برگی از تنهایی
پنجره را که می بندی
سیم‌های به خط شده تیرهای چراغ برق
از بال پرندگان قهر می‌کنند
تا شناسنامه‌هایشان
برگی از تنهایی بشود!
آری …
آری…
خیال کرده‌ای
جهان،
پایبند هیچ عاطفه‌ای نیست
در ایامی که سال‌هاست
ابرهای همهمه‌گر
در اقیانوس‌های وحشت خود
غرق شده‌اند
بی آن که شاپرکی
به غنچه‌ای پیام دوست می‌دارمت بدهد
آری…
آری…
انسان،
رنج مضاعف خط سیرهای عاشقانه است
بی‌آن که هیچ گنجشکی
به شناسنامه‌اش
وصله‌ای بزند !
خسته‌ای؟
فریاد کافی نیست
زیرا که قهر،
می‌تواند شیوه‌ای مقتدرانه شود
تا تمام خطوط در نقاشی‌یی سیاه
برگی از تنهایی بشوند
تا درایت حتم
در دهان خزانی زاده شود
که برگ‌ها
تک
تک
روی سیم‌های به خط شده تیرهای چراغ برق
خود را به دار می‌آویزند !
#مهشید رستمی
