:: مهشید رستمی

شعری از مهشید رستمی
صندلی گِره‌ای جاودانی خورد

    ***

(صحنه‌ی ۱‌)

   دریا،  در رِحَم زمین  اشکِ ماهی را  درد می‌شِمُرد و از افسانه‌های پریان  که اندوه ماهیانش را...

  حوایی که در خاک درد می‌کشد    *** پنجره را خواب می‌کنم صدای گنجشگ‌ها در قفس ناله...

      ۱ ایستاده در قامت سرو  * … و ما، ایستاده در قامت سرو مسخ شده بودیم...

    پنجره را که می بندی سیم‌های به خط شده تیرهای چراغ برق‌ از بال پرندگان قهر می‌کنند تا...