ درست شبیه بحران گرد و غبار در استان خوزستان که با خشکی تالاب های هویزه، شادگان،  منداب و چندین تالاب دیگر، نه تنها جاذبه های گردشگری این مناطق از میان رفته اند، که تنگی نفس مردم استان را برای چندین سال، به جای گذاشته است. شهر ورزنه آلوده ترین هوا در میان شهرهای استان اصفهان را دارد. 

در کنار حفر چاه های غیر مجاز، کمبود منابع به دلیل خشکسالی و انتقال بخشی از آب زاینده رود به استان یزد، برداشت بیش از حد قانونی از سرچشمه زاینده رود از سوی استان همجوار یعنی کهگیلویه و بویراحمد، یکی دیگر از عوامل تداوم بحران خشکسالی در ورزنه و بیکار شدن هزاران کشاورز این شهر است.

به گفته محسنی ورزنه ای، ” تنها تا سال۹۳ حدود ۳۰۰بند غیر قانونی در مسیر بالادستی زاینده رود تأسیس شده که مسئولان وزارت نیرو برخورد قانونی با این حرکت انجام نداده اند.”

اختلاف بر سر میزان قانونی انتقال آب شرب به استان یزد نیز یکی دیگر از اعتراضات شهروندان ورزنه ای است. محسنی وزنه ای می گوید: «رییس جهمور در سفرشان به چهارمحال و بختیاری و  خوزستان در سال ۹۳، بر انتقال آب بین حوضه‌ای صرفا به قصد شرب تاکید داشتند اما در عمل میزان آب انتقالی از بهشت آباد و منابع دیگر با ادعای کسری آب شرب در دو استان کرمان و یزد همخوانی ندارد. جمعیت استان یزد کمتر از ۹۰۰هزار نفر است و اگر مصرف روزانه هر فردی ۱۵۰لیتر باشد در طول سال، ۴۹میلیون و ۲۵۰هزار متر مکعب برای شرب استان یاد شده کافی است، حال آنکه فقط از خط اول لوله انتقالی آب از زاینده‌رود به یزد سالانه ۹۸میلیون متر مکعب آب می‌توان انتقال داد.”

همین وضعیت است که به گفته آقای محسنی شهروند اهل ورزنه، باعث شده شهر آب انبارهای تاریخی به چنان وضعیتی از نظر خشکسالی گرفتار شود که  بخشی از مردم آن حتی برای گذران زندگی به “فروش کلیه های خود” نیز متوسل شوند، یا برخی نیز به فروش کارتن و مقوا از میان زباله ها روی بیاورند.”

[ایران-وایر]