تنبور دل ما را هم ناله سرنا کن
سید آرش شهریاری اهل کرندغرب و متولد ۱۳۵۳ سنندج از سادات شاه ابراهیمی که از پنج سالگی نواختن تنبور را نزد پدر آغاز کرد و بعدها از محضر استادانی چون سید قاسم افضلی و سید امرلله شاه ابراهیمی فیض برد. توفیق خدمت در محضر بابا غلام همت آبادی باعث شد تا علاوه بر رسیدن به درجات بالای نوازندگی تنبور، پله های معرفت و کمال را نیز طی کند. سید آرش ردیف موسیقی دستگاهی را با سازهای تار و سه تار نزد استاد محمدرضا لطفی آموخت و نیز به همراه رامبد صدیف بر روی ردیف آوازی مطالعه کرد. همچنین از محضر استاد داریوش طلایی بهره های فراوانی برد و ردیف آقا حسینقلی را با تکیه بر شیوه ی آقا حسینقلی آموخت و بر شیوه ی نوازندگی قدما تکیه کرد.
شهریاری از بدو تشکیل گروه عبدالقادر مراغی، عضو ثابت این گروه بود و در ثبت و ضبط آثار در آلبوم شوق نامه با ابداع و نواختن ساز چهارتار با سرپرست گروه استاد محمدرضا درویشی و اعضاء گروه عبداقادر همراه شد و در این کار مهم خوش درخشید.
ایشان در سال ۱۳۷۸ گروه موسیقی روحتاف را تاسیس کرد و کنسرتهای متعددی را در ایران و اروپا به صورت تکنوازی و گروه نوازی به اجرا گذاشت.
از جمله مهمترین آثار استاد شهریاری می توان به «مشق نام لیلی» و «مرثیه ی آفتاب» اشاره کرد.
آلبوم «مشق نام لیلی» از هفت قطعه ی موسیقی با عناوین «آب حیات، خان امیری، تکنوازی بر مبنای مقام نهاوند، امروز مها، سودای دگر، الله مولانا علی، تکنوازی بر مبنای مقام راست، ساقی نامه و مانگه شو» تشکیل شده است.
روایت و بازسازی آهنگساز «مشق نام لیلی» بر مبنای سه مقام معروف موسیقی تنبور ـ که در ابتدا و انتهای اثر می شنوید ـ بازسازی اثری از استاد سید امرالله شاه ابراهیمی و تجربه کار مستقل شهریاری بر اساس تفکر نرمال آهنگسازان قدیم به ویژه عبدالقادر مراغه ای خلق شده است.
«مرثیه ی آفتاب» که در سال۱۳۸۳ منتشر شد اثری به حق گرانبها در اجرای مقام های تنبور است که توسط سید آرش اجرا شده است. استاد شهریاری همچنین در زمینه ی موسیقی دستگاهی آثاری نیز در دست اجرا دارد.
آشنایی با سبک اکثر استادان، قدرت اجرای نعل به نعل آثار اساتید قدیمی، رسیدن به سبک منحصر به فرد شخصی، صداقت و وسواس در اجرای دقیق مقامها و بداهه نوازیهای کم نظیر از ویژگی های نوازندگی سید آرش شهریاری چه در نواختن تنبور و چه در نواختن تار و سه تار محسوب می شود.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
