Advertisement

Select Page

یک شعر از پگاه احمدی در رثاء سمانه مرادیانی

یک شعر از پگاه احمدی در رثاء سمانه مرادیانی

پگاه احمدی


به : ما

به : طرّاران

جغرافیای جِرزدن ِ جبر

تحشیه بر ” جیم ِ” خودکشی

پگاه احمدی

جز این رگ ِ نارگ ِ به درد وُ دَرَک آمده که می‌شود قَسَم‌اش داد

چه می‌توان تقسیم کرد؟

بناز بر جَنم ِ جانگداز

از این دَرَک بگذر

به تیغ رسیدی ببُر!

به تاک رسیدی بخور

به ترک رسیدی، نمان!

که این تشکیک

همیشه بین ِ دو لیچار ِ لخت، لرزیده ست

بزن به جنّاتی که این جهنم بود

در این جدال ِ جَلَب،

به جز جنون ِ عورت ِ عنیّن ِ این جهان

جانی

برای کندن نیست

عروج کن طیران

وَ پشت این شدّت

شهادتی بگذار

که مرگ، شفاهی شود!

زمین همین خراشی بود

که آسمان نکشید

جُغرافیای جِر زدن ِ جبر باش

که زندگی یعنی

چنان به رگ بزنی

که مادرش از جان، بلند … جِر بخورد! آخ.

۳۰ آوریل ۲۰۱۲

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights