معرفی کتاب چت همراه با پیشگفتار

پیشگفتار
کتاب چت یک ژانر (نوع) ادبی جدید در ادبیات داستانی ایران است. عنوانی که می‌توانم برای سبک این کتاب برگزینم داستان‌های پیوسته – پراکنده (به اختصار داستان پیوپراک)‌ است. در این ژانر با یک یا چند هسته‌ی پیوسته‌ی داستانی باز موضوعی رئال و واقعی روبه‌رو هستیم که در تمام متن کتاب هر چند صفحه یک بار گنجانده می‌شود. لابه‌لای این صفحه‌ها داستان‌هایی پراکنده وجود دارد که سوررئال، تخیلی و غیرواقعی یا واقعی، گزارشی و خبری‌اند. برای آن‌که کتاب چت به مذاق مخاطب ایرانی خوش بنشیند بریده‌ی گزارش، حوادث و اخبار روز را نیاورده‌ام و داستان‌هایی کوتاه از خودم را جایگزین کرده‌ام که فضا- زمان و ابژه آنها اغلب به هم مرتبط است.
آفاق شوهانی
بهار ۱۴۰۳

برای شناخت این ژانر کتاب چت را باید مطالعه کرد با این وصف صفحه ۱۳۳ کتاب را با هم می‌خوانیم:

موسیقیدان
انگشت‌هایم باد را ورق می‌زند، از نتی به نت دیگر می‌رود. شستی، دستم‌ را برمی‌گرداند. در هوا معلق می‌مانم. سوناتی روی‌ام غلت می‌زند. کسی که صورتش را نمی‌بینم مرا برمی‌گرداند. لب‌هایش را روی پیانو می‌گذارد. دماغش را روی پیانو می‌گذارد. چشم‌ها را دور لب‌ها می‌چیند. من چشم‌ها را لب می‌زنم. لب‌ها را می‌جوم. خون روی چانه‌ام می‌ریزد، روی گردن و سینه‌ام می‌پاشد، روی انگشت‌هایم می‌خزد. نت‌های خونین راه می‌افتند، روی قالی غلت می‌خورند، لب‌های منیژه را ماتیکی می‌کنند. کلاه بیژن – کج – در هوا می‌چرخد. طاووسی بر نت‌ها پر می‌کشد. بوی سوخته‌ی پَر از پنجره ها به شهر می‌دود. مردم سراسیمه به خیابان‌ها می‌ریزند. با نت‌ها گلاویز می‌شوند. زنان و مردانی محاصره‌ام می‌کنند. مرا به نت‌ها می‌بندند. موتزارت سمفونی شماره‌ی چهل را می نوازد. شوپن شلیک می‌کند و من و بادها بر ابرهای خونین می‌رقصیم.