« شهرگان »

گاه
تنهایی می‌آید
قد بر می‌کشد

از وحشتناک بلندتر است
ترجیح دادن ریاضی به تو

کمی عقب تر از خودم به زبان مادری برگردم

شکسته کشتی‌ام اما‌، نمانده ساحل من
هجوم لشکر موج است و سعی باطل من

هیچ آمد و هر چه بود را با خود برد

کنار تو
بوریای تن
به خنکای سایه‌ها
گسترده‌ام

مرغِ سحر

تا به کِی مرغِ سحر ناله سر کند

فریاد می کشد
جنگل بی ریشه
ایستادگی را

چقدر جاربزند این حنجره. تریبون از حلقِ اسکندر مقدونی هم سبقت گرفته.

(سرود مادرانه برای کیان)

تنها به چهره‌ای خراشیده می‌شناسیَم

«باکره»

دلشوره های / پر رنج

پیچیده در وجودم

بعد از یک روز کاری

تمایلی به زنده بودن

غزل-۱
از تمامت تا اول شب می سوزم   آره قبول است

سه حرف

یک)

من پرچم نمی شوم
برای اعتراض خیابانی یا مراسم ملی

جسدهای آبستن
زیر درخت
کباب می خورند

شعری از محسن مرادی برگفته از مجموعه شعر «دارم می گذارم به زندگی ام ادامه دهم»

شعر تَرم  چیزی به جز اشک قلم نیست

چند برابر باید بشود

تا بدانید آغاز شده است؟

مرا جستجو کن ای تندر.

چه بسا به خاطر آورم که در نهانخانه‌ی کودکی‌ام

«همه‌ی رفتن‌ها را برمی‌گردم»