دو شعر از بهار زبردست
۱
تاریخ
حکایت نا گفته ی زمین ، زمان
تاریخ
حلقه ی هفت خط روزگار
آدم
از کدامین راه به حقیقت رسید
که بستر تاریخ
تا ابد خاموش ماند
۲
چقدر تنهاست
درخت بی دست و زبان
از گیسوانش
فقر سرا زیر
گلویش بغز طوفانی
ریشه ها ، دست هایشان را
از هم رها می کنند
دیگر دستی نیست
تا راه ها را مشخص کند
