کارزار علیه آپارتاید جنسیتی در ورزش ایران را گسترش دهیم
ایرانِ تحت حاکمیتِ رژیم اسلامی شیعه اثنی عشری، تنها کشوری در جهان است که رسما در زمینه تماشای مسابقات ورزشیُ تبعیض جنسیتی از نوع آپارتاید را بویژه در رابطه با ورزش پرطرفدار فوتبال اجرا میکند. حتی در کشورهایی که اکثریت جمعیت شان را مسلمانان تشکیل میدهند، شاهد چنین تبعیض مشمئزکننده ای نیستیم. در افغانستان دوره حاکمیت طالبان و نیز در عربستان قبل از روی کارآمدن ملک سلمان شاهد چنین ممنوعیتی بودیم اما اکنون حتی در این دو کشور اسلامزده نیز ممنوعیت فوق تا حدودی برچیده شده است. بنابراین همچون اعدام کودکان زیر ۱۸ سال، ایران کنونی در زمینه آپارتاید جنسیتی در ورزش نیز به تنهایی رکورددار است!!
این نوع آپارتاید در طول چهار دهه حاکمیت ولایت مطلقه فقیه در ایران، بی وقفه ادامه داشته است. اگر چه در برخی سالها در رابطه با تماشای مسابقات والیبال یا بسکتبال شاهد حضور کنترل شده زنان در کنار مردان در استادیومهای سرپوشیده بودیم، اما در رابطه با پرطرفدارترین و پرتماشاچی ترین ورزش دنیا یعنی فوتبال شاهد حساسیت باورنکردنی عتیقه های مرتجع حاکم بر ایران بوده ایم. این تبعیض بویژه موقعی بیشتر جلوه گر میشد که در مواردی هنگام بازی با تیم های فوتبال خارجی در تهران، مقامات رژیم به زنان شهروند آن کشور خارجی مثلا ژاپنی – کره ای – سوریه ای و عراقی اجازه حضور در استادیوم “صدهزار پسری آزادی” در تهران را میدادند اما همزمان حاضر به پذیرش حضور زنان و دختران ایرانی در ورزشگاه فوتبال نبودند و بغیر از یکی دو استثناء در اکثریت قریب به اتفاق موارد از حضور زنان ممانعت میکردند و حتی هر نوع حرکت و جنبش زنان ایران برای تامین این حق را به بیرحمانه ترین شکل سرکوب میکردند. فیلم سینمایی معروف جعفر پناهی عزیز با عنوان: “آفساید” حکایتگر همین نوع آپارتاید جنسیتی در ورزش ایران است، چیزی که در هیچ نقطه دیگری از جهان شاهد ان نیستیم.
نافرمانی در مقابل این تبعیض علاوه بر راه اندازی چندین تجمع اعتراضی در برابر درب ورودی استادیومها، گاهی خود را به صورت پوشیدن لباس مردانه و آرایش ریش و سبیل توسط دختران برای دور زدن ممنوعیت رژیم نشان میدهد و که در این رابطه ویدیوهای زیادی نیز در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده‌اند.
فدراسیون جهانی قدرتمند فوتبال (فیفا) در طول چهار دهه گذشته به ویژه در دوره ریاست طولانی مدت سامارنژ بر این نهاد، هیچ اقدام دندان گیری برای تحت فشار قرار دادن رژیم اسلامی ایران انجام نداد. اما تحت تاثیر جنبش زنان ایران و نیز فشارها و کمپیین های بین المللی، رئیش ایتالیایی فعلی فیفا – اینفانتینو- سرانجام اولتیماتوم یکساله ای به فدراسیون فوتبال ایران برای برچیدن این تبعیض داد. این نهاد جهانی بر خلاف بسیاری نهادهای بین المللی دیگر دارای قدرت اجرایی و موثر فراوانی است. مثلا تا کنون سازمان ملل متحد، قطعنامه های زیادی را در رابطه با جنایات جنگی یا نقض حقوق بشر و … علیه برخی دولتها نظیر: ایران، اسرائیل، سوریه، عربستان و … صادر کرده است که هیچکدام ضمانت اجرایی نداشته اند و بسیاری از دولتها برای چنین قطعنامه هایی “تره هم خرد نمیکنند”!! اما با فیفا نمیتوان چنین شوخی ای را انجام داد. این فدراسیون جزو معدود نهادهای بین المللی است که میتواند دردسرهای اجرایی عدیده ای برای یک کشور یا دولت ایجاد کند. مثلا اگر باشگاه فوتبال یا تیم ملی فوتبال یک کشور، پول قرارداد یک فوتبالیست یا مربی بویژه خارجی را تا دلار آخر پرداخت نکند و یا در ارتباط با یک فوتبالیست خارجی دچار تبعیضات نژادی شود با جریمه های سنگین روبرو خواهد شد. از جریمه نقدی گرفته تا محرومیت از جذب بازیکن جدید برای مدتی و یا کسر امتیاز و یا حتی محرومیت از شرکت در مسابقات ورزشی قاره ای و جهانی و یا محرومیت از برگزاری مسابقه در کشور خودی و غیره .
به دنبال این اولتیماتوم، مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال ایران با حضور در دو نشست شورای عالی امنیت رژیم، به دست و پا افتاده که جمهوری اسلامی باید راهی برای قانع کردن فقهای عتیقه حوزه علمیه و دادستان کل کشور و نمایندگان اصولگرای مجلس پیدا کنند که دست از مقاومت برای جلوگیری از حضور کنترل شده زنان در ورزشگاهای ایران بردارند وگرنه فوتبال باشگاهی و ملی ایران باید عطای شرکت در تورنمنت های منطقه ای و بین المللی را برای همیشه به موزه تاریخ ورزش ایران بسپارد.
بنابراین اکنون بیش از هر زمان، این فرصت تاریخی بدست آمده که با قرار دادن رژیم اسلامی در کنج دیوار، مقاومت آنها را در زمینه ممنوعیت حضور زنان در استادیومهای ورزشی بویژه فوتبال درهم بشکنیم و فیفا را نیز تحت فشار بیشتری قرار دهیم که چهار دهه با رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی مماشات کرده است. جریمه فوتبال باشگاهی یا ملی ایران نباید به حد جریمه های نقدی و یا محرومیت از برگزاری مسابقات خانگی فرو کاسته شود بلکه باید رسما و علنا گفت که اگر از حضور زنان در ورزشگاهها ممانعت شود تیمهای ملی فوتبال ایران ( در همه رده های سنی) و تیم های باشگاهی ایران حق شرکت در هیچ تورنمت منطقه ای و بین المللی بویژه جام جهانی فوتبال را نخواهند داشت. با این اقدام، انبوه مردان مشتاق فوتبال که تاکنون قصور زیادی در حمایت از حق زنان ( خواهران و مادران و همسران و دوستان دخترشان) داشته اند تشویق میشوند که به شکل وسیعتری به این کارزار برابری طلبانه بپیوندند.
البته تردیدی نیست که رژیم اسلامی در صورت عقب نشینی، این راهکار را به گونه خاص خودش پیش خواهد برد، یعنی حتی در صورت موافقت با حضور کنترل شده زنان در ورزشگاهها، مانع از اختلاط جنسیتی یعنی نشستن مردان و زنان در کنار یکدیگر خواهد شد و نوعی آپارتاید را در زمینه جداسازی جایگاه زنان از مردان را در استادیومها متحقق خواهد نمود که باید با چنین تاکتیکی نیز مقابله شود و تاکید کرد که زنان ایران نیز حق دارند مثل زنان همه کشورها در کنار دوستان پسر یا همسر و یا فرزندان خود از تماشای مسابقات لذت ببرند و جداسازی جایگاه تماشاچیان زن و مرد نیز خود مصداقِ نوعی آپارتاید جنسیتی محسوب میشود. اما نفسِ به عقب نشینی وادارکردنِ مقامات رژیم اسلامی برای پذیرش زنان در استادیومها، خود یک قدم به جلو در راستای تحقق برابری جنسیتی در ایران است. هر چند اجرای جامع آن بدون سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و استقرار کامل آزادی، سکولاریسم و برابری امکانپذیر نیست.
۱۸ جولای ۲۰۱۹
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
