مردم رنج‌دیدهٔ ایران را به‌جان هم نیاندازید!
با ندانم‌کاری‌ها، موعظه‌گری‌ها، روش‌های مرضیه‌ی طب اسلامی و توصیه در به‌جاآوردن دعا به‌جای پیش‌گیری و قرنطینه، تاکنون تنها بر افزایش شیوع این بیماری کمک کرده‌اید وجان مردم را به‌خطر انداخته‌اید. اینک با آقازاده‌گری و بی‌توجهی به قرنطینه کردن شهرها، مردم ایران را به‌جان هم انداخته‌اید و خود نظاره‌گر آن هستید. ننگ بر شما باد!
در شرایطی که مسئولین بی مسئولیت و بی‌کفایت رژیم اسلامی ایران هریک ساز خود را کوک می‌کند و صحبت‌ها و راه‌حل‌های مقام‌های بلند‌پایه کشوری با مقام‌های دون پایه شهری و استانی ۳۶۰ درجه زاویه دارد، نتیجه‌اش همان مصداق ضرب‌المثل گیر کردنِ خر در گل می‌شود.
رژیم اسلامی ایران عملاً هیچ حرکت و راه حلی برای توقف شیوع بیماری کرونا و کاهش آلام مردم بیمار و نیازمند ندارد و مردم خسته وذله چند شهر شمالی به‌ویژه آمل و بابل و چندین شهر دیگر برای محافظت از خود، خانواده‌ها و دیگر هم‌شهریانشان و کمک به توقف شیوع این بیماری به‌ناگزیر اقدام خودسرانه به قرنطینه شهرهای خود کرده‌اند. مردم در رشت، انزلی، لاهیجان و لنگرود نزدیک به دو هفته است که خود را در خانه‌هایشان زندانی کرده‌اند و جسدهای عزیزانشان را به‌گور جمعی می‌سپارند، اما در مقابل مهمان‌های ناخوانده برای تعصیلات نوروزی به شهرهای شمالی می‌آیند و تلاش شهروندان شمالی برای مهار این بیماری را نادیده گرفته و به شیوع آن کمک می‌کنند.
در حالی که نیروهای انتظامی، بسیح و سپاه برای سرکوب خواسته‌های برحق مردم در خیابان‌های تهران و سایر استان‌ها با پوشش لباس‌های رزمی و کلاه‌‌خود و انواع خودروهای رزمی و موتورسیکلت‌ها چون مور و ملخ حاضر می‌شدند و به جان مردم و شهروندان معترض و بی سلاح یورش می‌بردند، امروز کجا پنهان شده‌اند. در این روزهایی که شهروندان ایران بر اثر بی‌مبالاتی و بی‌دانشی مسئولان در تنگنا و نیاز مبرم برای دریافت کمک هستند، هیچ خبری از این بسیح مردمی برای نظم و کنترل گلوگاه‌های ورودی در شهرها نیست! فداکاری و جانفشانی این نیروها فقط در حوزه سرکوب، دستگیری و زندانی کردن شهروندان معترض معنی و مفهوم پیدا می‌کند.
در شرایطی که در تمام کشورهای دنیا ارتش در شرایط بحرانی برای کنترل اوضاع همراه با نهادهایی که متخصصین دلسوز و کارآمد به کمک مردم می‌شتابند، در این روزها فرماندهان سپاه و بسیج کم‌تر آفتابی می‌شوند و فرمانده کل قوا هنوز مشغول خواندن دعای سجاد در قرنطینه مطلق است. شورای امنیت ملی، محلی از اعراب ندارد. در این موقعییت، مردم ما با فرهنگ‌ترین مردمان جهان‌اند که خود جور این بی‌لیاقتی رژیم و دولت‌اش را به دوش می‌کشند. کادر پزشکی و پرسنل بیمارستان‌ها در صف مقدم با جانفشانی و تحمل کار شبانه‌روزی بدون وسایل بهروز پزشکی در مقابله با ویروس کرونا خدمات بی‌دریغ خود را ارایه می‌دهند و در مقابل، حاکمیت اسلامی ایران نسبت به راه‌حل‌های علمی کادر فنی و پزشکی ایران گوش شنوایی ندارد.
قرنطینه کردن شهرهای مذهبی برای حاکمیت اسلامی به منزله رویارویی علم با مذهب تجزیه تحلیل می‌شود و اقدامات علمی برای مبارزه با بحران همه‌گیری ویروس کرونا به‌خاطر مقاومت و جان‌سختی باورهای دینی حاکمبت، کل جامعه ایران را در معرض بیماری و خطر جدی مرگ قرار داده‌است. حضور روحانیون و ملاها با کمترین تجهیزات بهداشتی به بیمارستان‌ها تحت عنوان بالابردن روحیه بیماران، شوخی خطرناکی است که می‌تواند بیشترین خطر شیوع این بیماری در سراسر ایران باشد.
مردم ما با فرهنگ‌ترین مردمان جهان‌اند که به‌دور از جزم‌اندیشی و خرافه‌گری به‌طور خودجوش اقدام به قرنطینه خود در منازل می‌کنند و با کمترین امکانات بهداشتی موجود دست به‌خلاقیت‌ها و نوآوری‌ها در مهار این بیماری می‌زنند. عده‌ای نیز اقدام به قرنطینه‌کردن شهرهای خود می‌کنند و در این اقدام حکومت تنها نظاره‌گری می‌کند و به چند دستگی دامن می‌زند تا جهت قرنطینه نکردن شهرهای در وضعیت اضطراری، برای سیاست‌های عقب‌مانده‌اش وجهه بخرد. خشم مردم از بی‌توجهی مسئولان قابل درک است ولی هرگونه تشنج و درگیری بین شهروندان در ورودی‌های شهری و استانی می‌تواند به‌غایت خطرناک باشد.
نکته اینکه اگر حکومت اسلامی در ورودی‌های شهری و استانی برای قرنطینه کردن شهرها و کاهش تشنج اقدام نکند، ویروس کرونا قبل از مردم، حاکمیت را از پا در خواهد آورد.
اینکه ایران در تحریم است قابل درک است اما نمی‌توان همه چیز را به تحریم‌ها ارجاع داد. چادرهای صحرایی موجود در ارتش و سپاه اگر برای شهروندانش در این روزهای نیاز مورد استفاده قرار نگیرد، داشتن آن‌ها برای مانورهای نظامی و روزهای مبادا به پشیزی نمی‌ارزد.
بسیج‌های مردمی و نیروهای انتظامی رژیم با آن یال و کوپال‌اش تاکنون تماماً در خدمت سرکوب شهروندان بوده‌است. از این نیروها چه‌زمانی برای سلامت همه‌ی جامعه – نه فقط برای حمایت از سرمایه‌داری مذهبی و آقازاده‌گانش – استفاده خواهدشد؟
این نیروها را به‌جای تفتیش عقاید و بوئیدن دهان شهروندان به دانش اولیه شناسایی با این ویروس آشنا سازید و در گلوگاه ورودی‌های هر شهر همراه با قرنطینه کردن و مداوی بیماران، به‌مردم بیمار، به‌ستوه آمده و نیازمند، کمک کنید.
ویروس کرونا بیماری بی‌طبقه است و جان همه طبقات و اقشار جامعه را اعم از روحانی و ارتشی و کارگر، پزشک و دانشجو، همه و همه را درگیر می‌کند. اگرچه فرماندهان سپاهی و بسیحی از ترس مبتلا شدن به این ویروس کم‌تر در خیابان‌ها آفتابی می‌شوند و به‌نوعی خود را قرنطینه کرده‌اند، اما کارتن‌خواب‌ها و بی‌خانمان‌ها که سرپناهی ندارند، قرنطینه بودن، تلخ‌ترین شوخی و بی‌معنی‌ترین واژه‌ای است که به‌گوششان می‌رسد!
سفر کردن به شهرهای دیگر به‌ویژه شهرهای بیشتر درگیرشده به بیماری گرونا، از جمله شهرهای دو استان گیلان و مازندران، نادیده‌گرفتن و بی‌احترامی به بازماندگانی است که عزیزانشان را بر اثر این بیماری از دست داده‌اند و نهایت تلاش و همکاری خود را برای کنترل آن مبذول می‌دارند.
با ندانم‌کاری‌ها، موعظه‌گری‌ها، روش‌های مرضیه‌ی طب اسلامی و توصیه در به‌جاآوردن دعا به‌جای پیش‌گیری و قرنطینه، تاکنون تنها بر افزایش شیوع این بیماری کمک کرده‌اید وجان مردم را به‌خطر انداخته‌اید. اینک با آقازاده‌گری و بی‌توجهی به قرنطینه کردن شهرها، مردم ایران را به‌جان هم انداخته‌اید و خود نظاره‌گر آن هستید. ننگ بر شما باد!
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
درود بر شما از تهران – حق مطلب را ادا کرده اید. واقعا به مصداق ” رم ، شهر بی دفاع “باید گفت “مردم ایران ، مردم بی دفاع “. بهترین توصیف حاکمیت را هم باید از زبان زنده یاد مهدی اخوان ثالث شنید :
“ای درختان عقیم ریشه تان در خاک های هرزگی مستور!
یک جوانهْ یْ ارجمند از هیچ جاتان رُست نتْواند
ای گروهی برگ چرکین تار چرکین پود!
یادگار خشکسالی های گردآلود
هیچ بارانی شما را شست نتْواند”
پاینده باشید.