کمپین توییتری “کلید کو” برای آزادی “رهبران در حصر”
در هزار روزگی حصر٬ تعدادی از کاربران توییتر با استفاده از هشتگ “کلید کو” به حسن روحانی یادآوری می‌کنند که هنوز پیگیر خواسته خود، مبنی بر آزادی موسوی٬ کروبی و رهنورد هستند. روحانی گفته بود “کلید” حل مشکلات در دست اوست.
کمپین‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری ۱۳۹۲ ایران جایی برای طرح شعارهای انتخاباتی بود. اما در میان همه نامزدها این نامزد “میانه‌رو”٬ حسن روحانی بود که به علت طرفدارانی که از میان قشرهای مختلف یافت، بیش از همه از ابتدا درباره شعارهایش به زیر ذره‌بین رفت.
دوستداران “آقای امید و اعتدال” تقریبا به اندازه منتقدان‌اش از همان ابتدا هر وعده‌ی او را ضبط کردند تا درباره هر یک و به جای خود این سوال را طرح کنند که “پس چه شد؟”
سایت “روحانی‌سنج” که از همان اوایل تاسیس شد٬ جایی برای حفظ هر وعده و ارزیابی پیشرفت یا عدم پیشرفت و تحقق آن شد. این سایت با شعار ارزیابی عملکرد روحانی بعد از ۱۰۰ روز پا به عرصه گذاشت. و وقتی هفته گذشته حسن روحانی صدمین روز ریاست‌جمهوری خود را پشت سر گذاشت، اولین گزارش این سایت نیز منتشر شد.
این سایت ۴۶ وعده‌ی روحانی را در نظر گرفت و در گزارش صد روز اول خود نوشت که ۴ وعده محقق شده و ۲ وعده محقق نشده٬ ۱۵ وعده در حال پیگیری و ۲۵ وعده پیگیری نشده است.
یک نگاه تفکیکی به وعده‌های داده‌شده و از آن میان وعده‌های پیگیری/محقق شده یا نشده همان‌طور که مشاهدات می‌گوید، نشان از آن دارد که دولت روحانی بیش‌تر در عرصه سیاست خارجی به وعده‌های خود وفادار مانده است.
با این‌همه اگرچه آزادی میرحسین موسوی٬ زهرا رهنورد٬ مهدی کروبی٬ دو شخصیت اصلی “جنبش سبز”٬ در میان وعده‌های برشمرده محققان دانشگاه تورنتو (مبدع و مجری طرح “روحانی‌سنج”) به چشم نمی‌خورد، اما هزار روزگی حبس خانگی این افراد به شکل‌گیری کمپینی توییتری انجامیده است که هدف از آن پاسخگو کردن روحانی در قبال طرح وعده‌های انتخاباتی خود است.
کاربران فارسی‌زبان توییتر با استفاده از هشتگ “کلیدکو” از آقای روحانی که می‌گفت با کلیدی برای حل مسایل به میان آمده، سراغ آزادی رهبران حصرشده را می‌گیرند.
“کلید ماییم!”
در اولین روزهای اعتراضات شکل‌گرفته پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ شعار “رای من کو؟”، و دیرتر “دوست من کو؟” بر سر زبان‌ها افتاد٬ و اکنون در ۱۰۰۰ روزگی حصر رهبران جنبش اعتراضی موسوم به “جنبش سبز” شعار “کلیدکو” تکرار می‌شود.
بر اساس همین شعار صفحه‌ای در فیس‌بوک هم درست شده است که عنوانش “روحانی منتظریم” است. اگرچه این صفحه هنوز اقبال چندانی نیافته اما هشتگ “کلیدکو” در توییتر داغ شده است.
نگاهی به توییت‌هایی که با این هشتگ نوشته شده‌اند نمایش‌گر بحث‌هایی‌ست که درباره حصر رهبران جنبش سبز٬ مطالبه آن یا مخالفت با آن در میان کاربران در جریان است.
در حالی که یکی از کابران توییت می‌کند “آنقدر مه زیاد است که #کلیدکو جواب نمی‌دهد؟ #چراغ‌کو”٬ یکی دیگر می‌نویسد “کلید منم٬ کلید تویی٬ کلید ماییم”.
هشتگی برای تمام مطالبات
برخی از اعضای کابینه دولت روحانی و خود وی از ابتدای شروع کار دولت در شبکه‌های اجتماعی توییتر و فیس‌بوک حاضر شده‌اند. شاید یکی از معدود افرادی که به صورت علنی اعلام می‌کند که صفحه ساخته شده در فیس‌بوک متعلق به اوست٬ وزیر امور خارجه دولت٬ محمد جواد ظریف٬ باشد.
با این‌همه صفحه حسن روحانی٬ رئیس‌دولت٬ در توییتر نیز یکی از امید کاربرانی‌ست که با هشتگ “کلیدکو” می‌خواهند صدای خود را به رئیس‌جمهور برسانند.
یکی از کابران توییتر با نوشتن این‌که “پرسیدن گناه نیست” از حضور آقای روحانی در توییتر ابراز خوشحالی کرده و آن را امکانی برای طرح خواسته‌ها دانسته است.
با این همه آقای روحانی باید آنقدر صبور باشد که این همه توییت را که گاه لحن نویسنده به تندی می‌کشد بخواند. یکی از کاربران می‌نویسد که “من بهت راى ندادم روحانى… وعده‌هاتو باور نداشتم… حالا که حصر رو دارى به حسرت مى‌کشونى بیش‌تر ناباورت شدم”.
یا کاربر دیگری توییت می‌کند: “همین میرحسین موسوى بود که گفت بهت راى بدن، حواست هست؟”
اما استفاده از هشتگ “کلیدکو” به خواست آزادی موسوی و کروبی و رهنورد محدود نشده و هستند کاربرانی که با این هشتگ درباره آزادی رسانه‌ها٬ میزان اعدام‌ها٬ و گرانی سرسام‌آور توییت کرده‌اند.
میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد از رهبران جنبش اعتراضی ۱۳۸۸ در ایران بیش از هزار روز است که بدون محاکمه در حصر خانگی به سر می‌برند.
[دویچه وله]
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
