نویسنده: شهرگان

در کوچه‌ی پاییز، چه بارانی بود

میروی و حال دنیایم پریشان می شود
ماجرای عشقمان در سینه پنهان می شود

“شیاطین تاسمانی”
صدا می‌آید
صدای آبتنی باد در میان شاخه‌های بلوط

راه که می‌رود…پشتِ راه، راه رفتن را گُم می‌کند.