۳۰ سپتامبر؛ روز «پیراهن نارنجی» سمبل مبارزه با نژادپرستی و زورگویی در کانادا
هر ساله ۳۰ سپتامبر، یادآور روزهایی پائیزیی است که کودکان ایندی‌جینس در کانادا به زور به مدارس مذهبی منتقل شدند.
پوشش “پیراهن نارنجی” در روز پیراهن نارنجی، یادآور اولین روز از مدرسه یک دانش آموز ایندی‌جینس به نام «فیلیس وبستاد» است. او با پیراهن جدیدش به رنگ نارنجی به مدرسه مذهبی سنت جوزف میشن در استان بریتیش کلمبیا کانادا رفت.
وقتی فیلیس به این مدرسه مذهبی رفت، لباس‌های او را از جمله پیراهن جدید نارنجی‌رنگش را از تن‌اش درآوردند و لباس فرم به او پوشاندند. این پیرهن نارنجی رنگ را که از مادر بزرگ خود هدیه گرفته بود، هرگز به او برگردانده نشد.
از نظر فیلیس، رنگ نارنجی همیشه او را به یاد تجربه‌های تلخ‌اش در مدرسه مذهبی مسیحی می‌اندازد. او گفته است: «چگونه احساسات من اهمیتی ندارد، چطور هیچ کس از من مراقبت نمی‌کند؟ و احساس می‌کردم بی‌ارزش هستم. همه ما بچه‌های کوچک گریه می‌کردیم و هیچ کس از ما مراقبت نمی‌کرد و به‌ما دلجویی نمی‌داد.»
مدارس مذهبی در کلیسا مستقر بودند و تقریباً ۱۵۰ هزار کودک ایندی‌جینس «متیس»، «اینیوت» و دیگر کودکان ایندی‌جینس در سراسر کانادا بین سال‌های ۱۸۶۰ تا ۱۹۹۰ به این مدارس اعزام شدند و به این کودکان آسیب رسانده‌شد.
این مدارس فرزندان ایندی‌جینس را از خانواده‌های خود دور کرده و آنها مجبور بودند به جای صحبت کردن به زبان اجدادی خود، به زبان انگلیسی یا فرانسوی مکالمه کنند. این کودکان را از فرهنگ و سنن خود جدا کردند و آنها را مجبور به پذیرش مسیحیت کردند تا در جامعه کانادا هم‌زبانی ایجاد کنند.
پس از آن زمان، دولت اذعان کرده است که این رویکرد اشتباه، بی رحمانه و ناکارآمد بوده است و در سال ۲۰۰۸ رسماً از مردم ایندی‌جینس کانادا عذرخواهی به‌عمل آمد.
روز پیراهن نارنجی در مدارس سراسر کانادا یادآور دورهٔ زمانی تلخ و ناگوار برای کودکان ایندی‌جینس کانادا است.
پیامی که فیلیس می خواهد در روز پیراهن نارنجی – و هر روز – منتقل کند این است که هر کودک اهمیت دارد. جنبش روز پیراهن نارنجی توسط فیلیس شروع شد و هدف او از این روز، آموزش مردم درباره مدارس مذهبی و مبارزه با نژادپرستی و زورگویی است.
منبع: CBC
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
