Advertisement

Select Page

شعری از مهناز نیکفر

 

دست‌های بایرمان
رد نان را در جدال با ملخ‌ها
در مزارع گندم گم کرده‌اند

قبیله‌ی وامانده‌ایم
تشویش مکرر
ابری که بر خورشید سایه انداخته

پاها برای نجات دست‌های تهی
در شالیزارهای خشکیده
به ضیافت زالو‌ها تن داده‌اند

بازوهای گرسنه بی‌وقفه می‌دوند
و نان از چهار جهت می‌گریزد

دهان آسمان باز‌ست و
مرگـ
تکه
تکه
وجودمان را می‌بلعد
دستان ترک خورده‌ی‌مان
از خاک بیرون مانده
و انگشتان باکره‌ی آروز
دانه
دانه
بر زمین می ‌افتند
وهم کدام ستاره اینچنین
زمین گیرمان کرده ؟!
که ماه از شب‌هایمان گریزان است

#مهناز نیکفر

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان «ویژه‌نامه‌ی پیوست شهرگان»

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights