![دو شعر تازه از مریم گمار](https://shahrgon.com/wp-content/uploads/2024/07/FrontPp.MaryamG-150x150.png)
شعری از سپیده جدیری
![شعری از سپیده جدیری](https://shahrgon.com/wp-content/uploads/2015/08/11427683_10153364403649194_4073440330740653258_n-960x640.jpg)
تقدیم به مصطفی عزیزیِ نویسنده، که “رؤیای بازگشت به تهران”ام با هشت سال حکم حبساش تاخت زده شد.
![M.Azizi4](https://shahrgon.com/fa/wp-content/uploads/2014/06/M.Azizi4_-397x544.jpg)
مصطفی عزیزی
بعد
به سنگترین جای روی دیوار فکر میکنم
و میروم.
قلب
قلب
قلب
قلبِ تهران است فقط
و شکل به جای اینکه قرمز باشد
تماماش به درد میخورَد
و بعد که مثل خوابی بزرگ به صدایت گوش میدهم
و مثل خوابی بزرگ به صدایم گوش میدهی
قلب
قلب
قلب
قلبِ تهران است فقط
صدای حرفهایت کم است
بی رنگ و رو به شمار میآیم
که به یاد میآورَد
که به یاد میآورَد
قلب
قلب
قلب
قلبِ تهران است فقط
شهریست شهریست در دوردستِ غم
تک به تک، روزهایت را میخوانم و میفهمم.
_____
پانوشت: دو سطر آخر را نه به صورت شعر، که به صورت آواز بخوانید.
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
![](https://shahrgon.com/wp-content/litespeed/avatar/e54b2595f5d82db41e46e5f787506bf8.jpg?ver=1721602733)
سپیده جدیری؛ شاعر، مترجم، روزنامهنگار و بنیانگذار جایزهی شعر زنان ایران (خورشید) است. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست» است. دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» به چاپ رسید و «دختر خوبی که شاعر است» مجموعه شعر دیگر اوست. تازهترین کتاب منتشر شدهاش در ایران مجموعه شعر«وغیره . . .» است.
از سپیده جدیری همچنین مجموعهی «منطقی» که داستانهای کوتاه او را در بر میگیرد به چاپ رسیده است. او دو ترجمه از اشعار ادگار آلن پو و خورخه لوئیس بورخس را نیز زیرچاپ بردهاست.