Advertisement

Select Page

چند شعر از لیلا صادقی

چند شعر از لیلا صادقی

 

شمشیری که دم می‌زند از آمدن بیا
 شمشیری که از فکرم می‌کشم می‌زند همه را
برای خونی که نزدیک‌تر می‌شود از تو
بگیر دستم را پیش از آن‌که بگیرد این خاک
سنگین‌تر از چشم‌هایی که می‌شکند این سنگ
شمشیری که دم می‌زنی از آمدن بیا
رگ‌های پیرهنم باز می‌شود از تنم
می‌گریزد از غلافی که می‌کشم از آه
بگیر دستم را پیش از آنکه بگیرد سنگ
برای کشتن فکری که بلند می‌شوی از رفتن بمیر
که پا می‌شوی و چقدر می‌گذری از من
از این آسمانی که می‌رود از فرشته‌هایش
از این شمشیری که می‌زند همه را
کجای این زخم جا ماندی
از غلافی که می‌کشم بیا
با خونی که می‌ریزم از فکرم
————
۲۸/۱/۱۳۹۰
ترسناک‌ترین جای جهان
به تو فکر نمی‌کنم از اینکه ترسناک‌ترین جای جهانی
جایی که پرنده‌ها نمی‌پرند از روی شاخه‌ها
وقتی که تیرباران می‌شود کسی از فرط کفش‌هایی که
همیشه کوچک‌تر از پاهایش
می‌رسند به شهری که دو نیم می‌کند آدم‌ها را
به تو هرگز از اینکه دست‌هایم را خیال می‌کنم گرفته‌ای
برای عبور از این خیابان
به تو نمی‌شود حتا یک لحظه برای قدم‌هایی که سربریده‌اند
برای اینکه سربلند، بلندتر از درختی که قطع می‌شود
از اینکه ریشه می‌دوانی در این دورترین راهی که قطع می‌شود
مرگ بر تیری که فریاد می‌زنی توی سینه‌ام
بر روزهایی که می‌گذری از رگ‌های پیرهنم
ببین چطور شکافته می‌شوی هر لحظه از تنم
از این کوچه‌هایی که سنگ‌فرش می‌شوند و
دست‌هایم که برای عبور از این خیابان
بسته می‌شوند به ترسناک‌ترین جای جهان
———–
۱۳/۲/۱۳۹۰
برمی‌گردم به گردم
به شکل غم‌انگیزی راه دور می‌شود از رفتن
کلمه‌ می‌سوزد از درختی که به یاد تو دلتنگم
به شکل غم‌انگیزی می‌خندم
به کوه‌هایی که بغل کرده‌اند آسمان را
به پل‌هایی که خوابیده‌اند روی رودی که نمی‌رود
به نفس‌هایی که بند می‌آیند پشت این سد
به آبی که می‌افتد پشت پا
روشن می‌کند چشمم را دلتنگم
کاش برسد دستت به شکل غم‌انگیزی به گردم
من از گردم و برمی‌گردم به گردم
——
۱۷/۱۰/۱۳۸۹
برگرفته از وبسایت لیلا صادقی
لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights