دعای مخلصانه در ماه مبارک رمضان
آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در ارتباط با گروه اسلامی داعش فرمودند: “در ماه مبارک رمضان مخلصانه دعا کنیم که هر چه زودتر شر این مجموعهٔ منحرف و خطرناک از جهان اسلام کوتاه شود تا بیش از این آبروی اسلام از بین نرود.”
از آنجاییکه محافظان دین و ایمان ما، آیت‌الله‌هایی مثل همین آیت‌الله هاشمی رفسنجانی هستند، و قبول دارند که آبروی اسلام رفته و تلاش دارند که بیشتر از این نرود، گوش دادن به حرف آن‌ها بر ما اگر واجب و فرض نباشد، حداقل ضروری و لازم می‌باشد. ما مسلمانان معتقد و مؤمن، همین مقدار آبرو را که مانده، باید با دعا هم که شده نگاه داریم و الا اوضاع خراب می‌شود.
با شما که به هزار مکافات خودتان را به کانادا رساندید، کاری ندارم. شما در این بلاد کفر آزادید که گوش بدهید یا ندهید، اما من که یک پایم لب گور است، از ترس حساب و کتاب آن دنیا و باریکی و تیزی آن پُل، ناگزیرم تا این ماه مبارک تمام نشده است، مخلصانه دعا کنم. البته می‌شود هم تنبلی کرد و همینطوری غیر مخلصانه دعا کرد، اما خداوند تبارک و تعالی نه تنها آن را نمی‌پذیرد بلکه به ملائک خواهد گفت که آن را آورده و به سر ما بکوبند. درست است که در این ماه مبارک خشونت حرام است، اما اینطوری هم نیست که شما دعای غیر مخلصانه را به جای دعای مخلصانه به عالم بالا قالب کنید. لذا من ابتدا خودم را کاملاً به حالت مخلصانه سوق داده،سپس دعا را شروع می‌کنم:
” خداوندا! در این ماه مبارک رمضان، مخلصانه از شما می‌خواهم که هر چه زودتر شر این مجموعهٔ منحرف و خطرناک را از جهان اسلام کوتاه بکنید. تا بیش از این آبروی اسلام از بین نرود.
ای پروردگار عالم! قبلاً یک مجموعهٔ دیگری تا توانستند آبروی اسلام را بردند.
قبل از آمدن حرفشان از گندم بود، چون رسیدند بارشان زرشک بود.
کُشته در دامان مادران کاشتند.
به جای آب و برق مجانی که گفته بودند،
هر خانواده را صاحب داغی کردند.
قاتل را زیر عبا پنهان و مقتول را لو دادند.
ما را روانهٔ مسجد، خود عازم کاخ شدند.
به ما وعدهٔ آن دنیا دادند، خودشان صاحبِ این دنیا شدند.
دزدی را، که پنهان بود و به تومان بود، علنی کردند و به دلار شد.
خداوندا! ای پروردگار عالم در این ماه مبارک رمضان،
آی دعا می‌کنم،
آی دعا می‌کنم.
دعای مخلصانه، دعای عاجزانه به دستور آیت‌الله می‌کنم.
تا بیش از این، نرود آبروی اسلام.
خنجر شبانه،
تا دسته،
فرو نرود در سینهٔ فروهرها.
تا از داغ ندا، صدای ملتی،
نرود به هوا.
تا خون غلغل نزند.
تا ضجهٔ داغداران به عرش اعلی نرود.
تا میلیارد میلیارد پول این مردم بی نوا،
از بلوچستان تا خراسان،
اینقدر آسان،
به سایر نقاط دنیا نرود.
تا بیش از این آبروی اسلام نرود.
خداوندا!علاوه بر مخلصانه،
خاضعانه هم دعا می‌کنم.
که آقا زاده‌ها دیگر در کانادا و سایر نقاط جهان،
صاحب ویلا، خانهٔ دراندشت، آپارتمان -کاخ، نشوند.
ملتی سر بلند،
بیچارهٔ برنج آلوده، سبد کالا نشود.
خداوندا!
بوده است جنگ،
بوده است خون‌ریزی،
بوده است آبروریزی،
حداقل حالا نشود.
پروردگارا!
شلوار دین، افتاده است پایین.
مرحمتی کن، دامنش بالا نرود.
الهی! در این ماه مبارک، مخلصانه اشک می‌ریزم. چنگ می‌زنم به زنجیر تو. نگذار که این‌همه غل و زنجیر به نام تو به دست و پای ما بزنند.
ای خداوند جان و خرد! این‌همه را که به اسم تو بکنند و نگاه بکنی و چون ما نکنی کاری، خاکم به دهان! آبرو که سهل است، می‌ترسم که به این دین فحش بی‌محابا بدهند.”
