سینمای آدینه
از مرگ بازگشته گوی طلایی را نجات داد
Alejandro Gonzalez Inarritu, left, and Leonardo DiCaprio pose in the press room with the award for best motion picture – drama for The Revenant at the 73rd annual Golden Globe Awards on Sunday, Jan. 10, 2016, at the Beverly Hilton Hotel in Beverly Hills, Calif. (Photo by Jordan Strauss/Invision/AP)
روزنامه نگاران سینمایی خارجی مقیم هالیوود امسال جوایز خود را به فیلم ها و سریالهایی دادند که چندان دور از انتظار نبود، با این حال جوایز The Revenant (که آن را از مرگ بازگشته ترجمه کرده ام) حال و هوایی دیگر به این مراسم کشدار و طولانی داد.
گلدن گلویز از دیرباز تاثیر بسیاری روی رای دهندگان به مهمترین مراسم سالیانه هالیوود یعنی اسکار داشته و از این رو برندگان جوایز اصلی آن در موارد بسیاری کاندیدای اسکار هم می شوند یا به این جایزه دست می یابند.
از مرگ بازگشته ساخته الخاندرو ایناریتو، ماجرای یک تاجر پوست خز است که در دهه ۱۸۲۰ یعنی زمانی که قلمرو سرخپوستان شمال آمریکا مورد هجوم فرانسویان و مهاجران آمریکایی قرار گرفته است با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کند، فیلمی که از همان نماهای نخست و البته روی پرده سینما و نه صفحه کوچک تلویزیون تماشاگر را با خود به این سفر مکاشفه آمیز می برد.
از مرگ بازگشته که نامزد جوایز اصلی اسکار هم شده است بخت بسیاری برای دست یافتن به اسکار دارد، الخاندرو ایناریتو که سال پیش برای مرد پرنده ای سه اسکار دریافت کرد، جایزه گلدن گلوبز امسال را هم برای بهترین کارگردانی از آن خود کرد که بی شک برای شایستگی دریافت این جایزه حتی با وجود رقبایی چون رایدلی اسکات (مریخی) و جورج میلر (مد مکس: جاده خشم) کمتر شک و شبهه ای وجود داشت.
ایناریتو که با فیلم هایی چون ۲۱ گرم (۲۰۰۳)، بابل (۲۰۰۶) و بیوتیفول – زیبا- (۲۰۱۰) یکی از بهترین فیلمسازان حال حاضر سینمای جهان محسوب می شود، سال پیش نیز جایزه بهترین فیلمنامه را از انجمن روزنامه نگاران سینمایی خارجی مقیم هالیوود دریافت کرده بود.
پس از جایزه بهترین فیلم درام که به از مرگ بازگشته تعلق گرفت، جایزه بهترین فیلم کمدی یا موزیکال به مریخی اهدا شد که مهمترین رقیب ش رکود بزرگ (آدام مک کی) بود که به ماجرای رکود اقتصادی عظیم اواسط دهه گذشته در آمریکا و سودجویی برخی از سهامداران بازار مسکن می پردازد.
بری لارسون برای بازی در فیلم اتاق (تامی ویسائو) جایزه بهترین بازیگری زن درام را دریافت کرد در حالی که همگی رقبای او به ویژه کیت بلانشت در کارول، نقش های چشمگیری داشتند.
اما جایزه بهترین بازیگر مرد دارم با وجود بازی سخت و پر تنش دی کاپریو قابل انتظار بود، دی کاپریو که در هنگام دریافت جایزه از سرخپوستان آمریکا به عنوان صاحبان اصلی آن سرزمین نیز یاد کرد برای همین فیلم نامزد اسکار نیز شده است که شاید انتظار او برای ربودن یک اسکار پس از شش نامزدی این بار به سر برسد.
مت دیمون جایزه بهترین بازیگری مرد کمدی یا موزیکال را برای مریخی از آن خود کرد، فیلمی که تقریبا یک نفره است، جنیفر لارنس در فیلم خوشی (دیوید راسل) نقشی کم و بیش متفاوت را بازی کرده است و همین جایزه را در بخش بازیگری زن دریافت کرد.
جایزه فیلمنامه نویسی به آرون سورکین برای فیلم استیو جایز رسید، فیلمی در باره مدیرعامل کمپانی اپل، فرزند یک پناهنده سوری که با نبوغ خود جهان را دگرگون ساخت.
جایزه بهترین فیلم خارجی در غیاب بسیاری از فیلم های دیگر چنانچه قابل پیش بینی بود به پسر سائول رسید که یکی از انتخاب های من در فهرست بهترین فیلم های سال گذشته م نیز بوده است.
موستانگ ساخته دنیز گامز ارغون نیز که نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی شده است رقیب اصلی پسر سائول در این جایزه بود.
حتی جایزه انیو موریکونه برای فیلم جدید تارانتینو (هشت منفور) نیز چندان جای تعجب نداشت، از قضا این فیلم نیز مانند از مرگ برگشته در زمان تعطیلات سال نو به نمایش درآمده بود و ماجرای آن در زمستان و برف و سرما می گذشت که تماشای هر دو فیلم در سینما این حس سرما و یخ زدگی را به تماشاگر القاء می کند.
اما در بخش تلویزیون، جایزه بهترین سریال درام به آقای رابرت رسید که هنوز آن را ندیده ام اما در مقایسه با چهار رقیب دیگر به نظرم نارکوز یا قاچاقچیان که در باره جنجالی ترین قاچاقچی تاریخ معاصر در کلمبیا است می توانست مورد توجه قرار گیرد.
جایزه بهترین سریال کمدی یا موزیکال اما به موزارت در جنگل رسید که مهمترین رقیب ش نارنجی سیاه دیگری ست بود که شش بار نامزد گلدن گلوبز شده و یکی از بهترین سریال های سال گذشته آمریکا بود.
اما روزنامه نگاران سینمایی خارجی ترجیح دادند به جای فارگو جایزه بهترین مینی سریال را به ولف هال ساخته بی بی سی بدهند، در حالی که به نظر من سری دوم فارگو از سری اول آن که سال گذشته همین جایزه را برده بود حتی بهتر، پیچیده تر و غافلگیرانه تر بود.
اما خود روزنامه نگاران سینمایی خارجی هم با اهدای جایزه به لیدی گاگا به عنوان بهترین بازیگر زن سریال های کوتاه همگان را غافلگیر کردند وی که در آن مراسم استثناء ظاهری قابل تحمل تر داشت و خود را شبیه مریلین مونرو کرده بود برای قسمت هتل سریال داستان ترسناک آمریکایی که در آن نقش کنتس یعنی صاحب خون آشام هتل را دارد برنده این جایزه شد.
جایزه بهترین بازیگر مرد سریال های کوتاه هم به اسکار ایزاک برای مینی سریال به من یک قهرمان را نشان بده رسید.
دنزال واشنگتن نیز جایزه سیسیل ب دومیل را برای تقدیر از کارنامه بازیگری ش دریافت کرد.
در حاشیه مراسم گلدن گلوبز امسال غافلگیر شدن دی کاپریو هنگام عبور لیدی گاگا از کنار صندلی وی که به یکی از محبوب ترین موضوعات شبکه های اجتماعی بدل شد و همچنین شوخی یکی از مجریان در باره اینکه نصف نامزدهای امشب توسط دونالد ترامپ اگر رئیس جمهور شود از آمریکا اخراج خواهند شد توجه بسیاری را جلب کردند.
سه جایزه از مرگ بازگشته و نامزد شدن برای جوایز اصلی اسکار سبب شده است که توجه بسیاری به آخرین فیلم ایناریتو جلب شود، منتقدان که پیش تر آن را تحسین کرده بودند از توجه بسیار تماشاگران به آن استقبال کرده اند و به نظر می رسد آخرین فیلم ایناریتو هم منتقدان و هم تماشاگران را همسو راضی کرده است.
حالا فقط باید چند هفته تا مراسم اسکار منتظر نشست تا ببینیم اعضای آکادمی نیز به این فیلم روی خوش نشان خواهند داد یا نه؟
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
امید حبیبی نیا روزنامه نگاری سینمایی را از سال ۶۸ آغاز کرده و با اغلب نشریات سینمایی و فرهنگی از جمله مجله فیلم و روزنامه های ایران و همچنین بخش های مختلف تولید، خبر و تحقیق در رادیو و تلویزیون همکاری داشته است، وی از اعضای نخست انجمن منتقدان سینمای ایران بود و چند دوره نیز به عنوان داور انجمن و همچنین داور بخش فیلم های کوتاه جشنواره فیلم فجر به فعالیت پرداخت. او دهها تحقیق علمی در زمینه سینما، روانشناسی ارتباطات و ارتباطات به مجامع علمی بین المللی ارائه کرده است و در رشته های روانشناسی بالینی، کارگردانی سینما، تحقیق در علوم ارتباطات، مطالعات جهانی با گرایش تحقیق در رسانه ها به تحصیل و تدریس پرداخته است. وی همچنین با رسانه های بین المللی از جمله بی بی سی و فرانس ۲۴ نیز همکاری داشته است و سردبیر نشریه دو زبانه رسانه شناسی ست.
